Liefdevolle waarschuwingen

4 november - dag 308

Tegenwoordig staat op bijna alles wat je in een winkel kunt kopen een of andere waarschuwing. Soms zijn deze waarschuwingen ronduit belachelijk, bijvoorbeeld:

Op een zakje nootjes: 'Waarschuwing: bevat noten'
Op een slaapmiddel: 'Pas op, kan sufheid veroorzaken'
Op een boormachine: 'Waarschuwing: niet geschikt voor tandheelkundige ingrepen'

Veel van deze waarschuwingen zijn zo absurd dat het gevaar bestaat dat we ze compleet negeren. Maar niet alle waarschuwingen zijn zo belachelijk.

Op een mistige dag in 1991 vond een van de dodelijkste verkeersongelukken in Groot-Brittannië plaats. Er vielen tien doden en 25 mensen raakten gewond tijdens een enorme kettingbotsing. Eén man ontpopte zich als held. Alan Bateman klom uit zijn beschadigde auto en rende over de middenberm om het aankomende verkeer te waarschuwen voor de ravage. Niet iedereen wist zijn waarschuwing naar waarde te schatten. Sommige bestuurders toeterden geërgerd en reden door, recht op de botsing af.

Alans waarschuwing aan de andere bestuurders was niet alleen een heldendaad, het was een liefdevolle daad. Jezus Zelf waarschuwde vaak voor komende gevaren (zie bijvoorbeeld Mattheüs 7:13,19,26–27). Jezus wist dat het uiteindelijk liefdevoller is om mensen te waarschuwen en ze de waarheid te vertellen.

God houdt van jou. Hij wil niet dat jou iets overkomt. De Bijbel staat vol waarschuwingen die allemaal voortkomen uit Gods liefde voor jou.

Waarschuwingen voor de menselijke aard

Het principe dat je oogst wat je zaait, gaat bijna altijd op. Een groot deel van de wijsheid van dit gedeelte van Spreuken wordt samengevat in dit vers: 'Wie een kuil graaft voor een ander, valt er zelf in, wie een steen op iemand afrolt, komt er zelf onder' (26:27, NBV). Met andere woorden, je oogst wat je zaait.

De schrijver waarschuwt voor kwaadsprekerij (v.28). Hoe hard we ook proberen om te verbergen dat we andere mensen kwaad willen doen, uiteindelijk komt het toch aan het licht en oogsten we wat we hebben gezaaid.

Hij waarschuwt ook voor ‘een leugenachtige tong’ (v. 28, WV). Pas heel goed op dat je alleen de waarheid over andere mensen spreekt. Soms is het verleidelijk om verhalen over andere mensen aan te dikken. Maar de schrijver waarschuwt: 'Een valse tong haat hen die hij kwetst' (v.28).

Vervolgens waarschuwt hij dat we ons niet moeten beroemen (27:1). Schep niet op over wat je allemaal wel niet gaat doen, omdat je niet weet wat de toekomst zal brengen. Je mag wel door andere mensen worden geprezen, maar je mag jezelf niet op de borst slaan (v.2).

Dan waarschuwt hij dat we andere mensen niet moeten uitdagen: 'Een steen is zwaar, het zand weegt veel, maar zwaarder dan die beide is de ergernis over een dwaas' (v.3).

Aan het slot van dit gedeelte waarschuwt hij dat jaloezie, door Shakespeare het groenogige monster genoemd, nog sterker en gevaarlijker is dan woede en razernij: 'Woede is wreed en kan je overspoelen, maar tegen jaloezie is geen mens bestand' (v.4, GNB).

Waarschuwingen voor onvolwassenheid

God wil graag dat je opgroeit in Christus tot een gezonde, sterke, spiritueel volwassen volgeling van Jezus.

Volwassenheid kun je bereiken door goed te luisteren. De christenen aan wie deze brief is gericht luisteren niet meer: 'u luistert gewoon niet' (5:11, HB). God spreekt voortdurend tegen ons (Mattheüs 4:4). Wen je aan om naar Hem te luisteren als Hij tegen je spreekt, voornamelijk door de Bijbel.

De schrijver van de brief aan de Hebreeën waarschuwt voor spirituele onvolwassenheid. '... u had toch inmiddels allemaal leraar moeten zijn!' (Hebreeën 5:12a, NBV). Dit betekent niet dat leraren een bijzondere groep vormden. Van iedereen die was onderwezen in het geloof werd verwacht dat hij zijn kennis doorgaf (1 Petrus 3:15). Een van de beste manieren om te groeien in geloof is om het door te geven aan anderen. Daarom vragen we mensen die Jezus hebben leren kennen tijdens Alpha ook zo vaak om terug te komen en te helpen bij de volgende cursus.

De schrijver van de brief wil dat ze overschakelen van melk op vast voedsel. Onderwijs is een onderdeel van christelijke volwassenheid. Hij moedigt de Hebreeën aan om verder te kijken dan alleen de eerste beginselen over Christus: bekering, geloof, doop, handen opleggen, de opstanding en het laatste oordeel (Hebreeën 6:1-2).

Dit is een opvallende opsomming van wat de schrijver beschouwt als de eerste beginselen; een uitdaging voor iedereen die onderwijs geeft in de kerk. We moeten ervoor zorgen dat we daadwerkelijk alle mensen onderwijzen over deze dingen en dan overschakelen op 'vast voedsel' (5:14). Je voedt jezelf bijvoorbeeld door aanbidding, door de kerkelijke gemeenschap, Bijbelstudie, door inspirerende boeken te lezen en te luisteren naar goed onderwijs.

