De Bijbel is realistisch. Soms zijn we 'zwak' en hebben we 'pijn' (v.30, BGT). David probeert niet net te doen alsof hij geen problemen heeft. Hij kiest ervoor om God te loven, ondanks zijn benarde omstandigheden. Zelfs als je door diepe dalen gaat, mag je zeker zijn van wie God is en Hem loven.

Deze psalm eindigt met geluiden van lofprijzing: 'De naam van God wil ik loven met een lied, zijn grootheid met een lofzang prijzen (...) Hemel en aarde moeten hem loven' (vv.31,35a). God wordt niet alleen geloofd op aarde, maar ook in de hemel. Als je lofprijst, gaat je lofprijzing op in de geluiden van de hemel. We zien hier drie aspecten van lofprijzing:

• Loven is een kwestie van willen
  
  David zegt: 'De naam van God wil ik loven' (v.31a). Je hebt misschien niet altijd zin om God te loven, maar het is een beslissing die je neemt; het is een kwestie van willen.
  

• God houdt ervan om geprezen te worden
  
  'Dat behaagt de HEER meer dan offerdieren, dan stieren met hun horens en hoeven' (v.32).
  

• Lofprijzing heeft gevolgen voor anderen
  
  'De nederigen zien het en verheugen zich, wie God zoeken, hun hart zal opleven' (v.33). Het is me opgevallen dat 'mensen die God zoeken' bij Alpha vaak worden geraakt door de lofprijzing waardoor hun 'harten opleven'.

Dit is iets voor jou en mij. Wat er gebeurde met Pinksteren is niet alleen maar een historische gebeurtenis. Het kan voor jou vandaag werkelijkheid worden (2:39). Joël profeteerde: 'God zegt: (...) zal ik mijn Geest geven aan de mensen. Aan mannen en vrouwen, aan oude en jonge mensen' (vv.17, BGT). Daar horen jij en ik absoluut ook bij!

• Ga op zoek naar de ervaring
  
  De ervaring van de Heilige Geest met Pinksteren bestond uit drie aspecten:
  
  Het eerste is de kracht van God. Ze hoorden een stormwind. Er stond niet echt een storm. Het was 'een geluid als van een hevige windvlaag' (v.2). Het klinkt alsof het leek op een zware tropische stortbui. Dit is de onzichtbare, geweldige kracht van God. Het was het uiterlijke en zichtbare teken van een innerlijke, spirituele realiteit.
  
  Het Hebreeuwse woord 'ruach' betekent letterlijk 'adem' of 'wind'. Ruach wordt in het Oude Testament gebruikt om de Heilige Geest aan te duiden: de Geest van God. Jezus had over de leerlingen geblazen en gezegd: 'Ontvang de heilige Geest' (Johannes 20:22). Dit werd vervuld met Pinksteren.
  
  Als je de Heilige Geest ervaart, ervaar je boven alles Gods liefde voor jou (Romeinen 5:5). Door de Heilige Geest voel je Gods liefde voor jou, zodat je samen met Paulus kunt zeggen: 'de Zoon van God (...) hield zoveel van mij dat Hij Zijn leven voor mij heeft gegeven' (Galaten 2:20, HB). Rick Warren zegt hierover: 'Je geliefd voelen door God is de aanzet voor elke dienst aan God en de wereld, elke opbloei, elke vernieuwing en elk groot ontwaken.'
  
  De Heilige Geest geeft de kracht voor alle heroplevingen. De Heilige Geest stelt mensen in staat om Gods liefde te voelen en te ervaren, zodat ze diep in hun hart de liefde van God kennen. Het is het soort kennis dat van je hoofd naar je hart indaalt.
  
  Het tweede aspect is het vuur van God. Ze zagen vlammen. Dit waren geen echte vlammen: 'Ook zagen de gelovigen iets dat op vuur leek. Dat vuur verdeelde zich in vlammen, en op iedereen kwam een vlam neer' (Handelingen 2:3, BGT). Ook dit was een uiterlijk en zichtbaar teken van een innerlijke, spirituele realiteit. Het vuur van God staat voor de kracht, zuiverheid en hartstocht van God.
  
  Als je de Heilige Geest ervaart, krijg je nieuw vuur en hartstocht.
  
  Het derde aspect zijn de talen van God: '... allen werden vervuld van de heilige Geest en begonnen op luide toon te spreken in vreemde talen, zoals hun door de Geest werd ingegeven' (v.4). Dit waren hemelse talen die ze niet hadden geleerd. Paulus heeft het over 'talen van engelen' en 'talen van mensen' talen (1 Korintiërs 13:1). De mensen herkenden de talen en alle talen van de wereld werden gesproken (vv.5-11). Hiermee werd de chaos en verdeeldheid van Babel ongedaan gemaakt (Genesis 11:1-9).
  
