De uitgang van het doolhof

21 juli - dag 202

Toen hij achttien was liep Billy Nolan weg van de koopvaardijvloot. Vijfendertig jaar lang was hij verslaafd aan alcohol. Twintig jaar lang zat hij voor de deur van Holy Trinity Brompton te drinken en om geld te bedelen. Op 13 mei 1990 keek hij in de spiegel en zei tegen zichzelf: “Je bent niet meer de Billy Nolan van vroeger.” Om het in zijn woorden te zeggen, hij vroeg de Heer Jezus Christus om in zijn leven te komen en sloot een verbond met Hem dat hij nooit meer alcohol zou drinken. Sinds die dag heeft hij geen druppel meer aangeraakt. Zijn leven veranderde volkomen; de liefde en vreugde van Christus spatte van hem af. Ik zei op een dag tegen hem: “Billy, je ziet er gelukkig uit.” Hij zei: “Ik ben ook gelukkig, want ik ben vrij. Het leven is als een doolhof en ik heb eindelijk de uitgang gevonden dankzij Jezus Christus.”

Augustinus schreef dat God de meester is 'in wiens dienst volmaakte vrijheid te vinden is'. Dit is een enorme tegenstelling. Veel mensen denken dat ze hun vrijheid verliezen als ze God dienen. Maar het tegendeel is waar. Als we voor onszelf leven is dit eigenlijk een soort slavernij. God dienen volgens 'de nieuwe orde van de Geest' (Romeinen 7:6) is de weg naar volmaakte vrijheid; de vrijheid om een band te hebben met Hem en om te zijn wie je diep van binnen graag wilt zijn.

Schreeuw het uit naar God

In deze psalm wordt een situatie beschreven zoals die van Billy Nolan. 'Ik ben opgesloten en kan er niet uitkomen. Mijn oog is treurig van ellende' (v.9c-10a).

De psalmdichter heeft het verschrikkelijk zwaar. Hij is 'ziek van ellende' (v.4a, BGT). Hij denkt dat hij doodgaat: 'Ik ben al bijna in het land van de dood (...) Het is alsof ik al in mijn graf lig' (vv.4-5, BGT). Hij zit in 'de diepste diepten' (v.7, HB), is 'zonder kracht' (v.5), 'opgesloten en kan er niet uit komen' (v.9). Zelfs zijn beste vrienden is hij kwijt (v.9).

Hij weet dat alleen God ons kan redden: 'HERE, U bent de God die mij redt' (v.2a, HB). Hoe groot je moeilijkheden ook lijken, schreeuw het uit naar God om vrijheid.

Dien God

In een van de afleveringen van Thomas de Trein ligt Thomas op zijn kant omdat hij van de rails is gevallen. Hij roept: “Ik ben vrij, ik ben eindelijk vrij. Ik ben van de rails gevallen en ik ben vrij!” In werkelijkheid is Thomas natuurlijk veel vrijer als hij op de rails staat en doet waarvoor hij gemaakt is.

Dat geldt ook voor ons. We denken misschien dat we vrijer zijn als niemand ons vertelt wat we moeten, maar dit is een misvatting, want dan zijn we slaaf van de zonde, een weg die leidt naar de dood (v.21).

Paulus is bang dat zijn lezers zijn woorden verkeerd zullen uitleggen en zullen zeggen dat het niet uitmaakt als je blijft zondigen. Hij schrijft: 'Wat dan? Zullen wij zondigen omdat wij niet onder de wet maar onder de genade zijn? Volstrekt niet!' (v.15).

Het feit dat je zeker mag zijn van vergeving is geen vrijbrief om maar te blijven zondigen. Genade is geen 'ontsnappingsclausule' voor zonde. Het zou absurd zijn om te blijven zondigen, en wel om twee redenen:

Nieuwe Heer
Als christen heb je een nieuwe Heer. Je dient nu God, je bent een gehoorzame knecht 'in dienst van het goede nieuws' (v.17, BGT) en die dienst geeft je vrijheid. Of we het nu leuk vinden of niet, we zijn allemaal slaven van iets. Zonde is een vorm van slavernij die niets anders te bieden heeft dan geestelijke gevangenschap en de dood, maar als je God dient vind je volmaakte vrijheid. Want 'de genade van God geeft wat niemand verdient: Eeuwig leven met Christus Jezus, onze Here’ (v.23, HB).

God is je nieuwe Heer. Telkens als je toegeeft aan de zonde , ga je in tegen het principe van genade. De genade wil je bevrijden van de zonde en wil je echt leven, eeuwig leven geven. Als je in de verleiding komt, weet dan dat je niet hoeft toe te geven. Je bent geen slaaf meer van de zonde. Je hebt de vrijheid om 'nee' te zeggen.

Denk ook aan wat je krijgt als je gehoorzaamt. Door God te dienen 'oogst u toewijding aan hem en zelfs het eeuwige leven' (v.22, NBV).
Nieuwe liefde
Het is absurd om te blijven zondigen omdat je niet alleen een nieuwe Heer hebt, maar ook een nieuwe liefde.

Paulus gebruikt een aspect van het huwelijk om dit te illustreren. Een vrouw wordt ontslagen van de verplichting van de huwelijkswet als haar echtgenoot sterft. De dood onttrekt ons aan de wet (7:1-6).

