Hoe moeten we reageren op alle onrecht in de wereld? De psalmdichter vertrouwt erop dat God uiteindelijk orde op zaken zal stellen: 'U bent heer en meester over alle volken' (v.8b, WV).

Het is zo'n zegen om te leven in een land met een goed rechtssysteem. Het is verschrikkelijk om te wonen in een land met corrupte en incompetente rechters. Uiteindelijk zal God hen allemaal ter verantwoording roepen.

'God staat te midden van de bijeenkomst van de machtigen. Hij treedt als rechter op voor hen die zich goden noemen' (v.1, HB). Vertrouw erop dat God de leiding heeft en dat Hij alles in de hand heeft.

'Als alle goden bij elkaar zijn, spreekt God recht, en hij zegt: 'Jullie zijn oneerlijke rechters, jullie straffen slechte mensen niet! Hoe lang blijft dat nog zo?' ' (vv.1-2, BGT). Als we geloven dat God de leiding heeft, betekent dat niet dat we zelf rustig achterover kunnen gaan zitten afwachten. De psalmdichter wil niets liever dan dat alles anders wordt.

We moeten niet alleen vertrouwen op God; we hebben ook de plicht om alles te doen wat we kunnen om ervoor te zorgen dat het recht zegeviert. We moeten opkomen voor de armen: 'Doe recht aan weerlozen en wezen, kom op voor verdrukten en zwakken, bevrijd wie weerloos zijn en arm, red hen uit de greep van wie kwaad wil' (vv.3-4).

Er komt een tijd dat er orde op zaken wordt gesteld, dat alle onrecht zal worden uitgeroeid en corrupte regeringen omvergeworpen zullen worden. Hij bidt: 'Verhef u, God, spreek recht op aarde' (v.8a).

Wij hopen ook op Gods laatste oordeel en we lopen hierop vooruit door nu op te komen voor de armen en onderdrukten. Ook wij zouden de machthebbers moeten vragen: “Hoe lang nog oordeelt u onrechtvaardig en kiest u partij voor wie kwaad doen?”

Als alles in je leven verkeerd lijkt te gaan, heb je dan soms de neiging om in paniek te raken? Ik in ieder geval wel. Als alles in ons leven op rolletjes loopt, is het relatief eenvoudig om te vertrouwen op de Heer. Maar soms wordt ons geloof danig op de proef gesteld. Een van de manieren waarop Paulus op de proef werd gesteld, was schipbreuk (2 Korintiërs 11:23b-25).

In het gedeelte voor vandaag lezen we over een van de drie keren dat hij schipbreuk leed. In eerste instantie lijkt het alsof Paulus ongelijk had toen hij rampspoed voorspelde. Er was geen wolkje aan de lucht en het was uitgelezen weer voor de reis (Handelingen 27:13). Maar dan steekt er een storm op (v.14). Dat moet enorm angstaanjagend zijn geweest. Lucas schrijft dat ze alle hoop op redding verloren (v.20).

Maar Paulus bleef vertrouwen op de Heer en zei tegen iedereen op het schip dat ze moed moesten houden, 'want ik stel vertrouwen in God en verwacht dat het zo zal gaan als me gezegd is' (vv.23-25).

Pas tijdens deze rampspoed luisterden ze eindelijk naar Paulus. Verbazingwekkend genoeg lijkt Paulus, de gevangene, de leiding te hebben. Hij zegt tegen hen: 'Had maar naar mij geluisterd' (v.21). Hij is degene die de opvarenden ervan weerhoudt het schip te verlaten (v.30).

Dit is een geweldig voorbeeld van leiderschap zonder machtspositie. De beste leiders geven leiding door hun invloed en overtuigingskracht.

De onrust gaf Paulus de gelegenheid om te praten over zijn geloof. Hij grijpt deze kans aan, hoewel hij enorme honger moet hebben gehad en ook last moet hebben gehad van de storm.

Paulus vond dat hij aan God toebehoorde ('de God aan wie ik toebehoor') en zag zichzelf als zijn dienaar ('die ik dien'). Maar God was niet alleen zijn heer en meester; Paulus vertrouwde op God en wist dat Hij van hem hield. Hij wist dat God het beste met hem voor had, net zoals Hij dat met jou heeft.

