Zes stappen om God centraal te stellen in je leven

17 april - dag 107

Net als zijn vader was William Temple aartsbisschop van Canterbury (1942-1944). Een van zijn vele opmerkelijke successen was een magnifieke verhandeling over het evangelie van Johannes. Hij schreef deze hele verhandeling, met de titel 'Readings in St John’s Gospel', terwijl hij op zijn knieën zat en bad tot God.

Over aanbidding schreef hij het volgende:

'Aanbidding is een onderwerping van ons hele wezen aan God. Het geweten wordt aangescherpt door zijn heiligheid; de geest wordt gevoed met zijn waarheid; de verbeelding wordt gezuiverd door zijn schoonheid; het hart wordt geopend voor zijn liefde; de wil wordt ondergeschikt gemaakt aan zijn doel en dit alles gebundeld in verheerlijking.'

Aanbidding voorkomt dat alles om onszelf draait en zorgt ervoor dat we God centraal stellen in ons leven. Je bent gemaakt om in relatie tot God te leven. Dit moet voor jou de hoogste prioriteit hebben. Als je God op de eerste plaats in je leven zet, word je rijk gezegend. Omdat God van je houdt, waarschuwt Hij je voor het gevaar dat je loopt als je zijn plan voor je leven negeert.
Maar wat betekent dat, God centraal stellen in je leven, en hoe doe je dat?

Psalm 47:1-10

1. Aanbid God

Je wordt uitgenodigd om God te aanbidden.

Aanbidding gaat in deze psalm gepaard met veel emoties en geluid: 'Klap in de handen, o volken, juich God toe met jubelzang (...) Onder gejuich steeg God omhoog, de HEER steeg op bij hoorngeschal' (vv.2,6). Er wordt ook veel gezongen (vv.7-8).

De aanbidding is zeer uitbundig en de verheerlijking van en verwondering over God zet aan tot bijna overdadige actie.

Dit zijn allemaal uiterlijke vormen om de Heer te aanbidden. Bij aanbidding gebruik je emoties om uiting te geven aan je liefde en dankbaarheid voor God en om Hem te eren.

Joyce Meyer schrijft hierover: 'God heeft ons emoties gegeven, niet alleen om enthousiast te zijn over een voetbalwedstrijd of een nieuwe auto. Ik weet zeker dat God wil dat we onze emoties gebruiken om onze liefde en dankbaarheid aan Hem te uiten (...) Als we onze emoties op een gepaste manier kunnen laten gaan tijdens de lofprijzing en aanbidding kunnen we onze emoties op andere momenten misschien beter in de hand houden, en zo ongepaste emotionele uitbarstingen voorkomen.'

Lucas 18:1-30

2. Blijf steeds bidden

Een leven waarin God centraal staat, betekent dat je onophoudelijk bidt. Jezus leerde zijn leerlingen om 'altijd te bidden en niet op te geven' (v.1). Je kunt altijd met God praten, niet alleen in de kerk of op gezette tijden, maar overal en altijd. Ik leerde al vroeg in mijn leven als christen dat je de hele dag door met God praat.

Jezus vertelt de gelijkenis over de weduwe en de onrechtvaardige rechter die uiteindelijk toegeeft aan haar eisen om maar van haar af te zijn (vv.4-5). Jezus zegt dat als een onrechtvaardige rechter al luistert naar het pleidooi van een weduwe, hoeveel meer zal God dan niet luisteren naar hen 'die dag en nacht tot hem roepen' (v.7b). Blijf steeds bidden en bid het meest als het moeilijk is.

3. Stel je nederig op

Nederigheid is niet iets dat je overkomt. Het is iets dat je zelf moet doen. Je moet jezelf niet verhogen, maar juist 'vernederen'. Als je dat doet, belooft God dat Hij je zal verhogen (v.14).

Als we onszelf vergelijken met anderen lopen we het gevaar om net als de Farizeeër God te danken dat we niet zijn zoals die anderen: 'roofzuchtig of onrechtvaardig of overspelig' (v.11). De Farizeeër was overtuigd van zijn eigen rechtvaardigheid (v.9). Zijn valkuil was dat hij op zichzelf vertrouwde. Als we God echt centraal stellen in ons leven en ons geweten laten scherpen door zijn heiligheid, vergelijken we onszelf met Hem. Dan kunnen we alleen nog maar zeggen: 'God, wees mij zondaar genadig' (v.13c). De waarheid is dat we allemaal zondaars zijn en dat we allemaal Gods genade nodig hebben.

Ik heb de neiging om God te danken dat ik niet ben als de Farizeeër als ik dit gedeelte lees. Maar dan val ik in dezelfde valkuil waarover Jezus hier vertelt. Dan denk ik dat ik rechtvaardiger ben dan andere mensen, terwijl het er juist om gaat dat ik mijn eigen zonde erken en inzie dat ik God nodig heb. Dit is precies de zonde van de Farizeeër.

