Rechtvaardige liefde

28 augustus - dag 240

De gevangenisdirecteur was een zeer indrukwekkende, dynamische, welbespraakte jonge zwarte vrouw die bekendstond als 'Chief Jennifer'.

Ons bezoek begon met een ontmoeting tussen ons team en de leiding van de gevangenis. Chief Jennifer heette ons welkom met de volgende woorden: 'Gegroet in de naam van onze Heer en Verlosser Jezus Christus.'

Ze vertelde ons dat er in de Verenigde Staten 2,5 miljoen mensen in de gevangenis zitten die de Amerikaanse belastingbetaler elk 24.000 dollar per jaar kosten. Slechts 3 procent van hen zit levenslang in de gevangenis. De andere 97 procent van de mensen die nu gevangenzitten, komt op een gegeven moment vrij en moet weer meedraaien in de samenleving. Naast haar wens als christen dat ze verlossing mogen ervaren, was er een goede seculiere reden om verandering in hun leven te willen zien..

Het regime in de gevangenis was niet alleen rechtvaardig, maar ook liefdevol. De gevangenen werden liefdevol gewezen op een ongewenste houding of misstap. Er was geen grof taalgebruik, geen graffiti, iedereen behandelde elkaar met respect. We spraken een tijdje met een groep mannen die kort daarvoor Alpha hadden gedaan en luisterden naar hun getuigenis over de veranderingen in hun leven.

God is liefde. Hij is ook rechtvaardig. In zijn boek Justice in Love laat Nicholas Wolterstorff zien dat rechtvaardigheid een onmisbare factor is in een goed overdachte opvatting van liefde.

Rechtvaardigheid en arme mensen

Een samenleving zonder gerechtigheid en zonder handhaving van de wet is een afschrikwekkende plaats om te leven. Het kwaad kan ongestoord zijn gang gaan. Vooral arme mensen hebben het zwaar. Op veel plaatsen in de wereld zien we de verschrikkelijke gevolgen van een gebrek aan rechtvaardigheid.

Het handhaven van de wet snijdt aan twee kanten. 'Voor de rechtvaardige is het een blijdschap recht te doen, maar voor hen die onrecht bedrijven, is het een verschrikking' (v.15). 'Een oprecht mens vindt voldoening in rechtvaardigheid, maar voor boosdoeners is dat een verschrikking' (v.15, HB).

In een samenleving waarin rechtvaardigheid heerst, voelen mensen zich veilig, vooral arme mensen. Een van de redenen waarom onze gebeden niet verhoord worden, zou kunnen zijn dat we het hulpgeroep van arme mensen niet horen: 'Wie zijn oren sluit voor het gejammer van de arme zal ooit zelf om hulp schreeuwen, en geen antwoord krijgen' (v.13, NBV).

Rechtvaardigheid en vergeving

Velen van ons gaan confrontaties liever uit de weg. Ook ik vind het moeilijk om de confrontatie aan te gaan. Ik ben niet alleen bang dat ik word afgewezen of mezelf niet populair maak. Ik ben ook bang dat ik de zaak alleen maar erger zal maken en de woede en haat juist zal aanwakkeren.

Sommige mensen lijken juist te genieten van confrontaties. Als we de confrontatie opzoeken, als we anderen graag terechtwijzen en bekritiseren, lopen we het gevaar dat we niet altijd uit liefde handelen.

Paulus hield heel veel van de mensen in Korinte. Toch ging hij de confrontatie met hen niet uit de weg. Zijn liefde bracht hem ertoe om hen te confronteren, ook al vond hij het vreselijk en deed het hem veel verdriet (2:4, HB). 'Ik wilde jullie geen verdriet doen. Nee, ik wilde jullie laten weten hoeveel ik van jullie houd' (v.4, BGT).

Mensen confronteren met de waarheid kan pijnlijk zijn. Net als een operatie kan de waarheid pijn doen, maar ook helen. Operaties als deze moeten met liefde worden uitgevoerd. We weten niet precies naar wie of wat Paulus hier verwijst. Mogelijk gaat het om de man wiens gedrag Paulus in 1 Korinthe 5:1-5 aan de kaak had gesteld. (Deze man leefde samen met de vrouw van zijn vader.)

Paulus had erop gestaan dat ze hem uit de gemeente gooiden. Maar nu zegt hij dat deze man genoeg is gestraft. Hij spoort hen aan om hem te vergeven en te troosten en om hem weer in liefde te aanvaarden (2 Korinthe 2:7-8). Het recht had zijn beloop gehad. Nu was het tijd voor genade en vergeving.

Paulus was zeer vergevingsgezind: 'Degene wie u nu iets vergeeft, die vergeef ik ook; want ook ik heb, als ik al iets te vergeven heb, het hem vergeven omwille van u, voor het aangezicht van Christus' (v.10). Als Paulus vergaf, vergat hij ook. Hij herinnerde zich nauwelijks dat er iets te vergeven viel.

Clara Barton, de oprichtster van het Amerikaanse Rode Kruis, werd eens door een kennis herinnerd aan een nare gebeurtenis die haar vele jaren eerder was overkomen. Clara leek het hele voorval vergeten te zijn.

