De spreuken voor vandaag gaan over veel verschillende onderwerpen, van de zorg voor dieren (v.10) tot het negeren van beledigingen in plaats van onze ergernis direct te tonen: 'De woede van een dwaas is meteen te merken, een verstandig man gaat niet op beledigingen in' (v.16, WV).

Er is één spreuk die gaat over het thema van vandaag: 'Een betrouwbare getuige zegt rustig de waarheid' (v.17a, WV). Dit geldt natuurlijk voor getuigen voor de rechtbank. Maar we zijn allemaal getuigen, want we kunnen allemaal getuigen over Jezus.

Of je je verhaal nu vertelt aan een groepje vrienden in de kroeg of aan een zaal vol mensen in de kerk of ergens anders, er gaat veel kracht uit van iemand die zijn verhaal vertelt, recht uit het hart, gewoon zoals het is, zonder franje.

Ik vind het verhaal over de man die blind geboren is altijd zo mooi. Eerst verwerpt Jezus nadrukkelijk de automatische koppeling van zonde en lijden (vv.1-3). De Farizeeën gingen ervan uit dat de man blind was omdat hij 'sinds [zijn] geboorte een en al zonde' was (v.34).

Zelfs Jezus' leerlingen stellen de vraag die in elke cultuur wordt gesteld: 'Hoe komt het dat hij blind was toen hij geboren werd? Heeft hij zelf gezondigd of zijn ouders?' (v.2). Jezus maakt hun duidelijk dat ze de verkeerde vraag stellen. Hij antwoordt: 'Hij niet en zijn ouders ook niet (...) maar Gods werk moet door hem zichtbaar worden' (v.3).

Jezus geneest de man door zijn woorden en zijn aanraking. Hij raakt hem aan met de grootste liefde en diep respect. Het wonder veroorzaakt grote opschudding. De mensen die de blinde man kenden beginnen erover te discussiëren.

We zien hoe het altijd mogelijk is om wonderen in de vorm van genezing weg te redeneren. Als de blinde man zijn ogen opent, zeggen 'zijn buren en de mensen die hem kenden als bedelaar (...) : 'Is dat niet de man die altijd zat te bedelen?' De een zei: 'Ja, die is het,' en de ander: 'Nee, maar hij lijkt er wel op' ' (vv.8-9a).

We zien het gevaar dat we ons blind staren op de religieuze details en missen waar het eigenlijk om gaat. Toen de man het verhaal over zijn genezing vertelde, zeiden sommige Farizeeën: 'Zo iemand komt niet van God, want hij houdt zich niet aan de sabbat' (v.16a).

De man vertelt zijn verhaal gewoon steeds opnieuw. Hij heeft geen antwoord op al hun ingewikkelde vragen. Maar hij geeft het beste antwoord dat je kunt geven als je vragen krijgt waarop je geen antwoord weet. Hij zegt gewoon: 'Dat weet ik niet' (v.12).

Wat ik het mooist vind, is zijn reactie als hij op een gegeven moment toch gefrustreerd raakt door hun sceptische reacties en cynische vragen. Hij zegt tegen hen dat hij geen antwoord heeft op al hun vragen, 'maar één ding weet ik wel: ik was blind en nu kan ik zien' (v.25).

Toen zijn ogen opengingen, gingen ook zijn hart en verstand open. Hij begint met de woorden 'iemand die Jezus heet' (v.11). Dan ziet hij Hem als 'een profeet' (v.17) 'van God' (v.33). Uiteindelijk gelooft hij dat Hij de Mensenzoon is en buigt voor Hem neer (v.38).

Dat is de kracht van zijn getuigenis. Het is een bijna onweerlegbare manier om te reageren op tegenwerpingen: “Eerst was ik zo (...) en nu ben ik zo (...) Dat is het verschil in mijn leven doordat ik Jezus heb leren kennen.”

Als je je verhaal vertelt, is dat ook in onze tijd een heel goede manier om je geloof over te brengen, net als in de tijd van het Nieuwe Testament.

Echte liefde is vaak moeilijk, komt niet goed uit en kan een hoge prijs hebben. Echt geluk is alleen weggelegd voor mensen die om anderen geven ten koste van zichzelf.

Het boek Ruth is het verhaal van twee weduwen en een boer in een afgelegen dorp. Het vormt een prachtig contrast met het voorgaande boek Rechters. De context van de twee boeken is hetzelfde (Ruth speelt zich af 'In de tijd dat de rechters het volk leidden', 1:1a), maar de inhoud van de boeken is heel verschillend.

Het boek Rechters is een opeenvolging van ellende en ontreddering omdat 'iedereen doet wat goed is in zijn ogen' (Rechters 21:25). Het boek Ruth is een prachtig verhaal over trouw, eerlijkheid en vriendelijkheid, dat des te meer indruk maakt omdat het zich afspeelt in een tijd vol strijd. Het boek Rechters geeft een algemeen beeld van het volk Israël in deze periode, terwijl het boek Ruth zich toespitst op één familie.

We worden eraan herinnerd dat de God van het heelal ook de God van alle kleine dingen in je leven is. Hij is niet alleen almachtig en groot, maar Hij is ook je Vader die zeer begaan is met jou als persoon. Jouw leven in al zijn details is belangrijk voor God. Jouw leven doet ertoe.

Het boek Ruth laat ons Gods zorg en trouw zien in de kleine dingen van ons leven.

Noömi was bezorgder om Ruth dan om zichzelf. Ze wilde dat Ruth terug zou gaan naar huis, waar ze meer kans zou hebben op een nieuw huwelijk. Noömi is bereid Ruth te verliezen om haar een kans op geluk te geven (Ruth 1:8-13). De liefde van Ruth voor Noömi is net zo onzelfzuchtig en altruïstisch.

Ze is bereid om niet opnieuw te trouwen. Hiermee geeft ze blijk van een uitzonderlijke trouw aan haar schoonmoeder. Ze zegt: 'Zeg toch niet steeds dat ik terug moet gaan! Ik laat u niet in de steek. Waar u heen gaat, daar ga ik heen. Waar u woont, daar wil ik ook wonen. Uw volk is mijn volk, en uw God is mijn God. Waar u sterft, daar wil ik ook sterven, en daar wil ik ook begraven worden. Alleen de dood kan ons scheiden' (vv.16-17, BGT).

Ook Boaz was een vrome man. Hij kende Ruths reputatie. Ze was niet alleen trouw en eerlijk, ze wist ook van aanpakken (2:7). Iemand moet hem over haar verteld hebben. Boaz zegt: 'Ik heb gehoord wat je allemaal voor je schoonmoeder hebt gedaan na de dood van je man. En ook dat je je ouders en je vaderland hebt verlaten om hier bij een vreemd volk te komen wonen' (v.11, HB).

Bovendien had Ruth zelf verteld over haar geloof in God, want Boaz wist dat ze haar toevlucht had gezocht onder de vleugels van de Heer, de God van Israël (v.12).

Boaz is hierna uitzonderlijk goed voor Ruth: 'En Ruth vertelde haar schoonmoeder bij wie ze gewerkt had. 'De man bij wie ik vandaag gewerkt heb', zei ze, 'heet Boaz.' (...) die man, die tegenover de levenden en de doden zijn goedheid laat gelden' (vv.19c-20a, WV).