God wil dat we leren van onze fouten en niet steeds dezelfde zonden begaan. We kunnen de geschiedenis van het volk van God samenvatten met de woorden dat, ondanks alles wat God voor hen deed, het volk bleef zondigen (v.32a).

God respecteert onze vrijheid omdat Hij van ons houdt. Hij heeft de macht om onze vrijheid te negeren, maar dat doet Hij niet. God doet bovennatuurlijke dingen voor zijn volk. Maar 'Zij gingen door met zondigen en vertrouwden niet op God, Wiens wonderen zij hadden gezien' (v.32, HB).

Hij straft ze en ze komen bij Hem terug (v.34). 'Maar zij logen en bedrogen Hem met wat zij zeiden. Zij bleven niet bij Hem en waren Gods verbond al weer ontrouw' (vv.36-37, HB). Steeds weer is Hij vol medelijden en genade en vergeeft Hij hun zonden. 'Vele malen nam Hij Zijn woede van hen weg en vergold hun zonden niet' (v.38b, HB).

Waarom lijkt het kwaad zo vaak te winnen ondanks Gods macht en kracht? Misschien vinden we hier een deel van het antwoord. Het gaat hier niet alleen maar om een treffen tussen de bovennatuurlijke kracht van God en de bovennatuurlijke macht van het kwaad. De mens en zijn vrijheid spelen ook een rol. Jakobus schrijft: 'Iedereen komt in verleiding door zijn eigen begeerte, die hem lokt en meesleept' (Jakobus 1:14).

Als je in deze psalm leest over Gods kracht, bedenk dan dat die kracht nu in jou woont door de Heilige Geest.

Paulus was vervuld met de macht en kracht van de Heilige Geest en ging de strijd aan met kwade machten. Hij stond tegenover een verenigde tegenstander (18:12). ' 's Nachts zei de Heer in een visioen tegen Paulus: 'Wees niet bang, maar blijf spreken en zwijg niet! Ik sta je bij en niemand zal een vinger naar je uitsteken om je kwaad te doen' ' (vv.9-10). Dat was alles wat hij nodig had om vol te houden.

Waarschijnlijk sprak de Heer op deze manier tot Paulus omdat hij werd beproefd door het kwaad (hij werd weer voor het gerecht gedaagd voor een valse aanklacht) zodat hij zou terugschrikken, zou ophouden met spreken en zou zwijgen. Houd vol als je wordt tegengewerkt.

In dit gedeelte lezen we over krachtmetingen tussen goed en kwaad: 'Door Gods toedoen verrichtte Paulus buitengewoon grote wonderen: zelfs de doeken en de werkkleren die hij gedragen had werden naar de zieken gebracht, zodat ze genazen en de boze geesten hen verlieten' (19:11-12).

De kracht van God in Paulus' werk was zo indrukwekkend dat zelfs niet-christenen 'probeerden boze geesten uit te drijven door het uitspreken van de naam van de Heer Jezus. Ze zeiden: 'Ik bezweer jullie bij Jezus, die door Paulus wordt verkondigd' ' (v.13). Morgen lezen we over het gevaar dat schuilt in deze aanpak (vv.14-16). De poging van deze Joodse exorcisten om mee te liften op de kracht van de naam van Jezus had desastreuze gevolgen.

Paulus overwon de macht van het kwaad door de kracht van Jezus om wonderen te doen. Dit is een van de manieren waarop de Heilige Geest werkte in Paulus.

• Onderricht
  
  'Een jaar en zes maanden bleef hij daar, en hij onderwees hun het woord van God' (18:11, WV).
  

• Mentoraat
  
  Paulus sprak alle leerlingen moed in (v.23). Priscilla en Aquila waren twee van de leerlingen die hij onder zijn hoede nam. Vaak zijn mensen die ooit een mentor hebben gehad zelf de beste mentoren.
  
  Zo werden Priscilla en Aquila de mentors van Apollos. Apollos 'was een ontwikkeld man, die goed onderlegd was in de Schriften. Hij had onderricht gekregen in de Weg van de Heer en verkondigde geestdriftig de leer over Jezus' (vv.24-25).
  
