Jij en ik zijn gemaakt voor een intieme relatie met God. Die relatie is persoonlijk: 'De Heer, onze God' (vv.5,8,9). En toch is intimiteit met God niet vanzelfsprekend. God is machtig, heilig en rechtvaardig.

'De HEER is koning (...) Hij troont op de cherubs' (v.1). De cherubs staan symbool voor Gods heiligheid (zie Genesis 3:24, Ezechiël 1:4 e.v., 10:1 e.v.) Gods troon wordt voorgesteld 'tussen de twee cherubs' (Numeri 7:89). Dit is de plek waar God spreekt.

In deze psalm ligt de nadruk op de heiligheid van God. Het woord 'heilig' (Psalm 99:3) benadrukt de afstand tussen God en de mens. God is niet alleen machtig en heilig, Hij is ook rechtvaardig: Hij bemint het recht (v.4). De gepaste reactie is om neer te buigen aan zijn voeten (v.5).

Op de een of andere manier is deze kloof tussen God en ons overbrugd. We weten nu dat Jezus dat heeft bereikt door wat Hij voor ons heeft gedaan met zijn dood en opstanding, en door de uitstorting van de Heilige Geest. Deze Psalm kijkt vooruit naar de intimiteit met deze machtige, heilige en rechtvaardige God die mogelijk is dankzij Christus.

God sprak hen toe (v.7). Hij sprak tegen Mozes, Aäron en Samuel (v.6). Hij sprak personen toe. Hij spreekt ons persoonlijk toe. 'Als zij de Heer riepen, gaf hij antwoord' (v.6, BGT).

God is niet alleen een God van recht, Hij is ook een God van genade en vergeving (v.8). Hij is 'onze God' (vv.8-9). Zijn majesteit is onverminderd groot, maar intimiteit heeft nu het laatste woord.

Er is zoveel eenzaamheid om ons heen. Veel, vaak jonge, mensen, kunnen nergens terecht om hun pijn en verdriet te verwerken. Ze nemen hun toevlucht tot alcohol, drugs, vrije seks of een andere manier om met hun pijn en verdriet om te gaan. Ook onze ouderen staan vaak buiten de samenleving, zijn geïsoleerd en eenzaam.

Je bent niet bedoeld om alleen door het leven te gaan. God heeft je gemaakt om samen te leven in een gemeenschap die net zo hecht met elkaar verbonden is en net zo afhankelijk is van elkaar als de delen van een menselijk lichaam. Paulus vergelijkt de kerk met het lichaam van Christus. De Heilige Geest heeft elk lid van de kerk zijn of haar eigen specifieke gaven gegeven (vv.1-11).

'Een lichaam is een eenheid die uit vele delen bestaat' (v.12a). In de kerk vinden we mensen met allerlei verschillende achtergronden, nationaliteiten en posities in de samenleving: Joden en Grieken, slaven en vrije mensen (v.13b). Waar we ook vandaan komen, 'wij zijn allen gedoopt in één Geest en zijn daardoor één lichaam geworden, wij zijn allen van één Geest doordrenkt' (v.13).

We horen nu bij elkaar. Onze onderlinge band is even intiem als die tussen de delen van een lichaam. We zijn volledig van elkaar afhankelijk (vv.12-13).

Hoe meer we van elkaar verschillen, hoe harder we elkaar nodig hebben. Het oog heeft meer behoefte aan een hand dan aan een heleboel andere ogen (vv.16-17). Verscheidenheid is cruciaal (v.17b). Dat geldt niet alleen voor onze plaatselijke kerk, maar ook voor de kerk wereldwijd. Laten we niet naar de verschillende delen van het lichaam van Christus kijken en zeggen: “Ze zijn anders, er zal wel iets mis met hen zijn.” Nee, laten we zeggen: “Ze zijn anders, we hebben hen hard nodig.”

Laten we stoppen met het plakken van etiketten, met onszelf of anderen aan te duiden als een bepaald soort christen.

God heeft het lichaam zo gemaakt dat de verschillende delen afhankelijk zijn van elkaar. 'Een lichaam bestaat dus uit veel delen, en al die delen zijn verschillend. Want als ze allemaal hetzelfde waren, zouden ze nooit met elkaar één lichaam kunnen vormen' (vv.19-20, BGT).