Hij zegt: 'Maar voor de volwassenen is er het vaste voedsel, voor hen die hun zintuigen door het gebruik ervan geoefend hebben om te kunnen onderscheiden tussen goed en kwaad' (v.14). Met andere woorden: volwassenheid bereik je door te oefenen, door Gods woorden toe te passen in je leven. John Wimber zei altijd: 'Het eten ligt op straat.' Volwassenheid gaat niet alleen over kennis in je hoofd. Je leert door je geloof in praktijk te brengen. 'Op straat' leer je onderscheid te maken, waardoor je 'eten' kunt ontvangen.

Hij waarschuwt voor het gevaar dat dreigt als ze hun geloof opgeven (6:4-8). Dit is een heel moeilijk gedeelte, omdat het op het eerste gezicht lijkt te suggereren dat een christen afvallig kan worden en dat er een groep mensen is voor wie bekering onmogelijk is. In de rest van het Nieuwe Testament wordt duidelijk gemaakt dat deze twee dingen niet waar zijn (zie vooral Romeinen 5-8).

Het belangrijkste doel van de briefschrijver is om de mensen aan te moedigen om te volharden. De ernst van de waarschuwingen in Hebreeën 6:4-8 laat zien hoe belangrijk dat is. Het onderwerp afvalligheid wordt niet verder uitgewerkt, omdat hij ervan overtuigd is dat ze niet afvallig zullen worden; 'wij geloven niet dat het voor u geldt' (v.9, HB).

Vervolgens feliciteert hij hen met de vruchten die ze in hun leven laten zien. 'Want God is niet onrechtvaardig dat Hij uw werk zou vergeten en de liefdevolle inspanning die u Zijn Naam bewezen hebt, doordat u de heiligen gediend hebt en nog dient' (v.10). God zal hen belonen.

Ze zijn goed begonnen en hij moedigt hen nu aan om dit vol te houden tot het einde: 'Het is onze vurige wens dat ieder van u tot het einde toe dezelfde ijver aan de dag blijft leggen' (v.11a, NBV).

In het algemeen is het zo dat het makkelijker is om goed te beginnen dan om dingen tot een goed einde te brengen. Als het eerste enthousiasme afneemt, komt het aan op hard werken, geduld en moed. Hij spoort hen aan om de moed niet te laten zakken, 'maar het voorbeeld [te volgen] van de mensen die (door hun geloof en geduld) ontvingen wat God hun had beloofd' (v.12, HB).

Waarschuwingen voor het oordeel

Direct vanaf het begin is het duidelijk dat mensen die waarschuwen geen gemakkelijke taak hebben! Dit gedeelte gaat over God die zijn volk waarschuwt voor wat hun te wachten staat. Bovendien is het de bedoeling dat wat Israël te wachten staat ook dient 'als afschrikwekkend voorbeeld (...) voor de volken' (5:15, NBV).

Ezechiël krijgt de opdracht om de ernst van de zonde aanschouwelijk te maken, en de mensen de ernst in te laten zien van de waarschuwing voor het naderende oordeel, als zij niet tot inkeer komen.

Ezechiël moet een excentrieke indruk hebben gemaakt. Het moet vreemd zijn geweest dat hij 390 dagen op zijn linkerzij, en veertig dagen op zijn rechterzij bleef liggen (4:5-6), maar het was wel een krachtig beeldend middel. (Het zal toen ook al wel zo zijn geweest dat mensen altijd beter onthouden wat ze zien dan wat ze horen.) Het volk van God had het oordeel over zich afgeroepen omdat het niet eens de voorschriften van de omringende volken had nageleefd (5:7).

God doet niet aan loze dreigementen: '... het was geen grootspraak toen Ik dit onheil over hen uitriep' (6:10, WV). Gods waarschuwingen komen altijd voort uit zijn liefde. Hij wil dat alle mensen zich bekeren en ‘tot kennis van de waarheid komen’ (1 Timotheüs 2:4).

Tegenwoordig zijn we zo bang om negatief of veroordelend over te komen, dat we het gevaar lopen dat we mensen niet meer durven te waarschuwen voor komend gevaar, en zo tekort dreigen te schieten in liefde.

Het was de liefde voor God en voor Gods volk die Ezechiël ertoe bracht om deze demonstratie te geven en het volk zo te waarschuwen voor Gods oordeel. Ezechiël kreeg de opdracht om de schuld van het volk Israël te dragen (Ezechiël 4:4-6). De demonstratie was ook een teken van wat komen ging. Wat Ezechiël deed, was slechts een voorafschaduwing van wat Jezus deed. Jezus heeft in zijn lichaam onze zonden het kruishout op gedragen (1 Petrus 2:24a). Hij nam Gods oordeel op Zich en maakte het zo mogelijk dat jij en ik alle geweldige beloften van zegen konden ontvangen die bestemd zijn voor mensen die in Christus zijn.

Het leven, de dood en de opstanding van Jezus hebben alles veranderd, maar toch gelden er ook voor ons nog ernstige en reële waarschuwingen. Deze waarschuwingen maken de werkelijkheid van de verlossing en de vele zegeningen die we in Christus mogen ontvangen des te geweldiger. Het evangelie is goed nieuws.