Zo ben je een bron van zegen

Hoe kun je in de praktijk echt iets betekenen voor de mensen om je heen?

We zijn 'kinderen van God' (v.15). Je wordt geroepen om net te doen als je Vader in de hemel, die graag zegent. Je hebt de verantwoordelijkheid om je eigen verlossing een uitwerking te laten hebben in je leven; jij moet ervoor zorgen dat elk onderdeel van je leven wordt beinvloed door Gods genade. Maar 'Hij zorgt ervoor dat u Hem graag wilt gehoorzamen en dat u ook doet wat Hij van u vraagt. Zo bereikt Hij Zijn doel' (v.13, HB).

Veel mensen willen hun toekomst niet toevertrouwen aan God, omdat ze bang zijn dat God iets van hen vraagt dat ze niet willen doen, of dat hun leven overhoop zal gooien. Deze angsten zijn natuurlijk ongegrond.

Als je je wil aan Hem onderwerpt, geeft God je het verlangen om te doen wat Hij van je vraagt. Als Hij je roept om op te komen voor de armen, dan doe je dat graag. Als Hij je roept om te onderwijzen, geeft Hij je het verlangen om mensen dingen te leren. Als je je overgeeft aan zijn wil, kan Hij zijn doel bereiken (v.13, HB).

Hij heeft het beste met je voor. Het is niet altijd gemakkelijk, maar er is geen beter plan dan het zijne. Hij geeft je alles wat je nodig hebt: 'God zelf zorgt ervoor dat jullie dat willen en kunnen' (v.13, BGT).

Paulus weet hoe mooi het is om een bron van zegen te zijn. Hij schrijft: 'Doe alles zonder te klagen, en zonder ruzie te maken. Dan zullen jullie volmaakte kinderen van God zijn, zuiver en zonder fouten. Dan vallen jullie op tussen alle slechte en oneerlijke mensen, als sterren die schitteren in de nacht' (vv.14-15, BGT).

Je hebt het immense voorrecht om te kunnen geven, niet alleen geld, maar 'het Woord van het leven' (v.16a). Er is niets mooier dan mensen die geestelijk dood zijn tot leven te zien komen door Jezus.

Paulus is bereid met blijdschap zijn leven te geven voor dit voorrecht: 'Maar al word ik ook als een plengoffer uitgegoten over het offer en de bediening van uw geloof, ik verblijd mij en ik verblijd mij met u allen. En u verblijdt zich ook daarover; verblijd u dan met mij' (vv.17-18).

Paulus geeft twee voorbeelden van zijn vrienden die laten zien hoe je anderen tot zegen kunt zijn:

1. Wees oprecht geïnteresseerd in anderen
   Timotheüs was een van Paulus' beste vrienden en hij wordt vaak in zijn brieven genoemd. Zijn trouw en hulp waren zo groot dat Paulus schrijft dat het is ’zoals een kind met zijn vader’ (v.22).
   
   Paulus prijst zijn vriend: '... hij geeft net zo veel om jullie als ik. Jullie weten dat jullie op Timoteüs kunnen vertrouwen' (v.21, BGT). Paulus vergelijkt dit met het schadelijke eigenbelang van de meeste mensen: 'Alle mensen denken alleen aan wat ze zelf willen' (v.21, BGT).
   
   Timotheüs was een bron van zegen omdat hij zich oprecht bekommerde om de Filippenzen (v.20). Paulus zegt dat Timotheüs ‘met mij gediend heeft in het Evangelie’ (v.22).

2. Wees moedig en kom op voor anderen
   Epafroditus was ook een trouwe vriend van Paulus en de Filippenzen. Zijn ware aard is zichtbaar in grote en kleine dingen, en vaak zijn het de kleine dingen die het meeste zeggen. Als hij heel ziek is en op het randje van de dood balanceert, maakt Epafroditus zich zorgen, niet omdat hij ziek is en de dood nabij, maar omdat zijn vrienden hier verdriet van hebben. In dat opzicht lijkt hij op mensen die zich zorgen maken als ze ziek zijn, niet zozeer over het feit dat ze ziek zijn, maar die bang zijn dat ze hun familie en vrienden tot last zijn.
   
   Paulus noemt Epafroditus een 'broeder, medearbeider en medestrijder' (v.25). Epafroditus was bereid om zijn leven op het spel te zetten voor zijn vriend Paulus (v.30, NBV). 'Op het spel zetten' kunnen we hier letterlijk nemen.
   
   In de begintijd van de kerk waren er groepen mannen en vrouwen die zich 'de gokkers' noemden en die zorgden voor de zieken en gevangenen. Een voorbeeld: Cyprianus, een bisschop van Carthago, was opmerkelijk moedig tijdens de pestepidemie die begon in 250 n. Chr. Iedereen liet de zieken en doden links liggen, maar Cyprianus en andere christenen begroeven de doden, verzorgden de zieken en redden de stad, waarbij ze hun eigen leven op het spel zetten.
   
   Epafroditus zette zijn leven op het spel door om te gaan met Paulus die in de gevangenis zat op beschuldiging van een halsmisdaad, waardoor hij het risico liep van hetzelfde te worden beschuldigd. Epafroditus toonde zich onverschrokken door zo moedig op te komen voor Paulus. Ook hij was een bron van zegen.

'Doe alles zonder morren en tegenspreken, opdat u zuiver en smetteloos bent, onberispelijke kinderen van God.'

Je mag kennelijk zelfs niet een beetje tegensputteren. En wat betreft 'smetteloos' en 'onberispelijk', daar is voor mij nog wel wat werk aan de winkel!