Je bent gemaakt om door Jezus Christus in verbondenheid met God te leven. Zonder die band voelen we altijd een leegte diep vanbinnen. Augustinus schreef: 'Heer (...) U hebt ons gemaakt voor Uzelf en ons hart vindt geen rust totdat het rust vindt in U.'

Mensen proberen die leegte op verschillende manieren op te vullen. Sommigen grijpen naar de fles. Op zich is er weinig mis met het drinken van wijn, maar onze diepe innerlijke dorst kunnen we er niet mee lessen.

Het ziet er zo aantrekkelijk uit als de wijn 'fonkelt in de beker. Hij glijdt zo makkelijk over de tong' (v.31). Maar als we eraan toegeven en ons eraan te buiten gaan, 'bijt hij als een slang, spuit hij gif als een adder' (v.32). De schrijver beschrijft het effect van dronkenschap heel beeldend: de kater, de knallende hoofdpijn, de misselijkheid, het dubbelzien, de dubbele tong (vv.34-35, BGT). Wijn brengt ellende, ruzie, ontevredenheid, nodeloze blessures en bloeddoorlopen ogen (v.29, GNB).

De schrijver zet daar de zegen van wijsheid en kennis tegenover: verstand, inzicht, bedachtzaamheid (24:3-4, HB), 'rijp beraad' (v.6, HSV). Waar vinden we deze wijsheid en kennis? Paulus heeft het over kennis van Christus 'in wie alle schatten van wijsheid en kennis verborgen liggen' (Kolossenzen 2:3).

Filippenzen 1:1-26

2. Een leven dat iets betekent voor anderen

Zou je wel een ander leven willen leiden?

Sta je voor grote uitdagingen of moeilijkheden? Je kunt moed putten uit het feit dat jij met al je worstelingen nuttig bent. God kan door jou werken op een manier die je zelf nooit had bedacht.

Toen Paulus deze brief schreef, stond hij onder huisarrest in Rome en was hij letterlijk met een ketting van ongeveer een meter lang vastgeketend aan een Romeinse soldaat. Zijn omstandigheden waren erbarmelijk en hij was in afwachting van een proces en een mogelijke terechtstelling. En toch geloofde hij dat zijn leven in Christus betekende dat hij 'vruchtbaar werk' kon doen (v.22).

Als Paulus zegt: '... u allen ligt mij na aan het hart' (v.7), zegt hij hoeveel hij houdt van de mensen in Filippi. Hij heeft hun bijdrage aan de verspreiding van het evangelie al genoemd (v.5) en nu heeft hij het over het delen van de genade die hem geschonken is (v.7). Er ontstaat een nauwe band tussen mensen die samen werken voor Jezus Christus. Er ontstaat een nog nauwere band als iemand verantwoordelijk is voor de bekering van anderen. Paulus zegt dat hij naar hen allen verlangt 'met de genegenheid van Christus Jezus' (v.8).

In deze tijd van ongekende mogelijkheden en keuzes zijn veel mensen onnodig bang dat ze hun bestemming missen of een verkeerde stap zetten. Je mag erop vertrouwen dat God het goede werk dat Hij in jou is begonnen ook zal voltooien (v.6). God maakt altijd af waarmee Hij begint.

We zijn echter nog niet 'af'. Er wordt aan je gewerkt. Paulus bidt voor de Filippenzen dat zij nog vruchtbaarder mogen worden:

• Groeien in liefde
  
  Bid voor anderen en voor jezelf dat je 'liefde steeds groter wordt. Want dan zullen jullie steeds meer weten en begrijpen' (v.9, BGT).
  

• Groeien in kennis
  
  Bid niet alleen om te groeien in liefde, maar '... dat u meer en meer van liefde zult overvloeien, zodat u een diep geloof en inzicht in de dingen van God zult krijgen. Ik wil dat u scherp het verschil tussen goed en kwaad zult zien' (vv.9-10a, HB). Liefde moet meer zijn dan een emotionele ervaring; het moet ervoor zorgen dat je kunt onderscheiden waar het op aan komt (v.10).
  

• Groeien in heiligheid
  
  Paulus bidt dat ze 'zuiver en onberispelijk' mogen zijn (v.10). Het woord 'zuiver' duidt op een innerlijke puurheid waarin zelfs onze beweegredenen eenduidig zijn. Het woord 'onberispelijk' betekent dat we geen aanstoot geven en oprecht zijn naar de buitenwereld. Bid net als Paulus dat je van binnen en van buiten heilig mag zijn, dat uit 'heel uw doen en laten [blijkt] dat God het (door Jezus Christus) tussen u en Hem in orde heeft gemaakt' (v.11, HB). Dietrich Bonhoeffer heeft gezegd: 'Uw leven als christen moet niet-gelovigen ertoe aanzetten om hun ongeloof in God te betwijfelen.'

