De 'dwaas' in het boek Spreuken is niet iemand die geen hersens heeft. Het is eerder een opstandig persoon die zich verzet tegen God, het fatsoen en rechtvaardigheid; een 'spotter (...) dwaas (...) goddeloze' (vv.6,7,9a,11a,14a) krijgt zijn verdiende loon (vv.11-14). Zijn weg eindigt met de dood.

In het boek Spreuken wordt ook steeds het belang van rechtvaardigheid en heiligheid benadrukt. We lezen hier over 'een betrouwbare getuige (...) de oprechten (...) een goed mens' (vv.5,9b,11b,14b).

Wat we hieruit kunnen afleiden is dat de rechtvaardige op de een of andere manier de dood te slim af zal zijn en voorspoed zal kennen en een betere beloning zal krijgen (vv.11-14). Met andere woorden, de rechtvaardige zal uiteindelijk overwinnen; 'goede mensen worden door God beschermd' (v.9b, BGT).

De kerk hoort een plaats te zijn waar uitbundig en vol blijdschap wordt gevierd (v.46). We zouden de positiefste mensen ter wereld moeten zijn die voortdurend Jezus en de overwinning van God vieren.

Op de dag van Pinksteren geeft Petrus, vol van de Heilige Geest, uitleg over de grote overwinning van Jezus. Hij vertelt over zijn leven, zijn werk, zijn dood en vooral over zijn opstanding. Hij geeft vier redenen waarom je er zeker van kunt zijn dat Jezus is opgestaan uit de dood en waarom je er, door zijn kracht in jou, ook zeker van kunt zijn dat jij samen met Hem tot leven zult worden gewekt:

• Logisch
  
  De doodskracht van Satan kan niet sterker zijn dan de levenskracht van Gods Messias. Petrus legt uit dat 'God hem echter tot leven [heeft] gewekt en de last van de dood van hem [heeft] afgenomen, want de dood kon zijn macht over hem niet behouden' (v.24).
  
  

• Bijbels
  
  Hij laat zien dat de opstanding is voorzegd in Psalm 16:8-11 (Handelingen 2:25-28). Petrus zegt: 'Maar omdat hij [David] een profeet was en wist dat God hem onder ede beloofd had dat een van zijn nakomelingen zijn troon zou bestijgen, heeft hij de opstanding van de messias voorzien' (vv.30-31a).
  

• Persoonlijk
  
  Petrus geeft zijn eigen getuigenis: 'Jezus is door God tot leven gewekt, daarvan getuigen wij allen' (v.32). Eigenlijk zegt Petrus: “Wij hebben Hem allemaal gezien”.
  

• Gebaseerd op ervaring
  
  De ervaring van de Heilige Geest is zelf bewijs van de opstanding. Na het leven, de dood, de opstanding en de hemelvaart van Jezus zien we het laatste bedrijf van zijn reddende taak: 'Hij is door God verheven, zit aan zijn rechterhand, en heeft van de Vader de heilige Geest, die ons beloofd is, ontvangen. Die Geest heeft hij op ons doen neerdalen, en dat is wat u ziet en hoort' (v.33).
  
  Deze ervaring was niet voorbehouden aan de mensen die erbij waren met Pinksteren. Deze ervaring is bedoeld voor alle christenen. Ook voor jou. 'Voor u geldt deze belofte, evenals voor uw kinderen en voor allen die ver weg zijn en die de Heer, onze God, tot zich zal roepen' (v.39). Telkens als iemand de Heilige Geest ervaart, is dit aanvullend bewijs van de opstanding. Telkens als je mensen vervuld ziet worden door de Heilige Geest en hun getuigenis hoort van hoe de Heilige Geest hun leven heeft veranderd, is dit aanvullend bewijs van de opstanding.

Dankzij de Heilige Geest kunnen we de waarheid van de woorden van Petrus inzien: 'Jezus, die u gekruisigd hebt' (v.36). Jezus is gestorven voor mijn zonden. Ik heb Jezus gedood. Jezus heeft aan het kruis geboet voor mijn persoonlijke zonden. De dag waarop ik dit besefte, kromp mijn hart ineen (v.37, WV). Dit inzicht geeft de aanzet tot werkelijk berouw en inkeer.

Je krijgt deze belofte als je tot inkeer komt, in Jezus gelooft, je laat dopen en de Heilige Geest ontvangt (vv.37-38). Het bewijs dat je de Heilige Geest hebt ontvangen is zichtbaar, doordat je leven en de wereld om je heen veranderen (vv.42-47). De kerk is niet alleen een plaats om uitbundig en vol blijdschap te vieren, maar ook bij uitstek een plaats voor liefde.

