Waanzinnige liefde

2 juni - dag 153

De moeder van Francis Chan overleed bij zijn geboorte. De enige genegenheid die hij zich van zijn vader kan herinneren duurde ongeveer dertig seconden en kreeg hij toen hij op weg was naar de begrafenis van zijn stiefmoeder. Hij was toen negen jaar. Toen hij twaalf was, verloor hij ook zijn vader. Francis huilde, maar voelde ook opluchting.

Tegenwoordig is Francis dominee. Hij en zijn vrouw hebben zeven kinderen. Bij de geboorte van zijn kinderen voelde hij zo'n grote liefde voor hen en zo'n sterk verlangen dat zij van hem zouden houden dat zijn ogen werden geopend en hij besefte hoeveel God van ons houdt en naar ons verlangt. Hij zei: 'Dankzij deze ervaring begreep ik dat mijn verlangen naar mijn kinderen maar een zwakke afspiegeling is van de enorme liefde van God voor mij en voor alle mensen die Hij heeft gemaakt (...) ik hou zo veel van mijn kinderen dat het pijn doet.'

Hij gaf zijn eerste boek de titel Crazy Love (Waanzinnige liefde) en schreef: 'Het idee achter 'Crazy Love' heeft te maken met onze relatie met God. Mijn hele leven heb ik mensen horen zeggen: "God houdt van jou." Dat is waarschijnlijk het waanzinnigste wat je kunt zeggen, dat de eeuwige Schepper van dit universum van mij houdt. Gelovigen zouden een waanzinnige reactie op deze liefde moeten hebben. Begrijp je wel echt wat God allemaal voor je gedaan heeft? Zo ja, waarom reageer je dan zo lauw?'

Het woord 'ijver' duidt op een intens, hartstochtelijk verlangen. Je kunt je ijverig op verkeerde dingen richten, maar Paulus schrijft dat het goed is om ijverig te zijn en je in te spannen, als het maar voor een goed doel is (Galaten 4:18). In Romeinen 12:11 zegt hij: 'Laat uw ijver niet verflauwen' (WV). Misschien is een goede moderne vertaling van het woord ‘ijver’ wel ‘waanzinnige liefde’.

'Waanzinnige liefde' voor het huis van God

David houdt zoveel van God dat het voelt alsof iedereen die God beledigt, hem beledigt. Het is pijnlijk om mensen God te horen lasteren: ‘al de smaad van wie U smaden, is op mij gevallen.’ (v.10b)

David schrijft: '... de ijver voor Uw huis heeft mij verteerd' (v.10a). De reden waarom hij zulke sterke gevoelens had voor het huis van God was dat het de symbolische plaats was waar God onder zijn volk aanwezig was. In een Engelse Bijbelvertaling wordt dit gevoel verwoord als 'ik ben stapelverliefd op U'.

Aan dit vers moeten de leerlingen denken als Jezus de tempel reinigt (Johannes 2:17). De ijver voor het huis van God is Jezus' drijfveer om iedereen weg te jagen die probeert geld te verdienen aan een heilige plaats en aan mensen die Gods nabijheid zoeken.

David heeft een hartstochtelijk verlangen om Gods naam niet in diskrediet te brengen. Hij wil niet dat iemand te schande wordt gemaakt door zijn toedoen: '... laat wie op u vertrouwen niet in u worden teleurgesteld door mijn lot,' (Psalm 69:7a, GNB). Hij is zich bewust van zijn stommiteiten en zijn schuld, net als ik me bewust ben van de mijne: 'God, u weet dat ik verkeerd geleefd heb, u weet dat ik schuldig ben.' (v.6, BGT). David wil niet dat Gods naam en huis worden bezoedeld door zijn toedoen.

Tegenwoordig is het huis van God – de tempel – Christus en zijn lichaam, de kerk (1 Petrus 2:5). Groot enthousiasme voor de kerk is helemaal niet verkeerd. Het is onze opdracht om ons volledig in te zetten opdat Gods naam wordt vereerd in zijn kerk.