  De ervaring van Gods liefde door de Heilige Geest brengt eenheid in de kerk. Als we inzien dat dezelfde Heilige Geest zijn werk doet in katholieken, orthodoxen, protestanten en bevindelijken, ongeacht hun kerk of gezindte, kunnen we onze verdeeldheid achter ons laten en ervaren we eenheid.
  
  Op de dag van Pinksteren zien we drie reacties die elk ook vandaag nog zichtbaar zijn in het werk van de Heilige Geest: Verwondering: mensen waren 'buiten zichzelf van verwondering' (Handelingen 2:7, NBG). Verbijstering: 'Verbijsterd en geheel van hun stuk gebracht vroegen ze aan elkaar: ‘Wat heeft dit toch te betekenen?' ' (v.12). Bespotting: 'Maar sommigen zeiden spottend: ‘Ze zullen wel dronken zijn' ' (v.13).
  
  
• Verdiep je in de uitleg
  
  Petrus legt uit wat er gebeurt (v.14 e.v.).
  
  Eerst weerlegt hij een onjuiste uitleg (v.15). Mensen probeerden een logische verklaring te geven voor iets bovennatuurlijks. Het leek misschien alsof ze dronken waren omdat ze zo uitbundig en ongeremd waren. Maar ze waren niet onder invloed van wijn, maar nuchter en onder invloed van de Geest; de enige roes die geen kater geeft.
  
  Daarna geeft hij hun de echte verklaring (v.16 e.v.). Petrus begint zijn toespraak met erop te wijzen dat dit Bijbels is (morgen lezen we de rest van zijn uitleg). Sommige mensen maken onterecht onderscheid tussen het woord en de Geest. Maar de Heilige Geest heeft zelf het woord van God geschreven. Het Oude Testament, het woord van God, wijst vooruit naar deze uitstorting van de Heilige Geest (vv.16-20). Petrus, vol van de Heilige Geest, gaat terug naar de Bijbel. De Heilige Geest maakt dat je verlangt naar het woord van God.

Voor we het gaan hebben over de geluiden die horen bij feestvieren, is het goed dat we eerst kijken naar een ander soort geluid dat in dit gedeelte voorkomt. Toen David de Heer om raad vroeg of hij moest aanvallen, zei de Heer eerst: 'Ga op hen af!' (5:19). Maar als hij de Heer een tweede keer raadpleegt, zegt de Heer: 'Ga niet recht op hen af (...) Zodra je in de boomkruinen het geluid van een aanstormend leger hoort, moet je toeslaan' (vv.23-24).

We weten niet precies wat dit betekent. Maar het spreekt wel tot de verbeelding. Misschien betekent het wel dat we snel moeten handelen als we horen dat God in beweging komt.

God gaf David de overwinning waarna een groot feest werd gevierd. 'David en de Israëlieten speelden voor de HEER op allerlei muziekinstrumenten van hout en op lieren en harpen, op tamboerijnen, rinkelbellen en cimbalen' (6:5). Dat moet me een kabaal zijn geweest!

David danste en loofde God op een heel demonstratieve manier: 'Vol overgave danste hij voor de HEER, slechts gekleed in een linnen priesterhemd (...)' (v.14). Michal, Davids vrouw, schaamde zich voor hem 'en haar hart vulde zich met minachting' (v.16c).

David antwoordde dat hij zou blijven loven en nog uitbundiger dan eerst en zei tegen Michal: 'Ik heb gespeeld voor de Heer (...) Ik zou mij nog wel dieper willen vernederen' (vv.21-22a, GNB). Hier zien we een Bijbels voorbeeld van uitbundig en ongeremd feestvieren. Dit gedeelte bevat een waarschuwing voor het minachten van of neerkijken op de manier waarop anderen God loven (v.23). Het is natuurlijk niet de bedoeling om de aandacht op onszelf te vestigen. Maar Davids uitbundigheid kwam recht uit zijn hart en was een oprechte lofbetuiging.

We moeten wel rekening houden met de mensen om ons heen, vooral bijvoorbeeld tijdens de eerste bijeenkomsten van Alpha als er veel mensen zijn die niet gewend zijn aan uitbundige lofprijzing. Maar over het algemeen mag je je vrij voelen om God te loven met alle hartstocht die je voelt en hoef je je geen zorgen te maken over wat anderen hiervan denken.