Mensen hoop geven

1 augustus - dag 213

De 21-jarige Matthew was al drie jaar dakloos. Mark Russell stond al sinds hij 31 jaar was aan het hoofd van de Church Army. De twee mannen ontmoetten elkaar op straat in de wijk Charing Cross in Londen. Mark gaf Matthew iets te eten en wees hem de weg naar Christus.

Toen hij opstond om weg te gaan zei hij: "Matthew, komende maand spreek ik duizenden mensen toe. Wat moet ik de Anglicaanse Kerk volgens jou meegeven?"

Matthew antwoordde: "De kerk moet ophouden met ruziemaken en mensen hoop geven."

Mark Russell zei hierover: "Dat is de beste definitie van wat we zouden moeten doen. Hebben we geen evangelie van hoop? Een evangelie dat hoop geeft? Een evangelie van leven, een evangelie van transformatie en bovenal hoop op een eeuwig leven, de hoop van Jezus."

Veel mensen zien alleen een hopeloos einde, maar in Jezus heb je eindeloze hoop.

Hoop is een van de drie grote theologische deugden, naast liefde en geloof. Raniero Cantalamessa schrijft: 'Deze zijn als drie zussen. Twee van hen zijn volwassen en de derde is een klein kind. Ze lopen met het kind Hoop in het midden en houden elkaars hand vast. Als we naar ze kijken lijkt het alsof de groten het kind meetrekken, maar het is precies andersom; het kleine meisje trekt de twee grotere mee. Hoop neemt geloof en liefde mee. Zonder hoop houdt alles op.'

Ken de hoop op eeuwig leven door Jezus

Fjodor Dostojewski schreef: 'Leven zonder hoop is geen leven.' 'Wat zuurstof is voor de longen, is hoop voor de zin van het leven' schreef Emil Brunner.

Deze psalm eindigt hoopvol: 'De HEERE zij voor eeuwig geloofd. Amen, ja, amen' (v.53). De psalmdichter klampt zich vast aan de hoop ondanks zijn worsteling met zijn eigen omstandigheden.

Hoop te midden van ellende en wanhoop
'Hoelang nog, HEERE?' (v.47a) is een retorische vraag. Het is een wanhoopskreet. Komt er ooit een eind aan deze ellende?
Hoop ondanks dat het leven maar kort is en de dood onontkoombaar
Het leven is zo kort: 'Bedenk hoe kort mijn levensduur is' (v.48a). Als de dood het einde is, is er geen zin, geen doel: '... waarvoor hebt U eigenlijk de mensen geschapen?' (v.48b, WV). Niemand kan zichzelf opwekken uit de dood: 'Leeft er iemand die de dood niet zal zien, die ontkomt aan de greep van het dodenrijk?' (v.49, NBV).

Maar de psalmdichter sluit de hoop op de opstanding niet uit. Hij weet dat de mens zichzelf niet kan redden. Hij wendt zich tot de Heer: 'Heere, waar zijn Uw vroegere blijken van goedertierenheid? U hebt ze David gezworen bij Uw trouw (…) Uw gezalfde' (vv.50-52). Wat de psalmdichter slechts heel wazig zag, wordt in het Nieuwe Testament heel duidelijk en scherp.

Stroom over van hoop door de Heilige Geest

Geloof geeft hoop, vreugde en vrede in ons leven. Twijfel berooft ons van vreugde en vrede. Geloof betekent vertrouwen op 'de God van de hoop'. Paulus bidt: 'De God nu van de hoop moge u vervullen met alle blijdschap en vrede in het geloven, opdat u overvloedig bent in de hoop, door de kracht van de Heilige Geest' (15:13).

‘De God van hoop’ is de oorsprong van onze hoop. Jezus is de reden van onze hoop. De Heilige Geest is de bron van onze hoop. Deze hoop is geen ijdele hoop. Deze hoop is gebaseerd op alles wat God voor ons heeft gedaan en nog altijd voor ons doet.

Deze hoop is de drijvende kracht in ons dagelijks leven. Erwin McManus zegt hierover dat 'hoop ons optilt uit het puin van onze mislukkingen, onze pijn en onze angst, zodat we kunnen bereiken wat ooit onbereikbaar leek. Ons vermogen om te verdragen, door te zetten en te overwinnen wordt gevoed door dit schijnbaar onschadelijke verschijnsel dat hoop wordt genoemd.'

De hele wereld heeft zijn hoop in Jezus. Hij is de hoop voor Israël. Hij is ook onze hoop. Paulus citeert een aantal gedeelten uit het Oude Testament om dit te bewijzen, en eindigt met de profetie van Jesaja over Jezus: 'Isaï zal een telg voortbrengen: hij die komt om over de heidenen te heersen; op hem zullen zij hun hoop vestigen' (v.12, NBV).