'Juist die delen van het lichaam die het zwakst lijken zijn het meest noodzakelijk' (v.22). Onze interne organen lijken zwakker te zijn in de zin dat ze kwetsbaarder zijn. Daarom hebben ze bescherming nodig. Maar ze zijn wel onmisbaar (v.22). Dat geldt ook voor de delen van het lichaam 'waarvoor we ons schamen en die we liever bedekken'. Die moeten 'zorgvuldiger en met meer respect' worden behandeld (v.23). Niemand zou willen zeggen dat deze onderdelen onbelangrijk zijn. Sterker nog, ze zijn van levensbelang.

Juist omdat we elkaar zo hard nodig hebben, zouden we elkaar met 'dezelfde zorg' moeten omringen (v.25). We zouden zo'n intieme en liefdevolle band moeten hebben dat als één deel van het lichaam pijn heeft, alle andere delen die pijn ook voelen (v.26a, BGT). Dit is de gemeenschap die we nodig hebben en waar mensen hun pijn en verdriet kunnen verwerken. Dit is ook een plek waar mensen hun blijdschap kunnen delen; 'wanneer één lichaamsdeel met respect behandeld wordt, delen alle andere in die vreugde' (v.26b). Augustinus zei: 'Laten we jaloezie de deur wijzen, dan is alles wat ik heb van jou en alles wat jij hebt van mij!'

Dit bijbelboek kan op verschillende niveaus worden gelezen. Het beschrijft de vreugde en wederzijdsheid, de schoonheid en kracht, de pijn en extase van de seksuele liefde tussen twee mensen. Het huwelijk wordt geschilderd zoals het is bedoeld, als de prachtige intimiteit van de huwelijkse liefde tussen man en vrouw.

En toch is het huwelijk op een bepaalde manier een metafoor om iets nog mooiers te beschrijven, namelijk de relatie tussen God en zijn volk. En op een nog hoger niveau wordt het gebruikt om de relatie tussen Christus en zijn kerk te beschrijven (Efeziërs 5:21-33). Het is een beeld van Gods diepe en hartstochtelijke liefde voor ons en onze intieme band met Jezus, wiens liefde overal om je heen is (Hooglied 2:4, BGT). Daarom wordt dit boek al zolang de kerk bestaat gebruikt als metafoor voor de intimiteit tussen God en de kerk.

Toch is het interessant dat de Bijbel een boek bevat dat helemaal gewijd is aan de erotische liefde in het huwelijk. Het laat zien dat in de Bijbel veel waarde wordt gehecht aan de seksuele intimiteit binnen het huwelijk. We lezen over genot en plezier, hartstochtelijke liefde, volledige overgave.

Het is duidelijk dat dit soort seksuele intimiteit alleen bedoeld is voor binnen het huwelijk. Dit is de liefde tussen een bruidegom en zijn bruid. De geliefde noemt zijn beminde 'mijn bruid' (4:8-12 e.v.). In onze wereld waarin seks en liefde van elkaar zijn losgekoppeld, lezen we hier dat seks nooit mag worden losgekoppeld van liefde en een levenslange verbintenis.

We worden gewaarschuwd om dit cadeau niet open te maken voor het huwelijk: 'Wek de liefde niet, laat haar niet ontwaken voordat zij het wil' (2:7c, 3:5c). In 'Het Boek' staat: 'Loop niet vooruit op de liefde, overhaast niets. Laat de liefde zichzelf openbaren als de tijd daarvoor gekomen is' (2:7c). We lopen het risico om dit prachtige cadeau kapot te maken als we het te vroeg openmaken.

Er is ook een waarschuwing voor 'kleine vossen' die de wijngaard vernielen (v.15). Onze relaties lopen vaak stuk op kleine dingen, keuzes en compromissen die onbelangrijk lijken en niet op grote problemen.

Joyce Meyer schrijft: 'Pas op voor de 'kleine vossen' in je leven. Vergeef ook de allerkleinste belediging, zodat je hart schoon blijft. Loop de kantjes er niet vanaf waar het gaat om geld of je werk als je denkt dat toch niemand het in de gaten heeft. Stel jezelf niet bloot aan slechte invloed, ook al denk je dat het geen kwaad kan omdat je het maar één keer doet. Een aantal kleine dingen bij elkaar maken iets groots en voor je het weet kunnen kleine vosjes een sterke, gezonde wijngaard vernielen.'

De intieme liefdesrelatie die wordt beschreven is exclusief en inclusief. Zij hebben alleen oog voor elkaar: 'Mijn lief is van mij, en ik ben van hem' (v.16). Maar deze relatie is, net als alle goede huwelijken, ook een zegen voor anderen. De vrienden zeggen: 'Laten we juichen en zingen om jou! Laten we jouw liefde prijzen, meer nog dan wijn' (1:4).