Dit gedeelte van Spreuken staat vol praktische wijsheden. We moeten onze mond in toom houden: 'Zijn grote mond breekt hem op en hij raakt verstrikt in zijn eigen woorden' (v.7, HB). Het is heel verleidelijk om te roddelen, maar je moet het niet doen: 'Mensen luisteren graag naar roddels, net zoals ze graag zoete dingen eten' (v.8, BGT).

We moeten hard werken en niet achterover leunen: 'Wie lui is in zijn werk, werkt aan zijn eigen ondergang' (v.9, NBV). Het is dom om te vertrouwen op rijkdom: 'Een rijkaard denkt dat zijn bezit een vesting is, achter een muur waant hij zich veilig' (v.11, NBV). Hoogmoed komt voor de val: 'Als je jezelf geweldig vindt, zul je het moeilijk hebben' (v.12a, BGT). 'maar nederigheid gaat vóór de eer' (v.12b).

Zo lezen we ook heel goede raad voor mensen die Alpha geven: 'Wie antwoordt voordat hij geluisterd heeft, het is hem tot dwaasheid en schande' (v.13). 'Het hart van verstandigen verwerft kennis, en het oor van wijzen zoekt kennis' (v.15).

Tussen al deze praktische raad staat een vers dat verband houdt met het thema van vandaag: 'De Naam van de HEERE is een sterke toren, een rechtvaardige snelt daarheen en wordt in een veilige vesting gezet' (v.10). Maar niet iedereen is veilig. Alleen mensen die zich naar de sterke toren haasten, naar 'de Naam van de HEERE', zullen worden gered.

Zelfs hier vinden we de basis van de leer van het Nieuwe Testament, dat wie de Heer aanroept zal worden gered.

Ik was achttien. Ik was net twee maanden christen en had het voorrecht om iemand op zo’n manier over Jezus te vertellen dat hij tot geloof kwam. Zijn leven veranderde die dag, net als het mijne.

Weet je nog wanneer jij voor het eerst het goede nieuws van Jezus echt hoorde en in Hem geloofde? Heb jij ooit het voorrecht gehad om iemand anders het goede nieuws van Jezus te vertellen op zo'n manier dat hij of zij tot geloof kwam?

Wat in het Nieuwe Testament wordt beweerd is adembenemend. In het Oude Testament was de naam van de Heer zo heilig, dat niemand deze in de mond durfde te nemen. Nu weten we dat de naam van de Heer Jezus is. We mogen zijn naam niet alleen in de mond nemen, maar als we in Hem geloven en Hem aanroepen worden we 'zalig', (‘gered’, NBV) (10:9-10).

De christelijke boodschap is zowel exclusief, omdat Christus de enige naam is die ons kan redden, als inclusief, omdat iedereen in de wereld deze naam mag aanroepen.

Jezus is heel toegankelijk voor ons allemaal. 'Het is verkeerd om te zeggen: Je moet zelf omhoogklimmen naar de hemel, je moet zelf naar het land van de dood gaan! Alsof jullie Christus moeten ophalen uit de hemel! Alsof jullie Christus moeten terughalen uit de dood!' (v.7, BGT). Paulus vervolgt:

            'Gods boodschap is dicht bij jullie:
            in jullie mond en
            in jullie hart' (v.8, BGT).

Het is belangrijk dat je niet alleen gelooft in je hart, maar ook daadwerkelijk zegt dat je dat doet: 'Als uw mond belijdt dat Jezus de Heer is en uw hart gelooft dat God hem uit de dood heeft opgewekt, zult u worden gered. Als uw hart gelooft, zult u rechtvaardig worden verklaard; als uw mond belijdt, zult u worden gered' (vv.9-10, NBV).

Ik heb tijdens Alpha vaak gemerkt dat er iets met mensen gebeurt als zij voor het eerst 'belijden' met 'hun mond': “Ik ben nu een christen.”

Paulus zegt nadrukkelijk dat er qua redding geen verschil is tussen Joden en andere volken (v.12a). 'Want ze hebben allen dezelfde Heer. Hij geeft zijn rijke gaven aan allen die hem aanroepen, want er staat: 'Ieder die de naam van de Heer aanroept, zal worden gered' ' (v.12b-13, NBV).

Daarom is het zo verschrikkelijk belangrijk dat we mensen het goede nieuws over Jezus vertellen. Ze kunnen de naam van de Heer niet aanroepen als ze niet in Hem geloven. Ze kunnen niet in Hem geloven als ze niet over Hem horen. Ze kunnen niet over Hem horen als niemand hun over Hem vertelt. Mensen vertellen het niet door, tenzij ze worden uitgezonden (vv.14-15). Het is een geweldig voorrecht om te worden uitgezonden om te verkondigen. 'Hoe lieflijk zijn de voeten van hen die vrede verkondigen, van hen die het goede verkondigen!' (v.15).

Het is niet genoeg om lid te zijn van het volk Israël (net zoals het nu niet genoeg is om in een christelijk land te zijn geboren). Paulus toont dit aan met een citaat van Mozes en een citaat van Jesaja. Niet iedereen geloofde. Er waren ook ongehoorzame en opstandige mensen (v.21).

Het antwoord op de vraag: ‘Heeft God Zijn volk verstoten?’ is het duidelijk: 'Volstrekt niet!' (11:1 en 2-4). Israël wordt slechts gedeeltelijk verstoten. Er bleef een gedeelte over en dat zal altijd zo blijven. Paulus was een voorbeeld van die waarheid (v.1).

Paulus verwijst naar Elia (die zeer terneergeslagen was nadat hij van de berg Karmel was gekomen) die zegt: “Ik ben alleen overgebleven.” Eigenlijk zegt God: “Kop op, ik heb zevenduizend mensen gespaard die niet voor Baäl zijn gevallen.” Alles is uit genade (v.6). Paulus zegt: 'Zo is ook nu een klein deel over dat God uit genade uitgekozen heeft. Maar wanneer ze uit genade zijn uitgekozen, dan is dat niet omdat ze de wet naleven, want in dat geval zou de genade geen genade meer zijn' (vv.5-6, NBV).

God heeft ons gemaakt om in een goede relatie met Hem te leven. Als we geen relatie met Hem hebben, ontbreekt er iets in ons leven.

God houdt van jou en wil dat je voldoening en zin vindt in je relatie met Hem. Daarom staat de aanbidding van God centraal in ons leven en ook in het boek Kronieken. Trouwe aanbidding is het allerbelangrijkst.

God is trouw aan jou. Hij vraagt jou om ook trouw te zijn aan Hem. Ontrouw geeft ellende.

De kroniekschrijver vervolgt zijn geschiedenis van het volk Israël. De lijst met koningen van Juda (3:10-16) lijkt wel een index van de boeken. Een groot deel van 1 Kronieken is gewijd aan koning David, die als voorbeeld dient van ware aanbidding en trouw aan God.

Een van de grote thema's van het boek Kronieken is het belang van dit vertrouwen in de Heer. We zullen lezen dat niet het hele volk Israël trouw was.

Je voelt je misschien wel eens heel eenzaam en verlaten. Het lijkt misschien wel of er niet veel andere gelovigen in de buurt zijn. Maar er blijft altijd een gedeelte over dat blijft vertrouwen op God.

Dit is een van de belangrijkste boodschappen van het boek Kronieken. 'Vertrouw op de HEERE, uw God, dan zult u standhouden. Vertrouw op Zijn profeten, dan zult u voorspoedig zijn' (2 Kronieken 20:20).