De psalmdichter spoort ons aan om God te prijzen met zang en muziek: 'Zing voor de HEER een nieuw lied (...) zing het uit. Zing voor de HEER bij de lier, laat bij de lier uw lied weerklinken. Blaas op de ramshoorn en de trompetten' (vv.1,4-6).

Deze psalm is vol geluid. De mensen wordt gevraagd om Gods goedheid te vieren op allerlei verschillende manieren. Ze worden aangespoord om te zingen, te juichen, te jubelen, te spelen op instrumenten en zelfs in hun handen te klappen voor God:

'Laat de hele aarde voor de HERE juichen.
Breek maar uit in gejubel en zing psalmen en lofliederen voor Hem.
Gebruik bij uw zang ook de citer om de HERE te loven.
Laat de citer maar klinken en zing er krachtig bij.
Laat ook de trompetten en bazuinen schallen.
Juich en jubel met elkaar voor de HERE, de grote Koning.
Laat de zee maar golven en bruisen; al haar onstuimigheid mag tonen hoe groot Hij is. De hele wereld en al haar bewoners moeten weten wie Hij is.
De rivieren klappen in de handen en de bergen heffen een jubelend loflied aan voor de HERE' (vv.4-8, HB).

Dit is allemaal een reactie op wat God voor ons heeft gedaan. We worden geroepen om de Heer onze Redder, onze Koning en onze Rechter te aanbidden (vv.1-9).

Als we dit lezen met Jezus in ons achterhoofd, zien we dat dit een profetische psalm is. Jezus zit aan Gods rechterhand en heeft 'redding gebracht' (v.1). Hij heeft 'zijn overwinning bekendgemaakt, voor de ogen van de volken zijn gerechtigheid onthuld' (v.2). (Zie ook Romeinen 3:21.)

Er is een vreugdevolle verwachting van het universele herstel van alle dingen als de Redder zal komen om de wereld te berechten (Psalm 98:9). Dan zal de hele schepping worden hersteld (vv.7-8). Paulus gebruikt de volgende woorden: 'De schepping ziet er reikhalzend naar uit dat openbaar wordt wie Gods kinderen zijn (...) de schepping zelf zal worden bevrijd uit de slavernij van de vergankelijkheid en zal delen in de vrijheid en luister die Gods kinderen geschonken wordt' (Romeinen 8:19-21).

In deze psalm zwelt de lofprijzing almaar verder aan, van de aanbiddende gemeenschap van het volk van God (Psalm 98:1-3), tot alle volken ter wereld (vv.3-6) en uiteindelijk tot de hele schepping (vv.7-9).

Paulus spreekt over gedrag en fatsoen tijdens de eredienst. Hij beschrijft de rol en de plaats van vrouwen tijdens de eredienst. Er zijn heel wat woorden vuilgemaakt aan de discussie over de betekenis van dit gedeelte. Over het algemeen is men het erover eens dat een groot deel ervan cultureel bepaald is. Er zijn tegenwoordig nog maar weinig kerken die vrouwen vragen hun haar te bedekken.

Uit de tekst blijkt dat zowel mannen als vrouwen geacht werden te bidden en profeteren tijdens de eredienst (vv.4-5). Het is ook duidelijk dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn en van elkaar afhankelijk zijn: 'Maar vergeet nooit dat in het leven met de Here de vrouw niets is zonder haar man en de man niets zonder zijn vrouw. Want hoewel de eerste vrouw uit de man is genomen, wordt iedere man uit een vrouw geboren. En de oorsprong van alles is God' (vv.11-12, HB).

Hierna bespreekt Paulus 'de maaltijd van de Heer' (v.20) of de eucharistie (het Griekse werkwoord eucharistéin betekent 'danken').

Dit is waarschijnlijk de oudste vermelding van dit onderdeel van de eredienst. Het is al 2000 jaar een cruciaal onderdeel van de christelijke eredienst en wordt in bijna elke kerk in de wereld gevierd. Ook over de betekenis van deze verzen is veel gezegd en geschreven. Volgens mij is in dit gedeelte een aantal dingen duidelijk:

• Het gebeurt regelmatig
  
  Er wordt verwacht dat de maaltijd van de Heer wordt gevierd als ze samenkomen (vv.17,20).
  
