De Heer die wij vereren, is de Heilige van Israël. 'Aan de HEER danken wij ons schild, aan de Heilige van Israël onze koning' (v.19).

De psalmdichter zegt over de Heer: 'Uw troon rust op recht en gerechtigheid, liefde en waarheid staan in uw dienst' (v.15). Gods keuze voor het volk van Israël betekent niet dat Hij onrechtvaardig is. Hij is een God van liefde en trouw. Hij houdt van alle mensen. De basis van zijn troon is recht en gerechtigheid. Hij handelt altijd goed en zal nooit onrechtvaardig zijn voor andere volken.

Het was Gods bedoeling dat alle volken gezegend zouden worden door zijn keuze voor Israël (zie Genesis 12:3). Dit is nu mogelijk dankzij Jezus. Ook jij kunt een goede band hebben met God en de zegen ervaren waarover deze psalm spreekt: 'Gelukkig het volk dat (...) leeft, Heer, in het licht van uw gelaat. Juichend roepen zij uw naam, dag aan dag, door uw gerechtigheid richten zij zich op. U bent de glans van onze kracht' (vv.16-18). '... uw trouw geeft hun weer nieuwe kracht' (v.18, BGT).

Gods reddingsplan begon bij Israël. Zijn plannen voor Israël (de Joden) en de rest (de niet-Joden) zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wat betekent dit nu voor jou?

'Omdat hij zijn overweldigende majesteit wil tonen, heeft hij degenen die het voorwerp zijn van zijn barmhartigheid ertoe voorbestemd om in zijn majesteit te delen. Hen heeft hij ook geroepen: ons, die niet alleen uit het Joodse volk afkomstig zijn, maar uit alle volken' (9:23-24). Zijn reddingsplan omvat meer dan alleen het volk Israël.

Redding is gebaseerd op:

• Geloof, niet onze je werken, niet je afkomst
• Genade, niet wat je verdient

Paulus citeert hierbij de woorden van Hosea. God heeft gezegd dat Hij mensen die 'niet mijn volk' zijn – dat wil zeggen de niet-Joden – 'mijn volk', 'mijn geliefde' en 'kinderen van de levende God' zou noemen (vv.25-26).

Het is zo'n onvoorstelbaar voorrecht om te horen bij het volk van God, om geliefd te zijn door God, om zijn kinderen te worden genoemd. We zijn het voorwerp van zijn barmhartigheid, voorbestemd om in zijn majesteit te delen zodat zijn overweldigende majesteit bekend wordt (vv. 23-24).

Onder het nieuwe verbond wordt niemand uitgesloten. Iedereen kan worden gered. God heeft door Jezus rechtvaardiging door geloof mogelijk gemaakt (v.30).

Jezus is de weg naar de redding. Voor sommigen is Hij een struikelblok, 'maar wie in hem gelooft, komt niet bedrogen uit' (v.33b).

Paulus houdt van het volk Israël. Het is zijn volk. Hij wil graag dat het wordt gered. Hij bidt hartstochtelijk voor hun redding. 'Vrienden, het is mijn grootste wens dat de Joden gered zullen worden. Daarom bid ik voor hen tot God' (10:1, BGT).

Ze kunnen maar op een manier gered worden en dat is door geloof, door 'Gods gerechtigheid' (v.3). Deze gerechtigheid krijgen we door Christus. 'De wet vindt zijn doel in Christus, zodat iedereen die gelooft rechtvaardig zal worden verklaard' (v.4).

'De wet vindt zijn doel in Christus.' Dit is een ontzagwekkende, grensverleggende uitspraak die levens verandert en de geschiedenis bepaalt. Er is veel discussie geweest over wat Paulus hiermee precies bedoelt. Een paar dingen zijn echter wel duidelijk.

• Ten eerste: 'De wet vindt zijn doel in Christus.' Dit betekent dat Hij de wet heeft vervuld. Jezus heeft gezegd dat Hij is gekomen om de wet tot vervulling te brengen (Matteüs 5:17). Het doel van de wet is dus om ons naar Jezus te leiden (Galaten 3:24). Nu Jezus is gekomen, heeft de wet zijn taak volbracht.
  

• Ten tweede: 'De wet vindt zijn einde in Christus.' Dit betekent dat Hij aan de wet heeft voldaan. Jezus was de enige die zich ooit helemaal aan de wet heeft gehouden en door het kruis mag jij delen in de opbrengst van zijn gehoorzaamheid.
  

• Ten derde: 'De wet vindt zijn doel in Christus.' Dit betekent dat Hij je heeft bevrijd van de last en het oordeel van de wet. We schieten steeds tekort en leven daardoor onder de donkere wolk van het oordeel. Dankzij Jezus worden '... wie in Christus Jezus zijn, (...) niet meer veroordeeld' (Romeinen 8:1).
  

• Ten vierde: Jezus heeft je bevrijd van het zoeken naar redding door de wet. Niemand kan door de wet worden gered. Niemand, behalve Jezus, heeft zich ooit aan de hele wet kunnen houden. 'De wet vindt zijn einde in Christus'. Dit betekent dat je niet meer zelf je eigen rechtvaardigheid hoeft na te jagen: je krijgt 'Gods gerechtigheid' (v.3).

In dit gedeelte zien we een stamboom. Dit is mijn stamboom. En die van jou.

Eugene Peterson schrijft dat dit verhaal begint met namen, honderden namen, lijsten met namen, bladzijden lang, namen van mensen. De heilige geschiedenis wordt niet gevormd door onpersoonlijke krachten of abstracte ideeën, nee, de geschiedenis wordt geweven op basis van namen van unieke mensen. Het boek Kronieken is een stevig argument tegen een onpersoonlijke godsdienst.

Je kunt een verhaal op verschillende manieren vertellen. De twee boeken van Kronieken gaan over dezelfde periode als de boeken Samuel en Koningen. De nieuwe schrijver, waarschijnlijk Ezra, schrijft ongeveer 100 jaar later en beschrijft de geschiedenis van Israël van Adam tot de terugkeer uit de ballingschap.

In deze hoofdstukken zien we dat de geschiedenis van Israël onze eigen geschiedenis is. Onze geschiedenis begint bij Adam (1:1), de eerste mens.

De kerk begint bij Abraham. 'Abraham verwekte Isaak. Zonen van Isaak: Esau en Israël' (v.34). Israël en de gemeente van Jezus Christus hebben beide Abraham als vader.

In hoofdstuk 2 lezen we over de geschiedenis van Israël aan de hand van de zonen van Israël tot David (2:15). Ook nu is de geschiedenis van Israël onze geschiedenis. De kerk is begonnen toen God Abraham riep en is door de eeuwen heen blijven bestaan en bestaat ook nu nog.

Of de kerk populair is of niet, groot of klein, doet er niet zo veel toe. Mensen praten over de kerk als een fenomeen in de marge dat alleen uit is op grotere populariteit. De enige vraag die de media stellen is of de kerk populair is of niet.

Maar bisschop Lesslie Newbigin zei al dat dit absurd is. De kerk heeft machtige wereldrijken overleefd, grote filosofische stromingen, totalitaire regimes. Zaken die nu de publieke discussie bepalen zullen over twintig jaar in de vergetelheid zijn geraakt. Maar de kerk zal er nog zijn. Deze realiteit moet het middelpunt zijn van ons denken als christenen.