God is heilig (v.36) en liefdevol. God hield van David. Hij zegt: 'Mijn liefde zal ik hem niet afnemen' (v.34).

God had in zijn liefde een verbond gesloten met David en zijn volk. Het was een verbond van genade, maar er moest wel gehoorzaamheid aan de wet tegenover staan. Wat zou er gebeuren als ze de wet niet gehoorzaamden? Als dat zou gebeuren – 'Als zijn zonen zich afkeren van mijn wet, niet leven naar mijn voorschriften, mijn wetten schenden, mijn bevelen niet opvolgen' (vv.31-32) – dan volgde er straf (v.33).

In het Nieuwe Testament is God Zelf in de persoon van zijn zoon Jezus Christus gekomen om die straf op Zich te nemen en zijn leven te offeren voor onze zonde. Door dat offer kwamen Gods liefde en heiligheid volledig tot uitdrukking en werd hieraan voldaan. Daarom hoef jij geen offers meer te brengen voor jouw zonden.

In dit gedeelte zien we vier offers die je kunt brengen in reactie op Jezus' offer voor jou:

• Het offer van je lippen
  
  De schrijver van de brief aan de Hebreeën zegt: 'Laten we met Jezus’ tussenkomst een dankoffer brengen aan God: het huldebetoon van lippen die zijn naam prijzen, ononderbroken (...) want dat zijn offers waarin God behagen schept' (Hebreeën 13:15-16).
  
  Een groot deel van de eerste elf hoofdstukken van Romeinen gaat over het offer van Jezus voor ons. Paulus vertelt eerst wat God allemaal voor ons heeft gedaan en brengt hierna een dankoffer in de vorm van een lofzang (Romeinen 11:33-36).
  

• Het offer van je leven
  
  Paulus vervolgt: 'Broeders en zusters, met een beroep op Gods barmhartigheid vraag ik u om uzelf als een levend, heilig en God welgevallig offer in zijn dienst te stellen, want dat is de ware eredienst voor u' (Romeinen 12:1).
  
  God wil graag dat je je hele zelf en je hele leven – je tijd, je ambities, je bezit, je oren, je mond en je seksualiteit – en je gedachten, emoties en overtuigingen in zijn dienst stelt. Paulus' beschrijving van een levend offer dient als herinnering dat je zolang je leeft je hele leven moet blijven offeren aan God.
  
  Eugene Peterson zegt dat je je hele alledaagse leven – als je eet, slaapt, naar je werk gaat en je dagelijkse dingen doet – allemaal aan God moet aanbieden als offer.
  
  In de tijd van het Oude Testament waren de woorden 'levend' en 'offer' met elkaar in tegenspraak. Een offer werd altijd gedood. Jago Wynne, dominee van Holy Trinity Brompton, schrijft: 'Onze aanbidding bestaat niet meer uit een offer brengen, maar uit een offer zijn. Wij blijven leven. Wat we offeren is ons hele zelf. Aanbidding gaat over wat ik zeg met mijn mond. Het gaat over waar ik naar kijk (...) wat ik denk (...) waar ik heenga.'
  

• Het offer van je 'buit'
  
  Vrijgevigheid is ook een offer in het Nieuwe Testament. Paulus spoort ons aan om gul te geven aan anderen (v.8). Help christenen als ze het moeilijk hebben (v.13, BGT). Dit is nog een offer waarin God behagen schept volgens de schrijver van Hebreeën: 'onderlinge solidariteit' (Hebreeën 13:16).
  
  We moeten zelfs gul zijn voor onze vijanden: 'Als uw vijand honger heeft, geef hem dan te eten, als hij dorst heeft, geef hem dan te drinken. Dan stapelt u gloeiende kolen op zijn hoofd' (Romeinen 12:20).
  

• Het offer van je liefde
  
  In dit gedeelte geeft Paulus veel voorbeelden van het offer van een liefdevolle dienstbaarheid (vv.9-21).
  
  De schrijver van Hebreeën zegt: 'Wees goed voor anderen en deel uw bezit met hen, want dat zijn offers die God waardeert' (Hebreeën 13:16, HB).
  