Paulus kon zijn ketens verdragen omdat zij hem de mogelijkheid boden om het evangelie te verkondigen en anderen te bemoedigen om 'steeds vrijmoediger [te] spreken over Jezus Christus' (v.14, HB).

Je hoeft je niet bezig te houden met de reden waarom anderen het evangelie verkondigen: 'Sommigen doen het weliswaar uit afgunst en rivaliteit, maar anderen verkondigen Christus met goede bedoelingen' (v.16).  Paulus dacht kennelijk dat het er niet zoveel toe deed als er maar over Christus werd verteld (vv.17-18, BGT). Oordeel niet over christenen die het evangelie verspreiden, zelfs als je het niet eens bent met hun stijl of beweegredenen. Wees blij dat ze over Jezus vertellen.

Paulus' hele leven draaide om Christus. Hij wilde dat Christus 'in alle openheid geëerd zal worden, of ik nu in leven blijf of moet sterven' (v.20). Hij voelde dat er van twee kanten aan hem getrokken werd (v.23). Aan de ene kant wilde Hij graag 'deze wereld verlaten om bij Christus te zijn, want dat is toch verreweg het beste' (v.23, HB).

John Collins was voorganger van Holy Trinity Brompton van 1980 tot 1985. Toen zijn vrouw Diana stierf schreef hij mij: 'Ik ben dankbaar dat we 58 prachtige jaren samen hebben gehad; het werd steeds beter! Hoewel een hersenbloeding afschuwelijk is en de dood een vijand (...) heeft ze net als Paulus jarenlang ernaar verlangd om 'bij Christus te zijn, want dat is het allerbeste'. Ik ben daarom bijzonder dankbaar dat ze niet bang was. Ze wist waar ze heen ging en haar geloof in de beloften van Christus was rotsvast.'

Hoewel Paulus ernaar uitzag om bij Christus te zijn, wilde een deel van hem toch ook blijven leven omdat hij wist dat hij dan 'vruchtbaar werk' zou kunnen doen (v.22). Hij wilde dat de Filippenzen zouden groeien in geloof en blijdschap, zodat ze Christus Jezus uitbundig konden prijzen (v.26, HB).

Besef je wel hoeveel God van je houdt? Wat er in dit leven ook gebeurt, God houdt van jou. Hij houdt niet alleen van je, Hij is blij met je. Sterker nog, Hij zal over je juichen van vreugde (3:17d, BGT).

Het thema van Sefanja is 'de grote dag van de HEER' (1:14a). Dit was de dag waar het volk van God naar uitkeek. Veel mensen dachten dat dat de dag was waarop Israël zou worden gezegend. Sefanja's boodschap was dat het niet alleen een dag van zegen zou zijn, maar ook een dag van oordeel.

Hij spoorde de mensen aan om tot inkeer te komen. Zonde leidt tot oordeel. Maar God houdt van ons en wil graag barmhartig zijn en vergeving schenken: 'Zoek de HEER, allen in het land die nederig zijn en naar zijn wetten leven, zoek rechtvaardigheid, zoek nederigheid: misschien blijven jullie dan gespaard op de dag van de toorn van de HEER' (2:3).

Hij voorzag dat een deel van het volk, 'een nederig en toegewijd volk, dat bij mij wil schuilen', zou overblijven (3:12, GNB). Hij voorzag dat God zijn volk opnieuw zou zegenen: 'De HEER, je God, zal in je midden zijn, hij is de held die je bevrijdt. Hij zal vol blijdschap zijn, verheugd over jou, in zijn liefde zal hij zwijgen, in zijn vreugde zal hij over je jubelen' (v.17).

Toen Jezus het koninkrijk van God aankondigde, verkondigde Hij dat de dag van de Heer was aangebroken. Als Jezus terugkomt, komt er een dag van oordeel en verantwoording. Maar bepaalde aspecten van de dag van de Heer kunnen we nu al ervaren in Christus. Je mag weten dat God je redt, dat Hij blij met je is, dat Hij zwijgt in zijn liefde en dat Hij over je juicht met een lied van vreugde. Je kunt dit weten omdat de Heer, in Christus, het vonnis over jou teniet heeft gedaan (v.15), ondanks de realiteit van Gods oordeel.

Voor mensen die in Christus zijn worden de beloften die de Heer in Sefanja doet, in jou vervult. Raniero Cantalamessa schrijft: 'Alles wat God doet en zegt in de Bijbel is liefde, zelfs Gods woede is alleen maar liefde. God is liefde!' Een dat maakt het leven het leven waard.