Paulus geeft ons inzicht in de verschillende aspecten van de hoop die Jezus de wereld vandaag te bieden heeft:

Hoop op eenheid
Paulus pleit ervoor dat we alles op alles zetten voor eenheid: 'Laten wij dus najagen wat de vrede en de onderlinge opbouw bevordert' (14:19). Bewaak deze eenheid door rekening te houden met je broers en zussen in Christus en het hun niet onnodig moeilijk te maken (14:20-15:1). 'Laat ieder van ons zich richten op het belang van de ander, op wat goed en opbouwend voor hem is' (v.2, NBV).

Volg het voorbeeld van Jezus: 'Ook Christus zocht niet zijn eigen belang' (v.3a, NBV). Probeer net als Jezus te doen wat God wil, niet wat jijzelf wilt of wat een ander wil. Er zijn mensen die het anderen naar de zin proberen te maken en die daarbij tegen hun eigen geweten ingaan. Paulus probeerde het mensen naar de zin te maken, maar alleen als hij hiermee niet tegen Gods wil inging (Galaten 1:10, 1 Korinthe 10:33).
Hoop in de Schriften
De Bijbel is bedoeld om ons hoop te geven. 'Want alles wat eertijds geschreven is, is tot onze onderwijzing eerder geschreven, opdat wij in de weg van volharding en vertroosting door de Schriften de hoop zouden behouden' (Romeinen 15:4). De Schriften zijn de bron van onze kennis over Jezus en de hoop die Hij belichaamt. Je kunt hoopvol blijven als je regelmatig de Bijbel bestudeert.

Deze hoop vervult je 'met alle blijdschap en vrede in het geloven' (v.13). Ik vind wat Corrie ten Boom hierover zegt zo treffend: 'Vreugde en vrede betekenen dat je door het leven gaat met een glimlach op je gezicht en een lege koffer.'

Vestig je hoop op de komst van de Koning

Onze hoop is in Jezus, de Koning, die eens terug zal komen en zijn koninkrijk voor eeuwig zal vestigen. Als we lezen over de koningen in het Oude Testament, is het belangrijk dat we in ons achterhoofd houden dat zij, ook in hun beste momenten, slechts een zwakke voorafschaduwing waren van de ultieme koning, Jezus.

In de ogen van de schrijver van Kronieken was David de ideale koning: 'U [was] degene die de troepen van Israël aanvoerde. De HEER, uw God, heeft u beloofd: 'Jij zult mijn volk Israël weiden; jij zult vorst over mijn volk Israël zijn'' (11:2, NBV). 'En zij zalfden David tot koning over Israël overeenkomstig het woord van de HEERE door de dienst van Samuel' (v.3c). 'David nam gaandeweg toe in aanzien, want de HEERE van de legermachten was met hem' (v.9).

David deed dit niet allemaal alleen. Hij had een team nodig. Hij had een groep van dertig helden om zich heen, onder wie 'de drie helden'. Ik ben zo dankbaar voor de helden en heldinnen die Pippa en mij steunen en bemoedigen in ons leiderschap. Zonder dit team van geweldige mensen om ons heen zouden we nooit kunnen doen wat we doen.

Amasai was de leider van de dertig legerleiders van David. 'De geest van de Heer kwam in Amasai, en hij zei: 'David, zoon van Isaï, wij zijn gekomen om u te helpen. Wij hebben goede bedoelingen. Het zal goed gaan met u en met de mensen die u helpen'' (12:19, BGT). Dit moet enorm bemoedigend voor David zijn geweest.

In deze schriften zien we een rechtstreekse vergelijking van het koninkrijk van Israël met het koninkrijk van God (zie 1 Kronieken 28:5; 1 Kronieken 29:23; 2 Kronieken 13:8). Er bestond geen twijfel over de continuïteit van het koningschap, omdat God erover waakte.

En toch was er geen koning op het moment dat het boek Kronieken werd geschreven. (Dit was honderden jaren later.) De schrijver schreef over het verleden in de hoop dat er in de toekomst een koning als David zou opstaan. Dit was Israëls hoop: een toekomstige koning. Die koning was Jezus. Hij was de ‘gezalfde', de Christus (Psalm 89:52).

Nu is onze hoop gevestigd op de terugkomst van Jezus. In de woorden van bisschop Lesslie Newbigin: 'De horizon voor de christen is 'Hij zal terugkomen' en 'we zien uit naar de komst van de Heer'. Dat kan morgen zijn of elk ander moment, maar dat is de horizon. Die horizon is voor mij fundamenteel, die maakt het mogelijk om hoopvol te zijn en daardoor krijgt het leven zin.'