Volbracht in zwakheid

5 augustus - dag 217

Ik werd steeds gebeld. Vaak door kerkelijk leiders uit alle gelederen van de kerk. Het waren altijd lange gesprekken. Ze wilden allemaal hetzelfde weten: "Hoe krijg je toch zoveel mensen van buiten de kerk naar Alpha?" "Wat is Alpha nou eigenlijk precies?" "Hoe organiseer je dat?"

Ik dacht dat het een goed idee zou zijn om ze uit te nodigen voor een bijeenkomst en het ze allemaal tegelijk te vertellen. Dat was de aanleiding voor de eerste Alpha Conference in 1993. Tot onze grote verbazing kwamen er duizend kerkleiders opdagen. Ik was nog niet zo ervaren in mijn dienst aan de wereld en vond het idee nogal angstaanjagend dat duizend kerkelijk leiders naar mij kwamen luisteren, van wie de meeste veel meer ervaring hadden dan ik.

De woorden van Paulus in het gedeelte van het Nieuwe Testament voor vandaag weerspiegelden precies hoe ik me voelde. Ik las ze voor aan het begin van de conferentie:

'En ik, broeders, toen ik bij u kwam, ben niet gekomen om u met voortreffelijkheid van woorden of van wijsheid het getuigenis van God te verkondigen, want ik had mij voorgenomen niets anders onder u te weten dan Jezus Christus, en Die gekruisigd. En ik was bij u in zwakheid, met vrees en veel beven. En mijn spreken en mijn prediking bestonden niet in overtuigende woorden van menselijke wijsheid, maar in het betonen van geest en kracht, opdat uw geloof niet zou bestaan in wijsheid van mensen, maar in kracht van God' (1 Korinthe 2:1-5).

Ik dacht dat als ik het concept van Alpha eenmaal aan deze groep kerkleiders had uitgelegd, ik het nooit meer hoefde uit te leggen. Maar aan het einde van de conferentie had ik een groot aantal uitnodigingen op mijn bureau liggen voor nog veel meer conferenties. In de loop van de jaren hebben we honderden conferenties gehouden. Aan het begin van elke Alpha Conference lees ik 1 Korinthe 2:1-5. Zo voel ik me iedere keer weer: zenuwachtig. Ik voel altijd zwakheid, met vrees en veel beven. Maar ik dank God dat het niet afhangt van wijze, overtuigende woorden, maar dat het gaat om een demonstratie van de kracht van de Geest. En Gods kracht wordt in zwakheid volbracht (2 Korinthe 12:9).

‘Zwakheid’, ‘vrees’ en ‘beven’ hebben een goede kant. Maar er is ook een keerzijde. In de gedeelten voor vandaag zien we zowel de goede kant als de keerzijde van zwakheid, vrees en beven.

Angst en geloof

In vers 5 schrijft de psalmdichter: 'Je hoeft niet bang te zijn' (BGT). Hij laat zien wat de remedie is tegen angst. Hij schrijft: 'U zult niet vrezen voor het beangstigende van de nacht, voor de pijl die overdag aan komt vliegen, voor de pest, die in het donker rondgaat, voor het verderf dat midden op de dag verwoest' (vv.5-6).

De remedie tegen angst is een hechte relatie met de Heer: verblijven ‘in de schuilplaats van de Allerhoogste’ en ‘overnachten in de schaduw van de Almachtige’ (v.1). Het tegenovergestelde van angst is vertrouwen in God (v.2).

Wat je denkt en wat je zegt zijn nauw met elkaar verbonden. Wat je denkt komt naar buiten via je woorden. Maar je woorden kunnen ook je gedachten beïnvloeden. Wat je tegen God zegt, kan je gedachten veranderen. De psalmdichter spoort ons aan om hardop te praten over Gods goedheid: 'Ik zeg tegen de HEERE: Mijn toevlucht en mijn burcht, mijn God, op Wie ik vertrouw!' (v.2).

God belooft dat Hij je zal bevrijden 'uit het net van de vogelvanger en [hij] redt je van de dodelijke pest, hij zal je beschermen met zijn vleugels, onder zijn wieken vind je een toevlucht, zijn trouw is een veilig schild' (vv.3-4, NBV).

Angst kan al je levensvreugde vergallen. God heeft Jezus opgewekt uit de dood. Hiermee heeft Hij je bevrijd van alle doodsangst en alle angsten die daarmee gepaard gaan. '... onder zijn wieken vind je een toevlucht' (v.4, NBV). Je hoeft niet bang te zijn voor de toekomst, je kunt zonder angst van het leven genieten.

Kracht in zwakheid

Paulus schrijft dat hij bang was (2:3, BGT). Hij voelde zich totaal ongeschikt voor de taak waartoe God hem had geroepen, maar de boodschap kwam toch over door de kracht van de Geest en van God (v.4).

