De psalmdichter blijft God loven en danken voor de vele keren dat Hij zijn volk heeft gered toen ze tot Hem riepen in hun angst en nood (vv.13,19). Hij bevrijdde hen steeds weer.

In dit gedeelte zien we twee voorbeelden:

• Bevrijding van de banden van de zonde

Het volk bevindt zich in 'donkere krochten', als slaven geketend met ijzeren boeien (v.10). 'Toen riepen zij in hun ellende tot de HERE en Hij redde hen uit al hun angst' (v.13, HB).

Vaak is wat de mensen fysiek meemaken in het Oude Testament een beeld van wat ons geestelijk overkomt in het Nieuwe Testament.

Zonde brengt ons in duisternis en donkere krochten. Zonde is verslavend. Het houdt ons hart gevangen in ketens. Jezus heeft de ketens gebroken aan het kruis. Hij vergeeft je je zonden en maakt je vrij. Net als John Wesley, de achttiende-eeuwse Britse theoloog en predikant, kun jij zeggen: “Mijn ketens vielen af, mijn hart was vrij. Ik stond op, ging heen en volgde U.”

• Bevrijding van angst voor de dood
  
  De psalmdichter vertelt dat het volk weer in opstand kwam en de poorten van de dood nabij was. Weer riepen ze de Heer aan om hulp en Hij redde hen. 'Met een enkel woord maakte hij hen gezond, zo redde hij hen van het graf' (v.20, GNB).
  
  Ook dit is een vooruitwijzing naar wat Jezus voor jou heeft gedaan. Door zijn dood en opstanding heeft Hij je gered van het graf en van de angst voor de dood. Je bent bevrijd van de dood, van de angst voor de dood en alle angsten die daarmee gepaard gaan. Geen wonder dat de psalmdichter heeft geschreven:
  
  'Laat iedereen de Heer danken, want hij is trouw.
  Hij doet wonderen voor mensen.
  Laat iedereen hem dankoffers brengen,
  laat iedereen juichen en vertellen over de grote daden van de Heer'
  (vv.21-22, BGT).

Galaten 1:1-24

2. Geniet van de vrijheid in het heden

Jouw redding is duur betaald. Jezus heeft 'zichzelf gegeven (...) voor onze zonden om ons te bevrijden uit deze door het kwaad beheerste wereld' (v.4a).

De brief aan de Galaten is geschreven in een tijd waarin de vrijheid van het evangelie werd bedreigd. Het is een van de eerste brieven van Paulus en is waarschijnlijk geschreven in het jaar 48. Paulus is hevig verontwaardigd omdat de vrijheid van het evangelie wordt bedreigd. Vrijheid kost veel moeite om te krijgen, maar je bent het zo maar kwijt.

Religie kan worden gebruikt om mensen onder de duim te houden. Dat was de manier waarop Saulus van Tarsus religie had gebruikt. Toen leerde hij Jezus kennen en maakte hij kennis met een totaal andere wereld: een vrijheid die van binnenuit komt.

De boodschap van het evangelie is een boodschap van vrijheid. Je bent bevrijd van zonde, schuld, schaamte, verslaving en de dood. Je bent ook bevrijd van rechtvaardiging door de wet. Je hoeft niet meer te worden besneden. Je hoeft niet eerst een Jood te worden om een echte christen te worden. Paulus' hevige verontwaardiging in deze brief kan worden verklaard door het feit dat de vrijheid van het evangelie in het geding was.

Tijdens zijn eerste reizen had hij een aantal gemeenten gesticht in de Romeinse provincie Galatië. Hij had hun verteld over deze Jezus die ons vrijmaakt. Ze hadden deze vrijheid gevoeld. Een paar jaar later twijfelden een paar leiders van de gemeenten aan de denkbeelden en het gezag van Paulus. Ze probeerden nieuwe regels en voorschriften in te voeren die de nieuw verworven vrijheid van de Galaten zou inperken.

Ze zeiden dat het niet genoeg was om je vertrouwen op Jezus te stellen. Je moest je ook laten besnijden. Ze stelden veel te nauwe grenzen aan wat het betekende om een echte christen te zijn.

