In de Bijbel staat veel over ouderschap en de relatie tussen ouders en hun kinderen. De liefde van ouders voor hun kinderen is instinctief en intens. Goede ouders willen het allerbeste voor hun kinderen. Kinderen kunnen hun ouders veel vreugde geven. Maar ze kunnen ze ook verdriet doen.

'Een dwaze zoon is een groot verdriet voor zijn vader, bitterheid voor haar die hem heeft gebaard' (17:25). De schrijver gaat dieper in op het verschil tussen dwazen en wijzen in verschillende aspecten van het leven.

Zo wil een dwaas alleen zijn eigen mening kwijt (18:2), terwijl een verstandig mens terughoudend is met woorden. Sterker nog, 'een zwijgende dwaas wordt beschouwd als verstandig, men denkt dat hij wijs is als hij zijn mond houdt' (17:28). De Amerikaanse historicus Will Durant (1885-1981) heeft gezegd: “Een van de lessen die de geschiedenis ons leert is dat niets doen vaak goed is en dat het altijd verstandig is om niets te zeggen.”

Hierna noemt de schrijver een paar andere kenmerken van een verstandig mens: onzelfzuchtigheid (18:1), een luisterend oor (v.2) en rechtvaardigheid (v.5).

Hoe zie je jezelf in relatie tot God? Voel je je eigenlijk altijd een beetje schuldig? Heb je het gevoel dat er een oordeel boven je hoofd hangt?

Dit is niet zoals het leven van een christen bedoeld is. Je bent een kind van God. God houdt heel veel van je, Hij neemt je zoals je bent en geeft je de kracht van zijn onvoorwaardelijke liefde. Hij wil dat je vrij bent van schuld en dat je kunt genieten van een hechte relatie met Hem, nog hechter dan de hechtste relatie tussen ouder en kind.

Zodra je Jezus toelaat, doet het verleden er niet meer toe. Alles wordt je vergeven. De muur tussen jou en God is afgebroken. Paulus schrijft dat er geen veroordeling meer is voor hen die in Christus Jezus zijn (v.1). Je bent bevrijd van de wet van de zonde en de dood (v.2). Hoewel de wet goed was, kon deze ons niet redden, omdat wij van nature zondig zijn (v.3a). Daarom heeft God Jezus gezonden om voor ons te sterven als offer voor onze zonde (v.3b). Jezus heeft al je zonden weggenomen; in het verleden, het heden en de toekomst.

Nu, in het heden, kun je leven in de Geest. Je leven wordt immers niet meer beheerst door je eigen natuur, maar door de Geest (v.4). Onder invloed van de Heilige Geest laat je je niet meer leiden door wat je zelf wilt, maar ben je gericht op wat de Geest wil (v.5). Dit geeft je leven en vrede (v.6). Paulus zegt niet dat je volmaakt zult zijn; je lichaam is door de zonde weliswaar onderworpen aan de dood, maar als Christus in je woont, is je geest levend, omdat God je als rechtvaardig beschouwt (v.10, HB). Dit is mogelijk omdat de Geest van God nu in je woont (v.9).

Bovendien mag je verwachten dat je lichaam in de toekomst zal worden opgewekt. Diezelfde Heilige Geest die in Jezus woonde en Hem uit de dood heeft opgewekt, woont ook in jou. Daarom zal jouw lichaam, net als dat van Jezus, worden opgewekt: 'Want als de Geest van hem die Jezus uit de dood heeft opgewekt in u woont, zal hij die Christus heeft opgewekt ook u die sterfelijk bent, levend maken door zijn Geest, die in u leeft' (v.11).

Aan mensen die Jezus ontvangen, die in zijn naam geloven, geeft Hij het voorrecht om kinderen van God te worden (Johannes 1:12). Jij wordt een kind van God, niet door geboorte, maar door wedergeboorte in de Geest.

Als de brief aan de Romeinen de 'Himalaya' van het Nieuwe Testament is, dan is Romeinen 8 de Mount Everest. Deze verzen, waarin Paulus schrijft hoe zij die zich laten leiden door de Geest Gods kinderen zijn (vv.14-17), zijn het hoogtepunt.