• Het is belangrijk
  
  Jezus zegt dat we dit moeten doen (v.24). Als we de maaltijd niet op de goede manier vieren, heeft dit ernstige gevolgen (v.27 e.v.). 'Kijk dus eerst kritisch naar jezelf! Ga pas daarna samen met anderen de maaltijd vieren tot eer van de Heer' (v.28, BGT).
  
• Het is verkondiging
  
  De maaltijd is een van de manieren waarop het evangelie wordt verkondigd. 'Dus altijd wanneer u dit brood eet en uit de beker drinkt, verkondigt u de dood van de Heer, totdat hij komt' (v.26)
  
• Tijdens de maaltijd gedenken we Jezus (vv.24-25) en erkennen we dat het om het lichaam van de Heer gaat (v.29).
  
• Door de maaltijd worden we één met het lichaam en bloed van Christus (10:16 e.v.). Het Griekse woord dat hier wordt gebruikt is koinonia, wat ook 'delen' of 'gemeenschap' kan betekenen. Het is een manier waarop wij het goede van het sterven van Jezus kunnen ontvangen en erin kunnen delen.
  
• Het is een vorm van dankbetoon. We drinken uit 'de beker der dankzegging' (v.16, NBG).
  
• Het is een uitdrukking van eenheid. 'Omdat het één brood is zijn wij, hoewel met velen, één lichaam, want wij hebben allen deel aan dat ene brood' (v.17). Een van de grote tragedies in de kerkgeschiedenis is de manier waarop deze grootse uitdrukking van eenheid de oorzaak is geworden van verdeeldheid.
  
• Met het avondmaal zien we uit naar de terugkomst van de Heer. Je verkondigt 'de dood van de Heer, totdat hij komt' (11:26).

Het brood en de wijn zijn het lichaam en het bloed van Jezus (vv.24-25). Dat is een van de manieren waarop we zijn nabijheid nu ervaren. De precieze betekenis hiervan is de voedingsbodem geweest van veel speculatie, discussie en controverse. We zouden het gewoon kunnen accepteren als een mysterie en niet moeten proberen de Schriften te doorgronden en al te veel te speculeren hoe het allemaal precies in zijn werk gaat.

Salomo voltooide de bouw van de tempel en alles was precies volgens plan gegaan (7:11). Hij verheerlijkte God door zijn daden.

In het boek Kronieken draait het bij de beschrijving van de regering van David en Salomo om de bouw van de tempel in Jeruzalem, de plek waar God aanbeden werd. Alle andere feiten van hun bewind zijn van ondergeschikt belang. Ze bouwden de tempel en God gaf hen hiervoor grote zegen.

Salomo's roem was wijdverbreid, zoals we lezen in hoofdstuk 8 en 9. De koningin van Seba (waarschijnlijk in wat nu Jemen is) kwam op bezoek en stond zo versteld van wat ze allemaal zag (9:1-7) dat ze zelf de Heer prees (v.8). Het is interessant, gezien het gedeelte van het Nieuwe Testament voor vandaag, om te zien dat het kennelijk heel gewoon was dat een koningin aan het hoofd van een land stond.

Salomo's rijkdom was enorm en hij hield van uiterlijk vertoon. Nadat Salomo de tempel had gebouwd, verscheen de Heer aan hem en zei: '... wanneer dan mijn volk, het volk dat mij toebehoort, het hoofd buigt, al biddend mijn aanwezigheid zoekt en terugkeert van zijn dwaalwegen, dan zal ik het aanhoren vanuit de hemel, zijn zonden vergeven en het land genezen' (7:14).

Dit is een heel bekend vers, en terecht. Het wordt vaak gebruikt als model voor aanbidding en gebed. Het bevat de voorwaarden voor oprechtheid in onze eredienst. Deze factoren zijn ook onmisbaar voor een opbloei van de kerk. In dit vers lezen we dat we vier dingen moeten doen:

• het hoofd buigen
• bidden

• Gods aanwezigheid zoeken
• terugkeren van onze dwaalwegen

Als we dat doen, belooft God ons dat Hij drie dingen zal doen:

• luisteren vanuit de hemel
• onze zonden vergeven
• het land genezen