• Liefde voor God
  
  De kerk is gevuld met liefde voor God. Ze kregen een hernieuwde liefde voor de Bijbel: 'Ze wijdden zich trouw aan het onderwijs dat de apostelen gaven' (v.42, WV). Veel van dit onderwijs is nu vastgelegd in het Nieuwe Testament.
  
  Ze kregen een hernieuwde liefde voor de sacramenten: 'Ze wijdden zich trouw aan (...) het breken van het brood' (v.42, WV). Ze 'braken het brood bij elkaar thuis' (v.46).
  
  Ze kregen een hernieuwde liefde voor het gebed (v.42c). De kerk die vervuld is met de Geest zal een biddende kerk zijn.
  

• Liefde voor elkaar
  
  Een van de kenmerken van de kerk zou liefde voor elkaar moeten zijn. Ze kregen een hernieuwde wens om samen te komen; 'ze vormden met elkaar een gemeenschap' (v.42b). Ze bleven samenkomen en aten samen 'in een geest van eenvoud en vol vreugde' (v.46). Er kwamen nieuwe geldstromen en mensen gaven gul (vv.44-45).
  
  De kerk die vervuld is met de Geest zal een verenigde kerk zijn.
  

• Liefde voor de wereld
  
  De kerk zou vol liefde voor de wereld moeten zijn. Ze waren een naar buiten gerichte gemeenschap die tekenen en wonderen verrichtte (v.43). 'De Heer breidde hun aantal dagelijks uit met mensen die gered wilden worden' (v.47b). De kerk die vervuld is met de Geest zal naar buiten gericht zijn.

In het leven van David werd de overwinning van Jezus al aangekondigd. In de Bijbel wordt meer dan duizend keer naar David verwezen. Hij was een gezalfde (messias) koning. De Heer gaf hem rust door hem van al zijn vijanden te verlossen (7:1). De profeet Natan zei tegen David: 'Doe wat uw hart u ingeeft (...) de HEER staat u immers terzijde' (v.3). 'De HEERE gaf David de overwinning overal waar hij heen ging' (8:6b,14c, HSV).

In Davids gebed zien we een voorbeeld om na te volgen:

• Lof voor Gods grootheid
  
  David is zich bewust van zijn eigen nietigheid in de nabijheid van God (7:18) en beseft tegelijkertijd hoe groot God is: 'Hoe groot en machtig bent u, Heer, mijn God! (...) Niemand is met u te vergelijken' (v.22, GNB). Hij looft God om de bevrijding van zijn volk (v.23).
  

• Hartstocht voor Gods naam
  
  David wil niets liever dan dat Gods naam wordt geëerd: 'Doe uw woord voor altijd gestand. Dan zal uw naam voor altijd in ere worden gehouden' (vv.25-26a).
  

• Belofte voor de familie van God
  
  David vertrouwt op Gods woord (v.28). Hij vraagt nog één ding: 'Ik vraag u om mij en mijn familie altijd te steunen, zodat er altijd iemand uit onze familie koning zal zijn. Dat hebt u toch beloofd, Heer, mijn God?' (v.29, BGT).
  
  God had een verbond gesloten met David. God zelf woonde in een tent (7:2), maar Hij beloofde David een huis voor hem te bouwen (vv.7,10-11). Hij belooft: 'Ik [zal] je laten opvolgen door je eigen zoon en hem een bestendig koningschap schenken. Hij zal een huis bouwen voor mijn naam, en ik zal ervoor zorgen dat zijn troon nooit wankelt (...) Jou stel ik in het vooruitzicht dat je koningshuis eeuwig zal voortbestaan en je troon nooit zal wankelen' (vv.12-13,16).

De beloften van het verbond met David werden uiteindelijk vervuld in Jezus. De menselijke koningen schoten tekort, maar de hoop op een toekomstige koning die het ideale koningschap zou vervullen bleef bestaan. Jezus was de zoon van David (zie bijvoorbeeld Matteüs 1:1). Bij zijn intocht in Jeruzalem riepen de mensen: 'Gezegend het komende koninkrijk van onze vader David' (Marcus 11:10).

Maar de overwinning en het koninkrijk van Jezus waren nog veel groter dan iemand ooit had gedacht. Ze waren niet het resultaat van een veroverende koning die veldslagen won, maar van een stervende Redder die de grote spirituele overwinning behaalde op zonde, schuld, verslaving, angst en zelfs de dood.

Het voorbeeld van Jezus laat zien dat een overwinning niet altijd met pracht en praal gepaard gaat en ook niet altijd voor de hand liggend is. Maar God belooft jou, net als Hij David beloofde, dat zijn kracht je zal bijstaan bij alles wat je doet en dat je uiteindelijk zult zegevieren in Christus.