Tijd met Jezus doorbrengen

22 februari - dag 53

Ik heb Jezus leren kennen in februari 1974. Ik ben zo dankbaar dat mij vanaf het allereerste begin verteld is hoe belangrijk 'stille tijd' is.

De ouderwetse benaming 'stille tijd' (tijd die je vrijmaakt om de Bijbel te lezen en te bidden) komt waarschijnlijk van Jezus' woorden in het gedeelte van het Nieuwe Testament voor vandaag: 'Kom, we gaan naar een stille plek om wat uit te rusten' (Marcus 6:31, BGT). Sinds mijn achttiende ben ik bijna elke dag op deze manier begonnen. Ik probeer tijd met Jezus door te brengen, alleen, op een stille plek. Soms duurt het kort, andere keren wat langer. Maar net als ik er niet van houd om niet te ontbijten, kan ik me niet voorstellen dat ik de dag zou beginnen zonder geestelijk voedsel.

Ik lees eigenlijk altijd eerst in de Bijbel, omdat ik denk dat het belangrijker is om te luisteren naar Jezus dan om tegen Hem te praten. Mijn gedachten hierbij vormen de basis van de teksten bij De Bijbel met Nicky en Pippa Gumbel.

Tijd om je op God te richten

Voel je je wel eens overdonderd of bang vanwege de situatie waarin je je bevindt? Ben je wel eens bang om te falen, om teleurgesteld of zelfs beschaamd te worden?

David in ieder geval wel, en hij geeft ons een voorbeeld van hoe we onze stille tijd kunnen beginnen. Hij begint met de woorden 'Aan u, o Ene, geef ik mijn zaligheid-en-zíel' (v.1, NB). Hij is vastbesloten om te vertrouwen op God ondanks alle problemen die voor hem liggen. 'Laat mij niet in de steek, HERE, want ik vertrouw helemaal op U. Zorg dat mijn vijanden mij niet overwinnen. (v.2, HB).

Wat hij eigenlijk zegt is: 'Mijn hele wezen is op U gericht, HERE' (v.1, HB). Hij lag zonder twijfel onder vuur, maar hij vertrouwde erop dat God hem nooit zou beschamen (v.3). Zijn hoop was gevestigd op God, 'de hele dag' (v.5c).

Neem elke dag de tijd om je te richten op God en je zo voor te bereiden op de dag die voor je ligt. Vraag om Gods barmhartigheid, vergeving, hulp, leiding en verlossing.

Tijd alleen met Jezus

Jezus leerde zijn leerlingen hoe belangrijk het was om tijd met Hem alleen door te brengen. Hij zei tegen hen: 'Ga nu mee naar een eenzame plaats om alleen te zijn en een tijdje uit te rusten' en ze gingen naar een 'afgelegen plaats om daar alleen te kunnen zijn' (vv.31-32, NBV).

Jezus' leven was zo druk dat het moeilijk moet zijn geweest om hieraan te ontsnappen en tot rust te komen (v.31). God gebruikte Hem op verbazingwekkende manieren. Denk maar aan de wonderbare spijziging van 5.000 mannen en het lopen op het water. Hij zag de enorme behoefte bij de mensen. Hij 'was innerlijk met ontferming bewogen over hen, want zij waren als schapen die geen herder hebben' (v.34).

Ze waren zo wanhopig naar Hem op zoek dat ze zich haastten om Hem te zien (v.33). Toch vond Jezus het nodig om hen allemaal weg te sturen. Hij had het nodig om alleen te zijn. Hij ging de berg op om te bidden (vv.45-46). Hij vond het belangrijk om in zijn eentje tijd met God door te brengen.

Gebed en actie gaan hand in hand. De actie vloeit voort uit de relatie. Jezus 'was innerlijk met ontferming bewogen over hen' (v.34). Hier wordt het krachtigste Griekse woord voor 'medelijden' gebruikt. 'Hij had zeer met hen te doen' (v.34, WV).

Jezus was voortdurend bezig zijn leerlingen te bemoedigen en te laten groeien in hun dienst aan God en de wereld. Hij deed de wonderbare spijziging niet alleen. Hij zei tegen zijn leerlingen: 'Geeft u hun te eten' (v.37).

Ik heb soms het gevoel dat ik niet opgewassen ben tegen de taak die God mij gegeven heeft. Ik heb vaak het gevoel dat ik de mensen die ik moet dienen maar weinig te bieden heb. Dit gedeelte vind ik altijd heel troostrijk. Jezus heeft maar weinig nodig om grote dingen te doen. Als we Jezus het weinige dat we hebben geven, kan Hij het vermenigvuldigen en zo alle mensen geven wat ze nodig hebben.

Jezus was efficiënt, georganiseerd en praktisch. 'Hij droeg hun op om allen in groepen te laten gaan zitten in het groene gras. En zij gingen zitten in groepen van honderd en van vijftig.' (vv.39-40).