Paulus stelde hen gerust: 'Niemand van jullie zal een haar worden gekrenkt' (v.34). 'Toen hij dat gezegd had, nam hij een stuk brood, dankte God in aanwezigheid van allen, brak het brood en begon te eten' (v.35).

Ondanks de rampspoed had God alles in de hand: 'De soldaten vatten het plan op om de gevangenen te doden, zodat niemand zwemmend zou kunnen vluchten. Maar de centurio, die wilde dat Paulus in leven bleef, verijdelde hun plan' (vv.42-43).

God liet het volk zien dat Hij Paulus zijn gunst schonk. Dat was de reden dat iedereen veilig aan wal kwam (v.44).

Niets kon God ervan weerhouden om Paulus te redden en hem te gebruiken om zijn doel te bereiken en levens te redden.

Het is zo'n verademing om eindelijk te lezen over Hizkia die zijn vertrouwen stelde in de Heer, de God van Israël (18:5). Hij 'vertrouwde op de Heer, de God van Israël (...) En de Heer hielp hem' (vv.5-7, BGT).

Toen Hizkia koning werd, ruimde hij eerst alles uit de weg wat het volk verhinderde om God te gehoorzamen (vv.1-4). Misschien zijn er in jouw leven ook dingen die je belemmeren om God te gehoorzamen. Ze lijken misschien van levensbelang, maar niets is belangrijker dan gehoorzaam zijn aan God. God wil ons helpen om Hem te gehoorzamen. Als je het Hem vraagt, zal Hij je helpen, net als Hij Hizkia hielp. 'De HEER stond hem bij, zodat Hizkia alles wat hij ondernam tot een goed einde bracht' (v.7).

In 701 v. Chr. stond Hizkia tegenover een machtige vijand, de koning van Assyrië, die hem bespotte en belachelijk maakte. Dit is geen verzonnen verhaal; deze historische feiten worden niet alleen vermeld in de Bijbel maar ook in andere oude geschriften. Sanherib schrijft over deze gebeurtenissen: 'Wat Hizkia, de Jood, betreft, hij onderwierp zich niet aan mij.' In zijn arrogantie schrijft hij dat Hizkia wordt overweldigd door 'de luister van mijn heerschappij die schrik aanjaagt'.

Sanherib bespot Hizkia om zijn vertrouwen in de Heer (vv.20,22): 'Laat hij u niet verleiden uw vertrouwen te stellen in de HEER (...) Luister toch niet naar Hizkia, die u valse hoop geeft met zijn bewering dat de HEER u zal redden' (vv.30-32).

Op de een of andere manier moet Hizkia het respect van het volk hebben gewonnen, want zij volgden zijn instructies: 'Maar het volk zweeg en antwoordde met geen woord, want zo had de koning het bevolen' (v.36).

Terwijl hij tegenover deze machtige vijand stond, bad Hizkia. 'Toen koning Hizkia hoorde wat er gezegd was, scheurde hij van verdriet zijn kleren. Hij trok rouwkleren aan en ging naar de tempel van de Heer' (2 Koningen 19:1, BGT). Een afvaardiging ging naar de profeet Jesaja en zei tegen hem: 'Dit zegt Hizkia: 'Deze dag is er een van angst, straf en vernedering (...) Bid daarom voor degenen van ons volk die er nog over zijn' ' (vv.3-4).

Jesaja antwoordde: 'Dit zegt de HEER: 'Laat je niet ontmoedigen door de woorden waarmee de knechten van de koning van Assyrië mij hebben bespot' ' (v.6). Hizkia vertrouwde niet alleen zelf op de Heer, maar hij overtuigde ook het volk om hun vertrouwen op de Heer te stellen.

In de loop van de jaren heb ik naast dit gedeelte de uitdagingen opgeschreven waarvoor we ons gesteld zagen. Als ik deze lijst teruglees, sta ik versteld van de manier waarop God ons van zoveel verschillende dingen heeft verlost.

Schrijf vandaag alle uitdagingen in je leven op, stel je vertrouwen op God en geloof dat Hij je zal bijstaan en je zal laten slagen in wat Hij van je vraagt.