De juiste kijk op beroemdheid

David schrijft: 'HEERE, ik heb lief het huis waar U woont en de tabernakel, de woonplaats van Uw eer.' (v.8). Koning David was zelf een beroemdheid, een 'ster' (zie 1 Samuel 18:7). Toch streefde hij niet naar roem voor zichzelf, maar gaf hij leiding aan het volk om God de eer te geven: 'Mijn voet staat op een geëffende weg; in de samenkomsten zal ik de HEERE loven.' (Psalm 26:12). 

Als je de glorie van de Heer wilt weerspiegelen, volg dan het voorbeeld van David. Probeer te leven in oprechtheid (v.1). Vertrouw op de Heer, zonder te wankelen (v.1b). Probeer je hart en gedachten zuiver te houden (v.2). Laat je leiden door de liefde en de waarheid van God (v.3). Vermijd mensen die je van het rechte pad afbrengen: 'valsaards', 'huichelaars', 'kwaaddoeners' en 'goddelozen' (vv.4-5).

Hoewel David zegt zijn ‘weg in (…) oprechtheid’ te gaan, vraagt hij toch 'Verlos mij dan en wees mij genadig' (v.11). Hij was zich er kennelijk van bewust dat hij weliswaar probeerde een leven zonder zonde te leiden, maar dat hij hier niet in slaagde. Daarom had hij Gods verlossing en genade nodig. David beweert niet zonder zonde te zijn, maar zegt dat hij zijn weg in oprechtheid gaat (v.11). Dit betekent dat hij eerlijk en oprecht is en leeft zoals God dat wil.

Andere koningen van zijn tijd lieten zich waarschijnlijk aanbidden in een 'cultus van hun beroemdheid'. Maar David aanbad de Heer. Hij schrijft: 'ik ga rondom Uw altaar, HEERE, om een loflied te doen horen en al Uw wonderen te vertellen. HEERE, ik heb lief het huis waar U woont en de tabernakel, de woonplaats van Uw eer.' (vv.6-8).

Voor het volk van God in het Oude Testament was de tempel in Jeruzalem de plaats waar ze Gods glorie konden ervaren. Maar de heerlijkheid en grootheid van God zijn optimaal zichtbaar in Jezus (Johannes 1:14). Jezus is de nieuwe tempel (2:10,21).

Bovendien: de prachtige waarheid is dat de glorie van God ook woont in alle mensen die hun vertrouwen op Jezus stellen. De volgelingen van Jezus worden gezien als Gods tempel waarin de Geest woont, zowel de individuele personen als alle volgelingen samen (1 Korinthe 6:19; 3:16): 'Op Wie ook u mede gebouwd wordt tot een woning van God, in de Geest' (Efeze 2:22).

Petrus, Jakobus en Johannes zagen een glimp van de glorie van God toen Jezus voor hun ogen transfigureerde. De transfiguratie vond plaats direct nadat Jezus zijn leerlingen had gevraagd wie de mensen dachten dat Hij was (8:27b). Dit was geen toeval. De transfiguratie liet de goddelijke kant van Jezus zien als Zoon van God.

Het gordijn van de tijd werd opengeschoven en de leerlingen zagen Mozes (die staat voor de Wet) en Elia (die staat voor de profeten) duidelijk in levenden lijve naast Jezus (9:4). De leerlingen wisten precies wie Mozes en Elia waren. In de belevingswereld van de Joden waren deze twee mannen 'supersterren'. Maar God zegt dat Jezus nog groter is dan deze twee eerbiedwaardige mannen.

Als de leerlingen nog eens goed kijken, zien ze alleen Jezus nog maar (9:8). Petrus, Jakobus en Johannes zagen Jezus zoals jij Hem zult zien als Hij terugkomt 'in volle glorie'.

Het Griekse woord voor 'getransfigureerd' is hetzelfde woord dat wordt vertaald als 'herschapen' als Paulus schrijft: 'Het is ons, die met onverhuld gelaat de glorie van de Heer als in een spiegel aanschouwen, gegeven om herschapen te worden tot een steeds heerlijker gelijkenis met Hem, door de Geest van de Heer' (2 Korintiërs 3:18, WV).

Tegenwoordig gaat het bij bekendheid vooral om roem en publiciteit. Jezus zocht juist geen publiciteit. Hij drukte hun op het hart dat ze niemand mochten vertellen wat ze hadden gezien (Markus 9:9).

Beroemdheid in onze wereld gaat vaak samen met grote rijkdom en een leven in luxe. In het leven van Jezus is glorie onlosmakelijk verbonden met lijden. Zodra Hij afdaalt van de berg legt Hij zijn leerlingen uit dat de Mensenzoon veel moet lijden en veracht zal worden (v.12). De 'glorie' van Jezus was van een heel andere orde dan in zijn en onze tijd wordt verwacht.

Een overeenkomst tussen hedendaagse 'beroemdheden' en Jezus is dat Hij veel mensen trok (v.14). 'En meteen toen heel de menigte Hem zag, waren zij ontdaan, en zij snelden naar Hem toe en begroetten Hem.' (v.15).

Het geloof van de leerlingen die niet op de berg waren geweest, was niet groot genoeg om de jongen met de duivelse geest te genezen. Jezus zei: 'Alle dingen zijn mogelijk voor wie gelooft' (v.23). De wereld zegt: “Eerst zien, dan geloven.” Jezus zegt: “Geloof en je zult het zien.” Augustinus heeft geschreven: 'Geloof is aannemen wat wij niet zien, en de beloning voor geloof is zien wat wij aannemen.'

De vader van de jongen geeft uiting aan een spanning die we allemaal wel eens voelen: 'Ik geloof, Heere! Kom mijn ongeloof te hulp' (v.24).

Jezus geneest de jongen zonder al te veel omhaal. Hij legt niet eens zijn handen op hem. Het kost niet veel strijd; een eenvoudige opdracht van Jezus is genoeg. De strijd is al gewonnen door zijn gebedsleven (v.29). Ook hier zien we een glimp van de glorie van Jezus.

Direct hierna vertelt Jezus over zijn lijden: 'De Zoon des mensen zal overgeleverd worden in de handen van mensen en zij zullen Hem doden, en nadat Hij gedood is, zal Hij op de derde dag opstaan.' (v.31).

Psalm 26 wordt toegeschreven aan David. Ik vind het interessant dat er in vers 1 staat: '... want ík ga mijn weg in mijn oprechtheid. Op de HEERE vertrouw ik, ik zal niet wankelen.' Ik wou dat ik dat kon zeggen. Maar ik weet dat ik niet altijd rechtvaardig ben en mijn vertrouwen is niet bepaald rotsvast. Het probleem is dat we weten dat ook Davids leven niet onberispelijk was. Het kan zijn dat hij alles heel goed deed toen hij dit schreef en er daarna een puinhoop van maakte. Of hij was toch niet zo onberispelijk als hij dacht. In vers 11 zegt hij: 'Wees mij genadig'. David wist dat hij niet zonder Gods genade kon. Dat geldt ook voor mij.