  Priscilla en Aquila namen hem apart. 'Ze [namen] hem mee naar huis. Daar legden ze hem het christelijke geloof nog beter uit' (v.26, BGT). Daarna bereikte hij nog veel meer. '... hij [bleek] door Gods genade een grote steun te zijn voor de gelovigen' (v.27).
  

• Dienst aan God en de wereld
  
  We zien hier het werk van Paulus met de kracht van de Heilige Geest. 'Toen Paulus hun de handen had opgelegd daalde de heilige Geest op hen neer, zodat ze in klanktaal gingen spreken en profeteerden' (19:6). Elk Alpha-weekend hebben we het enorme voorrecht dat we mensen de handen op mogen leggen zodat ze vervuld worden met de Heilige Geest.
  

• Spreken
  
  'Voortaan sprak Paulus elke dag in de school van Tyrannus' (v.9e, BGT). De gesprekken in kleine groepen zijn misschien wel het belangrijkste onderdeel van Alpha. Hier krijgen mensen de gelegenheid om hun voelhorens uit te steken, om te praten over belangrijke dingen en om een begin te maken met het zoeken naar antwoorden op hun vragen.
  

• Apologetiek
  
  Het spreken omvatte vaak wat we tegenwoordig 'apologetiek' noemen. Dit woord is afgeleid van het Griekse woord 'apologia' dat Paulus gebruikt tijdens zijn voorgeleiding als hij zegt: '... ik (...) mag [me] verdedigen (apologia)' (26:2). Het betekent een rationele basis voor het christelijke geloof geven om tegenwerpingen en verkeerde voorstellingen te weerleggen.
  
  Paulus ging met hen in gesprek (18:19, HSV). 'Hij sprak er drie maanden lang vrijmoedig over het koninkrijk van God en probeerde de mensen te overtuigen' (19:8, GNB). Hij onderwees Apollos, die deelnam aan het publieke debat 'door op grond van de Schriften aan te tonen dat Jezus de messias is' (18:28).

We zien hier enkele aspecten van onze dienst aan God en de wereld waarin we moeten worden geschoold en die moeten worden behandeld op theologische hogescholen, trainingen en cursussen voor alle leden van de kerk.

De meeste mensen houden niet van confrontaties. Maar soms vraagt God ons om de confrontatie aan te gaan met het kwaad.

In dit gedeelte lezen we over Achab. 'Niemand anders had zich zo volledig aan de zonde overgegeven als Achab, want zijn vrouw Izébel moedigde hem voortdurend aan tot allerlei goddeloze dingen' (21:25, HB).

Eerst lezen we over een treffen tussen kwaad en kwaad. Ben-Hadad, de koning van Aram, viel Achab aan. Een slecht man spreekt wijze woorden: 'Zeg tegen Benhadad dat hij niet te vroeg moet juichen. Hij zal eerst moeten vechten, en dan moet hij ook nog winnen' (20:11, BGT). Het is nooit slim om op te scheppen over iets wat nog moet gebeuren. Je kunt er beter achteraf over vertellen.

Hierna zien we dat Gods macht groter is dan die van Aram (hoofdstuk 20).

Vervolgens zien we hoe slecht Achab en Izebel zijn aan de manier waarop ze met Nabot omgaan (hoofdstuk 21). Om zijn land te kunnen stelen smeden ze snode plannen om hem uit te schakelen en te laten stenigen. Vervolgens pikken ze zijn wijngaard in.

Elia was een man met uitzonderlijke moed. Hij was totaal onverschrokken toen hij oog in oog stond met het kwaad. God zei tegen hem dat hij naar Samaria moest gaan en Achab moest opzoeken (v.18, HB). Onbevreesd beschuldigde hij hem van diefstal en moord en zei tegen hem dat hij 'doet wat kwaad is in de ogen van de HERE' (v.20, HB). Hij waarschuwde hem dat Gods oordeel over hem zou neerdalen.

Elia's woorden waren zo krachtig dat Achab berouw kreeg: 'Bij het horen van deze woorden scheurde Achab zijn kleren. Hij trok een boetekleed aan (...) Hij vastte en gedroeg zich ook verder zeer berouwvol' (v.27). Opmerkelijk genoeg is God hem genadig (v.29). Wat we ook gedaan hebben, het is nooit te laat om berouw te tonen en God te smeken om genade.