Zo zijn wij als christenen dood voor de wet. Onze oude liefde was de wet, maar als christenen 'zijn we bevrijd; we zijn dood voor de wet, zodat we niet meer de oude orde van de wet dienen, maar de nieuwe orde van de Geest' (v.6, NBV). Je kunt je nu verbinden aan je nieuwe liefde, aan Jezus, net zoals het een vrouw na de dood van haar echtgenoot vrij staat om met een nieuwe liefde te trouwen (vv.3-4).

Nu je leeft onder genade in plaats van onder de wet, heb je de Geest die in je woont en die je vult met het verlangen en de kracht om het goede te doen. In verbondenheid met je nieuwe liefde, Jezus, dien je niet langer de oude orde van de wet, maar de nieuwe orde van de Geest (v.6). Jezus maakt je vrij om de persoon te zijn die je diep van binnen graag wilt zijn. Dat is echte vrijheid.

Zoek Gods vrijheid

Sommige mensen vinden 'zonde' een moeilijk begrip, maar 'te veel van iets houden' (afgoderij) begrijpen de meeste mensen wel. Onze grootste liefde is dat wat we dienen en aanbidden.

Dit gedeelte van het Oude Testament is een illustratie van het principe dat Paulus uiteen heeft gezet in zijn brief aan de Romeinen, dat mensen die zondigen slaven van de zonde zijn, en dat ze met hun leven belanden in een doolhof.

God houdt van zijn volk (3:1). De profeet Hosea krijgt de opdracht om dit duidelijk te maken door zijn vrouw nogmaals te laten zien dat hij van haar houdt ondanks haar overspel (v.1): 'Hosea, laat je vrouw opnieuw zien dat je van haar houdt, ook al slaapt ze met andere mannen. Doe dat als teken van mijn liefde voor de Israëlieten. Want ik houd van hen, ook al kiezen zij voor andere goden. Ze brengen liever offers aan hen dan aan mij' (v.1, BGT).

Hosea spreekt de woorden van de Heer: 'er [is] geen trouw, geen goedertierenheid en geen kennis van God in het land (…). Vloeken, liegen,moorden, stelen en overspel plegen zijn wijdverbreid;' (4:1-2). Het volk maakt zich schuldig aan overspel en hoererij (4:13b, 4:15, 5:3). Dit is een vrij nauwkeurige beschrijving van hoe het er nu in veel samenlevingen aan toe gaat.

De leiders gaven niet het goede voorbeeld: 'Hoe talrijker zij [de priesters] werden, hoe meer zij tegen Mij zondigden. Ik zal hun eer inruilen voor schande. Zij eten de zonde van Mijn volk, en zij verlangen naar hun ongerechtigheid. En het zal zijn: zoals het volk is, zo is de priester' (4:7-9).

Ze vonden geen vrijheid in hun zonde, maar waren ontevreden en verslaafd door hun zonde: 'Ze zullen eten, maar hun honger zal blijven. Ze zullen met veel vrouwen slapen, maar niet veel kinderen hebben (...) En ze drinken zo veel wijn, dat ze hun verstand kwijtraken (...) Jullie hebben mij verlaten, jullie hebben andere goden gezocht' (vv.10-12, BGT). 'Als de Israëlieten zo veel van hun afgoden houden, moeten ze het zelf maar weten (...) Eerst worden ze dronken, daarna gaan ze naar de hoeren' (vv.17-18, BGT).

Ze konden niet meer terug naar God: 'Hun daden zijn er niet op gericht zich tot hun God te bekeren' (5:4a). Overspel en hoererij waren wijdverbreid onder het volk (4:13-14; 5:3). Het lijkt wel of de duivel het volk in zijn macht had; 'de geest van hoererij is in hun midden, en de HEERE kennen zij niet' (5:4b). God houdt zich voor hen verborgen (v.6).

Maar Hij doet dit om het volk ertoe te bewegen bij Hem terug te komen. Hiervoor moeten ze schuld bekennen en naar God op zoek gaan. 'In hun benauwdheid zullen zij Mij ernstig zoeken' (v.15b).

“Hoe moeten we God eigenlijk zoeken?” vraagt Joyce Meyer zich af. Haar antwoord is dat we over Hem moeten nadenken en ons moeten afvragen wat Hij belangrijk vindt en wat Hij over bepaalde dingen zegt. Als we Hem zoeken, komen we een heleboel te weten over Gods oplossingen voor onze problemen. Bovendien vinden we vreugde, vrede, liefde, wijsheid en al het overige wat we nodig hebben in dit leven. Ze drukt ons op het hart om Hem vandaag te zoeken in elk gebied van je leven.

Pippa's bijdrage

Romeinen 6:23b

'... het geschenk van God is het eeuwige leven in Christus Jezus, onze Heer.'

Ik vind het altijd moeilijk om cadeautjes voor anderen te kopen. Ik ben vaak heel erg onder de indruk van de vriendelijkheid, gulheid en attentheid van anderen als ik een cadeautje krijg. En Gods geschenk aan ons is nog veel indrukwekkender: EEUWIG LEVEN. Dit geschenk raakt nooit uit de mode, verslijt niet en raak je niet kwijt. Het is het kostbaarste geschenk van allemaal. Jezus heeft er een enorm offer voor gebracht om het je te geven; het blijft voor eeuwig en is helemaal volmaakt.