Ik word de laatste tijd geïnspireerd door het enthousiasme dat ik bij veel kerken zie. Zij hebben een hartstocht voor het huis van God die vorm krijgt in aanbidding, aansprekende lezingen en een heel hartelijk welkom voor nieuwkomers.

Passie is een inspiratie en werkt aanstekelijk. Dat hebben we nodig in de kerk vandaag de dag: meer waanzinnige liefde.

'Waanzinnige liefde' voor Jezus

Dit is de derde keer dat Jezus verschijnt aan zijn leerlingen (en zijn vierde verschijning als je die aan Maria Magdalena meerekent) (v.14).

Jezus verschijnt in het gewone dagelijkse leven. Je hoeft geen speciale dingen te doen. Jezus komt naar je toe waar je ook bent. Petrus is aan het vissen. Zes leerlingen gaan met hem mee. Jezus zegt tegen hen waar ze vis kunnen vangen en maakt daarna het ontbijt voor hen klaar. Jezus is opgestaan uit de dood en zegt tegen zijn vrienden: 'Kom, eet iets' (v.12a). Dit is dezelfde Jezus door wie het hele universum is ontstaan. De God die zichtbaar is in Jezus Christus houdt de wereld in stand en is goed gezelschap!

Zodra Johannes Jezus herkent, roept hij naar Petrus: 'Het is de Heere!' (v.7a). Petrus is zo enthousiast en vol ijver dat hij zo snel mogelijk naar Jezus toegaat: '... hij [trok] zijn bovenkleren aan en sprong in het water. Hij had namelijk alleen een hemd aan' (v.7b, BGT).

Soms doen we in ons enthousiasme rare dingen. Maar waar het om gaat is een hart vol liefde en hartstocht voor Jezus. Petrus' ogen waren aan Jezus gekluisterd. Het enige wat hij wilde, was bij Jezus zijn.

Tijdens het gesprek tussen Jezus en Petrus na het ontbijt zien we wat deze hartstochtelijk liefde voor Jezus inhoudt:

Ultieme liefde
Jezus zei tegen Simon Petrus: 'Simon, zoon van Johannes, heb je mij lief, meer dan de anderen hier?' (v.15, NBV). 'De anderen' verwijst hier naar de andere leerlingen. Jezus roept Petrus op om zijn liefde voor Hem zijn ultieme liefde te maken, Hem boven alles lief te hebben. Onze liefde voor Jezus zou groter moeten zijn dan onze liefde voor wat dan ook.

Petrus' hartstochtelijke liefde was niet altijd onberispelijk geweest. Hij had Jezus drie keer verloochend. Daarom geeft Jezus hem drie keer de gelegenheid om zijn liefde te bevestigen. Drie keer zegt Petrus tegen Jezus: 'U weet dat ik van U houd' (vv.15-17).
Opofferende liefde
Jezus geeft Petrus een aanwijzing dat zijn liefde en hartstocht voor Hem en zijn kerk een prijs zal hebben. Hij zal zijn liefde met de dood moeten bekopen. Jezus zegt tegen hem: 'als u oud geworden bent, zult u uw handen uitstrekken, en een ander zal u omgorden en u brengen waar u niet heen wilt.

En dit zei Hij om aan te duiden met wat voor dood hij God verheerlijken zou.' (vv.18b-19). Dit is het eerste bewijs voor het martelaarschap van Petrus met de kruisdood. Jezus volgen is een gevaarlijke onderneming.

Als Petrus dit hoort, draait hij zich om en ziet Johannes. Hij vraagt Jezus wat er met hem zal gebeuren. In dit intieme moment met Jezus laat Petrus zich afleiden door zichzelf te vergelijken met Johannes. Jezus zegt vriendelijk tegen hem dat hem dat niet aangaat. Dat is iets om te onthouden als we in de verleiding komen om onszelf met anderen te vergelijken.
Dienende liefde
Telkens als Petrus tegen Jezus zegt: 'U weet dat ik van U houd', zegt Jezus tegen Petrus: 'Weid Mijn lammeren (...) Hoed Mijn schapen (...) Weid Mijn schapen' (vv.15-17). Petrus kan alleen de verantwoordelijkheid voor mensen dragen, hen leiden en hen voeden als hij hartstochtelijk van Jezus houdt.