• Hoogste status
  
  Er is geen hogere status dan een kind van God te zijn (v.14). Onder de Romeinse wet kon een volwassene die een erfgenaam wilde, zijn eigen zoon aanwijzen of een zoon aannemen die zijn naam kreeg. God heeft maar één eigen zoon, Jezus, maar Hij heeft vele aangenomen zonen en dochters. Je bent aangenomen als lid van Gods gezin. Geen enkele status in de wereld kan tippen aan het voorrecht een kind te zijn van de Schepper van het heelal.
  
  
  
• Grootste vertrouwelijkheid
  
  Je hebt de hechtste band met God die maar mogelijk is. Paulus zegt dat we God, dankzij de Geest, mogen aanroepen als 'Abba, Vader' (v.15). Dit Aramese woord is waarschijnlijk het eerste woord dat Paulus ooit zei en de naam die hij gebruikte voor zijn aardse vader. Jezus gebruikte het woord Abba als Hij tegen God sprak. Het drukt zowel diep respect als grote vertrouwelijkheid uit en kan het beste vertaald worden als 'pappa'. In grote delen van het Midden-Oosten is dit nog steeds het eerste woord dat kinderen leren.
  
  Als Gods kind ben je geen slaaf meer van de angst, maar een aangenomen kind van God (v.15). Je hebt de hechtst mogelijke band met je Vader in de hemel.
  
  
  
• Meest intense ervaring
  
  De Geest geeft je de meest intense ervaring van God. 'De Geest zelf verzekert onze geest dat wij Gods kinderen zijn' (v.16). Op dezelfde manier waarop ik wil dat mijn kinderen weten en voelen hoeveel ik van hen houd en dat we bij elkaar horen, zo wil God dat zijn kinderen zeker zijn van zijn liefde en hun onderlinge band. 'In ons diepste wezen overtuigt Gods Geest ons ervan dat wij kinderen van God zijn' (v.16, HB).
  
  
  
• Grootste zekerheid
  
  Het feit dat je een zoon of dochter van God bent, is je grootste zekerheid. 'En nu we zijn kinderen zijn, zijn we ook zijn erfgenamen, erfgenamen van God. Samen met Christus zijn wij erfgenamen' (v.17a). Onder de Romeinse wet erfde een aangenomen zoon de nalatenschap.
  
  Als kinderen van God zijn we erfgenamen. Het enige verschil is dat we erven op het moment dat we zelf sterven, en niet bij de dood van onze vader. Je mag genieten van een eeuwig leven in liefde met Jezus: 'Als wij Gods kinderen zijn, krijgen wij ook wat ons, als Zijn kinderen, toekomt' (v.17a, HB).

Paulus voegt hier nog aan toe dat 'wij moeten delen in zijn lijden om met hem te kunnen delen in Gods luister' (v.17b). In het leven van een christen gaat luister gepaard met lijden: 'Als wij hetzelfde lijden doormaken als Hij, zullen wij ook dezelfde heerlijkheid krijgen als Hij' (v.17c, HB). Christenen vereenzelvigen zich met Jezus Christus. Dit betekent dat veel christenen tegenwoordig meedogenloos worden vervolgd. We krijgen allemaal te maken met weerstand, maar onze erfenis als kinderen van God gaat al deze moeilijkheden te boven.

God houdt van jou. Hij wil dat je het beste van je leven maakt. Hij wil niet dat je je leven vergooit. Hij zegt tegen jou, net als tegen zijn volk in het Oude Testament: “Vergooi je leven niet.” Je vergooit je leven als je God verlaat (v.1b).

We hebben al gezien dat Hosea de relatie tussen man en vrouw gebruikt als beeld voor de relatie tussen het volk Israël en God. Maar hij gebruikt ook de relatie tussen ouder en kind: 'Toen Israël nog een kind was, had ik het lief; uit Egypte heb ik mijn zoon weggeroepen' (11:1).

We zien dat Gods hart gebroken is door de trouweloosheid van zijn kind: 'Het [volk] heeft het verbond met mij geschonden en is in opstand gekomen tegen mijn wet (...) zul je dan nooit tot zuiverheid in staat zijn? (...) wie wind zaait zal storm oogsten (...) Israël is zijn maker vergeten (...) Jullie zijn ontrouw aan jullie God' (8:1,5,7,14 (NBV); 9:1 (BGT)). God wil zo graag dat zijn volk Hem trouw is en daardoor ten volle kan leven.

Wij hebben het enorme voorrecht dat wij leven in het tijdperk van de Geest. God heeft zijn Geest gezonden om in jouw hart te wonen, zodat jij trouw kunt doen wat de Geest wil (Romeinen 8:5).