Nadat de leerlingen de 5.000 mensen te eten hadden gegeven, stuurde Jezus de leerlingen weer weg. Hij gaf hun opdracht in een boot te stappen en alvast vooruit te gaan, terwijl Hij de berg opging om te bidden (vv.45-46).

Zelfs als we doen wat Jezus van ons vraagt, is dat soms heel moeilijk en moeten we er hard voor werken. Er zijn tijden dat ik in paniek raak (v.50). De leerlingen roeiden zo hard als ze konden, maar kwamen nauwelijks vooruit door de hevige tegenwind (v.48). Zodra Jezus bij hen was, zei Hij: 'Heb goede moed, Ik ben het; wees niet bevreesd' (v.50).

Jezus stapte in de boot en 'de wind ging liggen' (v.51). Hier zien we wat voor verschil Jezus in ons leven maakt. Je voert een verloren strijd tenzij je beseft dat Jezus bij je is.

Alleen wie Jezus erkennen en herkennen kunnen deze steun ervaren (v.54). De mensen die Hem herkenden, gingen naar Hem toe 'en allen die Hem aanraakten, werden gezond.' (vv.55-56) – wat een geweldige woorden.

Tijd om hulp van God te krijgen

Een van de redenen waarom Jezus met zijn leerlingen alleen wilde zijn, was om uit te rusten (Markus 6:31). In dit gedeelte zien we hoe belangrijk rust en verkwikking zijn (Exodus 31:13-17). Plan tijd voor rust en ontspanning in je drukke agenda.

Tijd alleen met Jezus betekent dat je naar Hem luistert. De belangrijkste manier waarop we Jezus tegen ons horen spreken is door de Bijbel. Als ik geen tijd vrijmaak om alleen te zijn met Jezus geef ik eerder toe aan verleidingen en ben ik sneller bang.

In Exodus 32 zien we dat we heel snel vergeten wat God allemaal voor ons doet en heeft gedaan, dat we aan Hem gaan twijfelen en daardoor bezwijken voor de zonde: 'Zij zijn al snel afgeweken van de weg die Ik hun geboden had' (32:8a).

De aanvankelijke reden van hun afgoderij was gebrek aan geduld. Ze konden niet wachten op Gods tijd. Het feit dat God er naar ons gevoel soms lang over doet, betekent niet dat Hij niets doet.

Nadat het volk het gouden kalf had gemaakt als afgodsbeeld, kon alleen Mozes' gebed een grote ramp nog voorkomen (vv.11-14). De kracht van gebed kan de loop van de geschiedenis veranderen.

Aäron werd verantwoordelijk gehouden voor de afgoderij: 'Wat heeft dit volk je gedaan, dat je zo’n grote zonde over hen gebracht hebt?' (v.21). Maar Aäron deed eigenlijk alleen wat het volk wilde. Het idee kwam van het volk en hij voerde het uit. Maar in Gods ogen was hij toch de leider. Hij had hen moeten tegenhouden in plaats van zich door hen te laten overhalen om te zondigen.

Aäron antwoordde: 'Ú kent dit volk, dat het in het kwaad verstrikt zit. (...) Toen zei ik tegen hen: Wie goud heeft, moet dat afrukken en aan mij geven. En ik gooide het in het vuur en dit kalf kwam eruit tevoorschijn.' (vv.22-24). Dit is natuurlijk onzin, maar het is eenvoudig om de waarheid een beetje te verdraaien om jezelf vrij te pleiten.

We kunnen het gedeelte voor vandaag beter begrijpen als we lezen wat hierover in het Nieuwe Testament staat. Paulus schrijft: 'En deze dingen zijn gebeurd als voorbeelden voor ons, opdat wij niet zouden verlangen naar kwade dingen, zoals ook zij verlangd hebben.' (1 Korinthe 10:6). In dit gedeelte worden we gewaarschuwd voor vier dingen:

Losbandigheid (1 Korintiërs 10:7, GNB; Exodus 32:6)
Ontucht (1 Korintiërs 10:8)
De Heer verzoeken (v.9)
Mopperen (v.10, HB)

De zwaarte van de straffen voor de Israëlieten laat zien hoe ernstig en destructief hun zonden waren; 'ze zijn beschreven tot waarschuwing voor ons' (v.11). We zien dat God deze zonden niet wil laten doorwoekeren.

Maar Paulus laat het hier niet bij, hij laat ons zien hoe we moeten reageren op verleiding: 'U hebt geen beproevingen te doorstaan die niet voor mensen te dragen zijn. God is trouw en zal niet toestaan dat u boven uw krachten wordt beproefd: hij geeft u mét de beproeving ook de uitweg, zodat u haar kunt doorstaan' (v.13, NBV).

In deze laatste woorden zien we Gods bijzondere goedheid die ons helpt verleidingen te weerstaan. Als we toch bezwijken voor deze zonden, kunnen we dankzij Jezus vergeving ontvangen.