Een van de manieren waarop je de stem van de Heilige Geest kunt horen is in de wijze raad van anderen. Wijze en verstandige mensen zijn van onschatbare waarde. 'Goud en edelstenen zijn er genoeg, maar wijze woorden zijn een zeldzaamheid' (v.15). 'Al heeft men goud en een massa koralen, verstandige lippen zijn het kostbaarste kleinood' (v.15, WV).

Vraag om raad als je belangrijke beslissingen moet nemen: 'Plannen slagen alleen door goed overleg' (v.18, BGT). Je blijft wel zelf verantwoordelijk voor wat je doet.

Het boek Spreuken staat vol wijze raad. We lezen dat we ons niet moeten inlaten met mensen die te veel praten. We worden gewaarschuwd voor roddelaars die ons vertrouwen beschamen. 'Mensen die veel kletsen, kunnen geen geheim bewaren. Blijf daarom bij zulke mensen uit de buurt' (v.19, BGT). Een bekend roddelaarster had de volgende lijfspreuk op haar kussen geborduurd: 'Als je niets aardigs over iemand te vertellen hebt, kom dan naast me zitten!'

Een andere wijze raad is de waarschuwing om geen wraak te nemen: 'Zeg nooit bij jezelf: 'Ik zal het hem betaald zetten!' Vertrouw op de Heer, hij komt voor je op' (v.22, GNB).

Als je luistert naar de Heilige Geest, luister je naar het Woord van de Heer. 'De weg van een mens wordt bepaald door de HEER, wie weet zelf welke richting hij gaat?' (v.24). Luister naar de Geest als Hij tegen je praat via de Bijbel.

Verheerlijk de liefde, maar bagatelliseer het belang van de gaven van de Heilige Geest niet. Paulus benadrukt dat ze allebei belangrijk zijn: 'Jaag de liefde na en streef naar de gaven van de Geest, vooral naar die van de profetie' (v.1). Sommige mensen zeggen dat we moeten verlangen naar de Gever en niet naar de gaven, maar de Gever geeft ons de opdracht om te streven naar de gaven.

Profetie is een van de gaven van de Heilige Geest waardoor de Geest spreekt tegen de kerk. Paulus legt de nadruk op het belang van deze gave voor de kerk. Profetie is zelfs nog belangrijker dan het spreken in klanktaal: 'Ik zou willen dat u allen in klanktaal kon spreken, maar ik wil nog liever dat u profeteert' (v.5a).

Hoewel Paulus zijn uitspraken deed in een omgeving waarin klanktaal misbruikt dreigde te worden, was hij toch opmerkelijk positief over de gave van klanktaal. Paulus zegt dat mensen die in klanktaal spreken zichzelf opbouwen (v.4, HSV). Het is een nuttige gave voor iedereen (v.5). Klanktaal is een manier om te bidden met de geest (v.14) en bestaat voornamelijk uit dankzegging en lofprijzing (vv.16-17, HB). Hij schrijft hoe hij deze gave zelf gebruikt: 'Ik dank God dat ik meer dan u allen de gave heb in klanktaal te spreken' (v.18).

Paulus maakt onderscheid tussen het gebruik van de gave van klanktaal als je alleen bent (wat hij meestal toejuicht) en het gebruik van de gave in het openbaar in de kerk. Als iemand in klanktaal spreekt in de kerk, moet die worden uitgelegd (vv.5, 13). Als de gave van klanktaal gepaard gaat met de gave om klanktaal te kunnen uitleggen, is klanktaal even nuttig als profetie (v.5b).

De gave om klanktaal uit te leggen maakt het mogelijk dat de kerk wordt opgebouwd als iemand in het openbaar in klanktaal spreekt (v.5, HSV). Iedereen met de gave van klanktaal zou ook om deze gave moeten bidden om de kerk op te bouwen.

Profetie is de gave om te horen wat God zegt en dit door te geven aan anderen. Het is een geestelijke gave die heel belangrijk is voor de kerk en die we moeten nastreven (v.1). Het gaat niet noodzakelijkerwijs over het voorspellen van de toekomst. Het gaat erom dat je doorgeeft wat God zegt over de huidige omstandigheden.

De eerste christenen beschouwden het Oude Testament voornamelijk als profetie (zie bijvoorbeeld 2 Petrus 1:20). Het Oude Testament is de profetische getuigenis over Jezus. Het Nieuwe Testament is de apostolische getuigenis over Jezus. Er is geen hedendaags equivalent dat evenveel gezag heeft.