Morele zwakheid en lafheid zijn geen goede eigenschappen. Maar in dit gedeelte lezen we dat zwakheid, vrees en beven een goede kant hebben.

God zet alles op zijn kop. Het kruis heeft alles op zijn kop gezet: 'Want het woord van het kruis is voor hen die verloren gaan wel dwaasheid, maar voor ons die behouden worden, is het een kracht van God' (1 Korinthe 1:18).

Jezus is gestorven als misdadiger. Hij is gestorven aan een Romeins martelwerktuig, een dood die was voorbehouden aan de meest gehate en verachte misdadigers in het Romeinse rechtssysteem. Het kruis is pas na honderden jaren het symbool van het christendom geworden. Kruisiging stond symbool voor zwakheid, vernedering en nederlaag.

In die tijd was Korinthe het intellectuele centrum van de wereld. Het was de stad van redenaars, rondreizende leraren en filosofen. Het verstand en intellect stonden in hoog aanzien.

Het evangelie dat wij verkondigen komt op veel hoogintelligente mensen dom over. Dat Jezus 2.000 jaar geleden aan een kruis is gestorven en dat dit jouw leven compleet kan veranderen lijkt 'dwaasheid' in de ogen van de intellectuelen en is ook voor veel religieuze mensen een 'struikelblok' (v.23).

Toch is deze eenvoudige boodschap de redding voor mensen die geloven: 'Want zoals God in zijn wijsheid bepaalde, heeft de wereld hem niet door haar wijsheid gekend, en hij heeft besloten hen die geloven te redden door de dwaasheid van onze verkondiging (v. 21, NBV) (...) want het dwaze van God is wijzer dan de mensen, en het zwakke van God is sterker dan de mensen' (v.25).

Als we om ons heen kijken zien we ook nu nog niet veel 'naar menselijke maatstaf wijze' mensen in onze kerken. Er zijn er maar weinig die 'invloed hebben'. Er zijn er maar weinig die 'machtig' of 'van voorname afkomst' zijn (v.26, NBV). Maar ook nu nog geldt: 'het dwaze van de wereld heeft God uitverkoren om de wijzen te beschamen, en het zwakke van de wereld heeft God uitverkoren om het sterke te beschamen' (v.27).

Schaam je er niet voor om een heel eenvoudige boodschap te vertellen die veel mensen 'dwaas' vinden. Je hoeft de boodschap niet mooier te maken met 'mooie en wijze woorden' (2:1, BGT). Vertel gewoon over 'Jezus Christus, en Die gekruisigd' (v.2). Eugene Peterson zegt dat het kort en goed moet gaan over wie Jezus is en wat Hij heeft gedaan - Jezus de gekruisigde.

Het is heel gewoon om ‘zwakheid, vrees en veel beven’ te voelen (v.3). Waar het om gaat is niet of je wijze en ‘overtuigende woorden’ gebruikt; het gaat om de kracht van de Geest en van God (v.4). En Gods kracht wordt volbracht in onze zwakheid. Vaak zijn we alleen bereid om volledig op God te vertrouwen als we ons zwak en ontoereikend voelen. Paulus was compleet afhankelijk van de Heilige Geest die door hem sprak. Hoe ongeschikt je je ook voelt, als je de Heilige Geest vraagt om door jou te spreken, zal Hij dat doen.

Vrees en beven

Het is niet altijd verkeerd om bang en onzeker te zijn voor God. Sterker nog, soms is dat juist goed.

De schrijver van Kronieken benadrukt dat het 'satan' was die ‘David ertoe aan[zette] om Israël te tellen’ (21:1). Dit detail wordt niet vermeld in het eerdere verslag. Joab probeerde David van dit idee af te brengen (v.3). Maar David hield voet bij stuk. 'Deze volkstelling was een zondige daad in de ogen van God' (v.7, HB).

Het is onduidelijk waarom dit zo'n grote zonde was, maar uit de woorden van David blijkt dat hij het als zodanig beschouwde: 'Ik heb zwaar gezondigd, omdat ik deze zaak gedaan heb. Maar nu, neem de ongerechtigheid van Uw dienaar toch weg, want ik heb heel dwaas gehandeld' (v.8).

Hij lijkt angstig en onzeker als hij zegt: 'Het benauwt mij zeer. Laat mij toch in de hand van de HEERE vallen, want Zijn barmhartigheid is zeer groot' (v.13).

Als hij naar God toe gaat om Hem een offer aan te bieden zegt hij: 'Nee, ik wil het beslist voor de volle prijs kopen, want ik wil niet wat van u is voor de HEERE nemen, zodat ik een brandoffer breng dat niets kost' (v.24). Hij deed een beroep op de Heer en de Heer antwoordde hem ‘door vuur uit de hemel’ (v.26).