  Goed zijn betekent dat je geen dingen doet die niet goed zijn. 'Loop niet mee in het gareel van deze wereld' (Romeinen 12:2a, GNB). Hoewel God ons alleen vraagt om het slechte in ons leven op te geven, kan dat veel moeite kosten omdat dat er in eerste instantie juist zo aantrekkelijk uitziet. Inkeer is een heel positief woord, maar op het moment zelf kan het voelen als een offer.
  
  Opofferende liefde betekent dat je je volledig laat veranderen door God. Onze liefde moet oprecht zijn (v.9). Het Griekse woord voor 'oprecht' betekent letterlijk 'geen masker opzetten'.
  
  Vaak zijn relaties in de wereld nogal oppervlakkig. We verschuilen ons achter een masker of een muur. We scheppen een bepaald beeld van onszelf. We zeggen eigenlijk: “Ik ben niet tevreden met wie ik ben, dus doe ik net alsof ik iemand anders ben.”
  
  Als anderen dat ook doen, staan er twee 'maskers' tegenover elkaar, met als triest resultaat dat de twee echte mensen elkaar nooit te zien krijgen. Dat is het tegenovergestelde van 'oprechte liefde'. Oprechte liefde betekent dat we ons masker afzetten en onszelf echt durven laten zien. Als je weet dat God van je houdt zoals je bent, heb je geen reden meer om een masker op te zetten.
  
  Dit betekent dat er nieuwe diepgang en authenticiteit in je relaties komt. Als we niet proberen om indruk te maken op mensen met onze maskers, maar laten zien wie we echt zijn, met al onze zwakheden en tekortkomingen, kunnen we contact maken door onze kwetsbaarheid.
  
  Paulus spoort christenen aan om met elkaar in goede harmonie te leven, om gul en gastvrij (v.13), vergevingsgezind (v.14) en meelevend (v.15) te zijn en met iedereen in vrede te leven (v.18). Het is een prachtig beeld van de christelijke familie waar God ons bij wil laten horen. Hij haalt ons binnen in een sfeer van liefde, vreugde, geduld, trouw, gulheid, gastvrijheid, zegen, blijdschap, harmonie, bescheidenheid en vrede. Een plaats waar het goede niet wordt overwonnen door het kwade, maar het kwade door het goede (vv.9-21).

In het Oude Testament waren priesters de tussenpersonen tussen God en het volk. 'Het brengen van offers op het brandofferaltaar en het reukofferaltaar, was voorbehouden aan Aäron en zijn nakomelingen. Ook moesten zij voor Israël verzoening bewerken' (6:34).

Priesterschap was erfelijk. De priesters waren nakomelingen van Levi. De schrijver geeft een overzicht van de zonen van Levi (5:27,6:1,18). We zien dat alle mannen die dienst deden in de tabernakel (wat later de tempel zou worden), werden beschouwd als afstammeling van Levi.

Het belang van de tempel krijgt veel nadruk. De tempel was een aanbiddingsplaats waar de geest van God woonde. David gaf een paar Levieten de leiding over de muziek in het huis van de Heer: 'Koning David wees deze mannen als koorleiders aan en liet koren vormen om God in de tabernakel te prijzen (...) [zij] gingen daar door met het leiden van de samenzang' (6:31-32, HB).

Andere Levieten werden belast met het brengen van offers op het altaar om 'verzoening te bewerken' (v.34). Zoals we eerder al zagen, is een eenvoudige definitie van verzoening dat we het goedmaken, met andere woorden: God biedt de mogelijkheid dat alles weer goed komt tussen Hem en ons.

Dit is het patroon in het hele Oude Testament. De noodzaak om offers te brengen en verzoening te bewerken wijst vooruit naar het uiteindelijke, volmaakte en afdoende offer van Jezus. Deze gedeelten doen ons beseffen hoe geweldig het is dat er geen offers voor zonden meer nodig zijn, omdat Jezus het ware en volmaakte offer heeft gebracht.