Tenslotte zegt Jezus heel eenvoudig tegen Petrus: 'Volg Mij!' (v.19b). Deze waanzinnige liefde voor Jezus betekent dat je zijn liefdevolle voorbeeld volgt. Jezus liet het ultieme voorbeeld van dienende liefde zien. Hij heeft gezegd: 'Niemand heeft een grotere liefde dan deze, namelijk dat iemand zijn leven geeft voor zijn vrienden.' (15:13). Hij gaf een heel praktisch voorbeeld van deze dienende liefde door de voeten van zijn leerlingen te wassen (Johannes 13). Je stelt je ten doel om mensen te helpen, mensen die je niet noodzakelijkerwijs aardig vindt, om hen te laten groeien in hun liefde voor Jezus, niet om zeggenschap over hen te hebben, maar om hen te bevrijden.

Jezus roept jou op om ook dit soort liefde te tonen. Geef uiting aan je hartstochtelijke liefde voor Jezus met een hartstochtelijke liefde voor andere mensen, door je leven te wijden aan de zorg voor zijn schapen.

Petrus was bereid om Jezus boven alles lief te hebben. Hij was bereid daarvoor de prijs te betalen en te volgen in zijn voetspoor van de dienende liefde. Hij hield van Hem die zo veel dingen heeft gedaan in zijn korte aardse leven dat 'als die ieder afzonderlijk beschreven zouden worden, dan zou (…) de wereld zelf de geschreven boeken niet kunnen bevatten.' (21:25).

'Waanzinnige liefde' voor eenheid

Met de dood van Saul kwam er een einde aan de eenheid tussen Israël en Juda. Abner riep tegen Joab: 'Moeten we elkaar dan blijven doden? Daar komt toch alleen maar ellende van?' (2:26, BGT). Deze noodkreet is heel actueel als we kijken naar de voortdurende onrust en verdeeldheid in het Midden-Oosten.

'Er was een langdurige strijd' (3:1). 'Toen stuurde Abner boden namens zichzelf naar David, om te zeggen: Van wie is het land?' (v.12). Ook deze vraag klinkt nu nog.

Abner vervolgde: 'Sluit uw verbond met mij, en zie, ik zal op uw hand zijn om heel Israël te doen omkeren, naar u toe.' (v.12). Uiteindelijk sloten ze inderdaad een verdrag en was het land een periode lang weer een eenheid.

Verdeeldheid is zo destructief. Dat zien we vandaag de dag in het Midden-Oosten. Dat zien we vandaag de dag in de kerk. We zouden ons hartstochtelijk in moeten zetten voor eenheid.

Pippa's bijdrage

2 Samuel 3:14-16

'Ook stuurde David boden naar Isboseth, de zoon van Saul, om te zeggen: Geef mij mijn vrouw Michal, die ik voor mij als bruid verworven heb met honderd voorhuiden van de Filistijnen.
Isboseth stuurde boodschappers en haalde haar weg bij haar man, Paltiël, de zoon van Laïs. Haar man ging met haar mee en kwam huilend achter haar aan gelopen, tot Bahurim toe. Toen zei Abner tegen hem: Ga weg, keer terug. En hij keerde terug.'

Ik weet dat Michal wettig gezien beloofd was aan David, maar ik betwijfel of dit wel de beste pastorale beslissing was. Die arme Paltiël was kennelijk erg van streek. Michal werd niets gevraagd en David had niet bepaald een vrouw nodig, want hij had er al minstens zes (2 Samuel 3:2-5). Ik denk dat ze veel gelukkiger zou zijn geweest als ze bij Paltiël was gebleven.