De psalmdichter herinnert zich het leiderschap en het werk van Mozes. Er waren mensen die jaloers waren op de geweldige manier waarop God Mozes en Aäron gebruikte: 'In het kamp werden zij afgunstig op Mozes, en op Aäron, de heilige dienaar van de HEER' (v.16).

Mozes reageerde niet door te zinnen op wraak. Nee, hij bad voor hen. Hij ging 'in de bres' staan voor Gods aangezicht (v.23, HSV) en bad voor hen. In Exodus 32:11-14 lezen we hoe de kracht van gebed de loop van de geschiedenis kan veranderen.

Pinechas was ook iemand die bad voor het volk (zie Numeri 25). Zijn bemiddeling werd waarschijnlijk ingegeven door zijn geloof. We lezen hier dat het hem werd 'toegerekend als rechtvaardige daad' (Psalm 106:31), net als bij Abraham.

Ook jij kunt gebruikmaken van de kracht van gebed. Bid voor je gezin, je vrienden en iedereen voor wie de Geest je vraagt te bidden. Sta 'in de bres' en bid voor anderen. Jeremy Jennings besluit zijn gebedsbijeenkomsten in onze kerk altijd met de woorden: 'Dank u voor uw gebed. U hebt geholpen.'

Je hoofd is een slagveld. Je gedachten vormen de basis van je woorden en daden. De duivel probeert vaste voet aan de grond te krijgen in je hoofd. Paulus wist dat de geestelijke strijd draait om de strijd om je gedachten. Op een of andere manier is iedereen verwikkeld in een persoonlijk gevecht om zijn of haar eigen gedachten. Iedere dag vecht je tegen de verleiding van verkeerde gedachten en maak je 'iedere gedachte krijgsgevangene om haar aan Christus te onderwerpen' (v.5).

Hoewel Paulus hier verwijst naar de persoonlijke strijd om je gedachten, dacht hij vooral aan iets anders. Er was een culturele strijd gaande: een gedachtestrijd, een filosofische strijd, een strijd tussen wereldbeelden. Paulus nam actief deel aan deze strijd tussen concurrerende ideeën, filosofieën en wereldbeelden om deze te onderwerpen aan Christus.

Hij schreef: 'Nu is het waar dat ik maar een gewoon mens ben, maar ik ga niet op menselijke wijze te werk om de strijd te winnen.

Ik strijd met Gods wapens, niet met menselijke, om elke tegenstand te breken. Met deze wapens zijn alle argumenten waarmee men zich tegen God verzet, te ontzenuwen; alle barrières tussen God en de mensen worden daardoor omvergehaald. Met deze wapens breek ik elke opstand van menselijk denken om die terug te brengen tot gehoorzaamheid aan Christus' (vv.3-6, HB).

De 'wapens' die Paulus gebruikt, 'zijn geladen met Gods kracht' om 'elk bolwerk neer te halen' (v.4, WV). Hij heeft deze kracht gekregen omdat hij 'Christus toebehoort' (v.7, WV) en omdat de Heer Zelf hem gezag heeft gegeven (v.8).

Ik put er altijd moed uit dat sommige mensen over Paulus zeiden: 'Zijn brieven klinken krachtig en streng. Maar in het echt is hij een slappeling en maken zijn woorden geen indruk' (2 Korintiërs v.10, BGT). Maar hij verzekert hun: 'Als ik straks bij jullie ben, zullen mijn daden net zo streng zijn als mijn brieven!' (v.11, BGT). 'We zijn niet zo overmoedig ons te vergelijken met degenen die zichzelf zo aanprijzen' (v.12) Het is nooit goed om te vergelijken. Je wordt er of hoogmoedig van of juist onzeker.

Vergelijk jezelf niet met andere christenen, jouw giften niet met hun giften, jouw 'succes' niet met hun 'succes'. We staan allemaal aan dezelfde kant. We zouden elkaar moeten helpen, liefhebben en bemoedigen in de geestelijke strijd.

Gelukkig hoef je niet indrukwekkend te zijn en hoef je geen geweldig spreker of schrijver te zijn om het evangelie te verkondigen. Paulus putte zijn kracht uit het 'evangelie van Christus' (v.14). Zijn wens was om 'het evangelie te verkondigen' (v.16) aan mensen die het nog niet kenden.

Uiteindelijk zal onze cultuur veranderd worden door 'het goede nieuws over Christus' (v.14, BGT). Dit is de krachtigste boodschap die er bestaat. Het verandert levens. Het verandert culturen. Het verandert de wereld.

Telkens als je een vriend over Jezus vertelt, iemand uitnodigt om naar de kerk of naar Alpha te komen, neem je deel aan de geestelijke strijd met het krachtige wapen van het evangelie.

Volgend jaar mogen we weer duizenden christelijk leiders van overal ter wereld verwelkomen bij de Leadership Conference (zie https://www.leadershipconference.org.uk/). Er gaat een grote kracht uit van al die leiders uit vele landen die eensgezind samen aanbidden. Jesaja voorspelt deze eenheid.

Hij blijft profeteren tegen mensen die de God van hun redding zijn vergeten (17:10). Hij beschrijft Gods oordeel over Damascus, Nubië en Egypte.

Maar het gedeelte eindigt met een hoopvolle noot: 'Op die dag zal er midden in Egypte een altaar voor de HEER staan en aan de grens een aan hem gewijde steen, die als teken zullen dienen om de HEER van de hemelse machten aan Egypte te herinneren. Wanneer de Egyptenaren de HEER aanroepen omdat ze onderdrukt worden, zal hij hun een bevrijder sturen, die voor hen opkomt en hen zal bevrijden. Zo zal de HEER zich aan Egypte laten kennen. Op die dag zullen de Egyptenaren de HEER erkennen (...) zij zullen naar hem terugkeren, hij zal hun gebeden verhoren en hen genezen' (19:19-22).

Hij zegt dat de Egyptenaren en de Assyriërs (de huidige Irakezen) samen de Heer zullen dienen: 'Egyptenaren en Assyriërs zullen (...) dezelfde God aanbidden' (v.23, HB).

Jesaja lijkt ook de bekering van de heidenen te voorspellen. Hij ziet een tijd waarin andere volken samen met het volk Israël zich zullen bekeren tot de Heer (Jesaja 19:22, HSV). Hij zal hun gebeden verhoren en hen genezen. Mensen van verschillende volken en uit verschillende landen zullen samen de Heer dienen (v.23). Deze eenheid brengt veel zegen.

Jesaja voorspelt een tijd dat het volk van de Heer uit Egypte, Irak en Israël samenkomt om Hem te aanbidden. We zien deze profetie op een bepaalde manier in vervulling komen als christenen uit deze landen en andere landen samenkomen om de Heer te aanbidden.

Maar we kunnen ook bidden voor en uitzien naar de dag waarop deze profetie volledig wordt vervuld, als 'een onafzienbare menigte, (...) uit alle landen en volken, van elke stam en taal' samenkomt voor de troon van God om Hem te aanbidden (Openbaring 7:9).