Ook tegenwoordig proberen mensen dergelijke grenzen te stellen. Ze zeggen dat het niet genoeg is om christen te zijn. Je moet zijn 'zoals wij'. Je moet evangelisch zijn, katholiek of protestant, kortom je moet zijn zoals wij, wat we ook mogen zijn. Je moet een bepaald soort christen zijn om een echte christen te zijn. Maar in Jezus geloven is genoeg. Je hoeft hier niets aan toe te voegen, geen besnijdenis of ander teken. Accepteer iedereen die gelooft in Jezus en kijk niet naar welk soort christen iemand is.

Paulus vertelt over zijn eigen ervaring met het vinden van deze vrijheid in Jezus en hoe het hem heeft veranderd van iemand die 'de gemeente van God fanatiek vervolgde en haar probeerde uit te roeien' in iemand die 'het geloof dat hij had geprobeerd uit te roeien' verkondigt (vv.13,23). De bekering van Paulus laat zien dat niemand buiten Gods bereik is.

Vraag je je wel eens af of God jou zou kunnen gebruiken? Denk je wel eens dat je niet geschikt bent omdat je vroeger iets verkeerds hebt gedaan? Paulus' getuigenis bewijst dat God niet alleen vergeeft, maar dat Hij je bevrijdt en je heel goed kan gebruiken, wat je ook op je kerfstok hebt.

Zijn getuigenis maakte grote indruk: 'En zij prezen God voor wat met mij gebeurd was' (v.24, HB). Jouw getuigenis, ook al is die niet zo opzienbarend als die van Paulus, heeft effect op iedereen die het hoort.

Hoewel je bent bevrijd van de straf van de zonde en je wordt bevrijd van de macht van de zonde, staat je een nog grotere vrijheid te wachten in de toekomst: de bevrijding van de aanwezigheid van zonde, van de worstelingen van dit leven. Je wacht op de tijd dat je eeuwige vreugde mag kennen, de tijd dat er geen gejammer of verdriet meer zal zijn (35:10).

Jesaja schildert een dorre, doodse woestijn (hoofdstuk 34), maar kijkt ernaar uit hoe de woestijn zal worden veranderd in een welige, levende tuin met bruisende bronnen, bloeiende bloemen, groen gras, riet en biezen, stromende rivieren (hoofdstuk 35).

Het volk van God kon tijdens de Babylonische ballingschap uitkijken naar Gods redding en de terugkeer naar de vrijheid van Jeruzalem.

Maar dit beeld in Jesaja 35 omvat veel meer dan alleen een terugkeer naar het aardse vaderland. Dit is een profetie van Gods volk dat terugkeert naar het eeuwige vaderland in een nieuwe hemel en een nieuwe aarde.

Jesaja schrijft: 'Wie door de HEER bevrijd zijn, keren terug. Jubelend komen zij naar Sion, gekroond met eeuwige vreugde. Gejuich en vreugde trekken de stad binnen, gejammer en verdriet vluchten eruit weg' (v.10).

Hoe moet je wachten op je toekomstige bevrijding? Gefrustreerd? Kwaad? Met ongeloof? Ontkennend? Afwijzend?

Jesaja geeft ons twee opdrachten voor tijdens het wachten:

1. Wees sterk
   
   'Geef kracht aan trillende handen, maak knikkende knieën sterk. Zeg tegen het moedeloze volk: 'Wees sterk en vrees niet, want jullie God komt met zijn wraak. Gods vergelding zal komen, hijzelf zal jullie bevrijden' ' (vv.3-4).

2. Wees heilig
   
   'Daar zal een gebaande weg lopen, 'Heilige weg' genaamd, geen onreine zal die betreden. Over die weg zullen zij gaan, maar dwazen zijn er niet te vinden. (...) alleen zij die verlost zijn zullen daar gaan' (vv.8-9).

Probeer met opgeheven hoofd vooruit te kijken, wat het leven je ook biedt. Je kunt ook in moeilijke perioden, in tijden van nood en zelfs op je sterfbed vooruitkijken tot je met je geestesoog helemaal tot in de hemel komt. Het is goed om uit te kijken naar de bevrijding van je huidige worstelingen.

Als je deze zekere toekomst voor ogen houdt, ben je in staat om nu te leven als sterk, heilig mens, ook in tijden van gejammer en verdriet.