4. Wees als een kind

Kleine kinderen (v.15) en jongeren worden soms wel de kerk van de toekomst genoemd. Maar volgens Jezus zijn ze niet alleen de kerk van de toekomst, maar ook de kerk van vandaag: 'Het koninkrijk van God behoort toe aan wie is zoals zij' (v.16).

Jezus roept ons op om als kinderen te zijn. Hij zegt niet dat we kinderachtig moeten zijn, maar dat we als kinderen moeten zijn.

Zijn als een kind staat tegenover onafhankelijk en 'volwassen' zijn. Kinderen zijn vaak open, ontvankelijk, vol vertrouwen, nederig, liefdevol en vergevingsgezind. Een leven waarin God centraal staat, betekent dat je van Hem afhankelijk bent, zoals een kind.

Je wordt weer als een kind als je je echte gevoelens laat zien, erkent hoe breekbaar en kwetsbaar je bent en hoe hard je God en andere mensen nodig hebt.

Kinderen willen van nature altijd ontdekken en onderzoeken. Ze leven niet in het verleden en blijven niet steken in het heden; ze kijken altijd vooruit, gedreven door verwondering en een enorm vermogen om te genieten.

Cultiveer deze vrijheid om ongedwongen te reageren en als een kind uiting te geven aan je verwondering, bewondering, liefde en blijdschap. Stort je erin, ga vol enthousiasme op ontdekking, probeer en ontdek de dingen zelf.

5. Volg Jezus

Niets geeft zoveel voldoening als het volgen van Jezus. Petrus zei tegen Jezus: 'Wij hebben alles wat we bezaten achtergelaten om u te volgen' (v.28). Jezus reageert hierop: 'Ik verzeker jullie: iedereen die huis of vrouw, broers of zusters, ouders of kinderen heeft achtergelaten omwille van het koninkrijk van God, zal reeds in deze tijd het veelvoudige ontvangen en in de tijd die komt het eeuwige leven' (vv.29-30).

Jezus roept de rijke jongeman op om God centraal te stellen in zijn leven. Hij roept hem op om alles op te geven en Hem te volgen (v.22). Misschien zag Jezus een nieuwe apostel in hem, zoals Petrus of Matteüs, of een van de anderen die positief reageerden toen Jezus tegen hen zei: 'Volg mij'.

Hoe meer we vergaren, hoe moeilijker het is om God centraal te stellen. De rijke jongeman 'werd (...) diepbedroefd. Hij was namelijk zeer rijk' (v.23). Het is niet onmogelijk voor een rijke om het koninkrijk van God binnen te gaan (v.27), maar het is wel heel moeilijk (vv.24-25). Dat is niet omdat de eisen hoger zijn, maar omdat het risico groter lijkt.

Het is voor elk van ons, of je nu rijk bent of niet, onmogelijk om het koninkrijk van God binnen te gaan op basis van onze eigen prestaties (vv.24-25). Maar met God kan iedereen, ook een rijke, het koninkrijk van God binnengaan. Jezus heeft gezegd: 'Wat bij de mensen onmogelijk is, is mogelijk bij God' (v.27). Je toekomst hoeft niet te worden bepaald door je fouten in het verleden of door je huidige omstandigheden. Bij God is alles mogelijk.

Deuteronomium 28:15-19:1

6. Dien God

In dit gedeelte zien we de rampzalige gevolgen van een leven waarin God niet centraal staat, als je de wet niet gehoorzaamt en niet nauwkeurig de geboden van God naleeft (v.45) en de Heer niet dient (v.47). We zien de rampzalige gevolgen hiervan ook in de geschiedenis van Israël.

Ik heb in mijn eigen leven iets ervaren van alles wat hier beschreven wordt, vooral in de jaren voordat ik een relatie met God had: 'De hemel boven uw hoofd zal van koper zijn' (v.23a). Ik heb aan den lijve gevoeld wat het is om je van God verlaten te voelen.

'... de HEER zal u (...) in angst laten leven en u, met doffe ogen, een kwijnend bestaan laten leiden. U zult er voortdurend op uw hoede moeten zijn, want u zult uw leven niet zeker zijn en dag en nacht het ergste vrezen' (vv.65-66). 'Zorgen zijn een gedachtespiraal die doelloos ronddraait om een kern van angst' (Corrie ten Boom). Dit staat lijnrecht tegenover de vrede en vreugde die Jezus biedt.

Natuurlijk ben ik wel eens ongehoorzaam, leef ik zijn geboden niet na en dien Hem niet met overgave. De prachtige boodschap van het Nieuwe Testament is juist dat Jezus ons heeft gered van de straf en vervloeking die we verdienen en die we eigenlijk zouden moeten krijgen: 'Maar Christus Jezus heeft ons vrijgekocht van deze vloek door voor ons te worden vervloekt' (Galaten 3:13a).