De woorden van hedendaagse profeten hebben niet zo veel gezag als de profeten en apostelen wiens woorden we lezen in de Schriften. De Schriften gelden voor alle christenen, overal en altijd. Een profetisch woord is een specifiek woord, door God ingegeven aan een of meer specifieke personen, op een specifiek moment en voor een specifiek doel. Het is een menselijk, en soms gedeeltelijk verkeerd begrepen, verslag van iets dat de Heilige Geest iemand heeft ingegeven.

Toch hecht Paulus heel veel waarde aan de gave van profetie(1 Korintiërs 14:1), omdat deze gave de kerk opbouwt (v.4) en ook invloed kan hebben op 'ongelovigen': 'Maar profeteert iedereen, dan zal (...) alles wat hem [de ongelovige] heimelijk beweegt aan het licht komen en dan zal hij zich ter aarde werpen, God aanbidden en belijden: 'Werkelijk, God is in uw midden' ' (vv.24-25). En dat is precies wat Will Wisbey overkwam.

Profetie moet worden getoetst: 'Laat van hen die profeteren er telkens twee of drie spreken; daarna moeten de anderen het beoordelen' (v.29).

• Klopt dit met de Bijbel?
  
  God zal zichzelf nooit tegenspreken.
  

• Wat voor iemand is de profeet?
  
  Is hij of zij iemand die de liefde als doel heeft? (v.1, HB).
  

• Wat is het effect van de profetie?
  
  Paulus schrijft: 'Iemand die profeteert spreekt tot mensen, en wat hij zegt is opbouwend, troostend en bemoedigend' (v.3). Echte profetische woorden zijn altijd positief, dat wil zeggen dat ze mensen opbouwen, troosten en bemoedigen.

Over het algemeen bevestigen profetische woorden wat de Heilige Geest ons al heeft ingefluisterd. Als je niet zeker bent van een profetisch woord, moet je niet overhaast te werk gaan. Doe net als Maria, de moeder van Jezus; bewaar de woorden in je hart en blijf erover nadenken (Lucas 2:19).

Rechabeam maakte een grote fout. De Heilige Geest sprak tegen hem door de oudsten. Zij zeiden: 'U moet laten merken dat u naar hen wilt luisteren. Als u belooft dat hun leven minder zwaar wordt, zullen ze u altijd trouw blijven' (10:7, BGT).

Rechabeam maakte de fout dat hij de raad van de oudsten naast zich neerlegde (v.8). Hij luisterde naar de slechte raad van de jongemannen met wie hij was opgegroeid (vv.10-11). Hij zei tegen het volk: 'Vergeleken met mij was mijn vader maar een slappeling. Ik zal nog veel strenger zijn! Ik zal jullie laten werken tot je erbij neervalt' (vv.10b-11, BGT).

Hij 'luisterde niet naar het volk' (v.15, BGT). Toen de Israëlieten merkten dat de koning niet naar hen luisterde (v.16), kwamen ze in opstand.

Maar God bleef tegen Rechabeam spreken. 'Maar de HEER richtte zich tot de godsman Semaja met de woorden: 'Zeg tegen Rechabeam, de zoon van Salomo en koning van Juda, en tegen de Israëlieten die in Juda en Benjamin wonen: 'Dit zegt de HEER ...' ' (11:2-4a).

Deze keer luisterden de koning en het volk allebei wel naar de Heer; 'Ze namen de woorden van de HEER ter harte en zagen ervan af de strijd aan te binden met Jerobeam' (v.4b).

Later sprak God nog een keer door de profeet Semaja: 'Dit zegt de Heer: 'Jullie hebben mij in de steek gelaten. Nu zal ik jullie in de steek laten' ' (12:5, BGT). En weer luisterden ze. 'Hierop bogen de koning en de leiders van Israël het hoofd en zeiden: 'De HEER is rechtvaardig' ' (v.6). 'De Heer zag dat Rechabeam en de leiders van Juda spijt hadden. Hij zei tegen Semaja: ‘Omdat ze laten zien dat ze spijt hebben, ben ik niet meer kwaad. Daarom zullen de inwoners van Jeruzalem niet door Sisak vernietigd worden. Ik zal hen toch laten leven' (v.7, BGT).