“Herinner je je dan niet meer wat je is aangedaan?” drong de kennis aan.

“Nee”, zei Clara kalm. “Ik herinner me heel duidelijk dat ik dat ben vergeten.”

Vergeving is van levensbelang in de christelijke kerk. Gebrek aan vergeving is een van de openingen waardoor de duivel naar binnen kan glippen. Vergeving sluit hem buiten: 'We moeten er namelijk voor oppassen dat Satan ons niet gebruikt; zijn plannen kennen we maar al te goed' (v.11, NBV).

Rechtvaardigheid en confrontatie

God is zelf ook niet bang voor de confrontatie! In dit gedeelte lezen we hoe God, in zijn liefde, een in wezen goede leider confronteert met zijn hoogmoed. Ook zien we hoe Hij een slechte leider terechtwijst en hem de mogelijkheid biedt om berouw te tonen.

Het is zo'n opluchting om te lezen over een goede koning. Hizkia herstelde de tempel. Hij was zijn volk tot voorbeeld en gaf een bijdrage uit eigen vermogen (31:3). Het volk volgde het voorbeeld van de koning en gaf met gulle hand (v.5). De Heer zegende hen en ze hadden meer dan genoeg te eten (v.10).

'Alles wat [Hizkia] ondernam (...) deed hij met volle toewijding en bracht hij tot een goed einde' (v.21, WV). 'In alles wat hij deed in de dienst voor het huis van de HERE, handelde hij naar de wetten en geboden van de HERE' (v.21a, HB).

Maar dit alles kon niet voorkomen dat Hizkia onder vuur kwam te liggen. Toen Juda werd binnengevallen door Sanherib, sprak hij het volk moed in: 'Mannen, wees dapper en sterk. Jullie moeten niet bang zijn voor de koning van Assyrië en zijn grote leger. (...) De koning van Assyrië heeft alleen maar een leger van mensen. Maar wij hebben de Heer, onze God! Hij zal ons helpen, en met ons meevechten.' Toen de mannen de woorden van koning Jechizkia hoorden, waren ze niet bang meer' (32:7-8, BGT).

Ook wij krijgen in ons leven soms te maken met schijnbaar onoverkomelijke problemen. Zo lijken christenen in ons land een kleine minderheid te vormen tegenover een enorme overmacht van secularisatie en vijandigheid tegenover God. Maar het goede nieuws is dat wij worden geholpen door een grotere macht en dat zij slechts 'een leger van mensen' hebben. 'Wij worden bijgestaan door de HEER, onze God, die voor ons strijdt' (v.8, NBV).

Er is altijd het gevaar dat succes mensen trots maakt. Mensen kijken op naar leiders. Wij worden inderdaad geacht onze leiders in ere te houden. Maar elke leider moet erop bedacht zijn dat deze eer gevaarlijk kan zijn. Als je trots dreigt te worden, toon dan snel berouw en verneder jezelf.

Zodra Hizkia succes had, werd hij hoogmoedig. God confronteerde hem hiermee, en Hizkia 'vernederde zich om de hoogmoed van zijn hart' (v.26), waarna God hem weer zegende met grote rijkdom en roem (v.27). 'En Hizkia was voorspoedig in al zijn werk' (v.30b).

Hierna verliet God hem ‘om hem op de proef te stellen, om alles te weten wat er in zijn hart omging’ (v.31). De reden hiervoor is niet duidelijk. Het was een donkere nacht van de ziel.

Laat je niet ontmoedigen als je Gods aanwezigheid soms niet kunt voelen. Soms is God stil en merk je niets van Hem. Blijf trouw als God je hart op de proef stelt. Hizkia had een goed hart; zijn leven was vol bewijzen van zijn trouw (v.32, NBV) en heel het volk bewees hem eer bij zijn dood (v.33).

Het leven van zijn zoon lijkt compleet het tegenovergestelde van dat van Hizkia. Manasse 'deed wat slecht was in de ogen van de HEERE' (33:2). Je moet zelfs goed zoeken om iemand te vinden die meer kwaad deed dan Manasse. 'Hij offerde zelfs zijn eigen zonen (...) Ook ging hij naar waarzeggers, voorspellers en tovenaars. En hij nam mensen in dienst om de geesten van doden op te roepen. Manasse deed dus alles wat de Heer slecht vond. Daarmee beledigde hij de Heer' (v.6, BGT).

Maar er is redding voor iedereen. Hoe ver we ook zijn afgegleden, als we, net als Manasse, berouw tonen en ons naar God toe keren, kunnen we vergeving ontvangen.

God confronteerde Manasse met zijn slechtheid. 'Manasse had het erg moeilijk. Daarom probeerde hij het weer goed te maken met de Heer, zijn God. Hij bad tot de God van zijn voorouders, en zei dat hij spijt had van zijn slechte leven. Hij smeekte God om hulp. Toen de Heer het gebed van Manasse hoorde, was hij niet boos meer. En Manasse mocht weer koning zijn in Jeruzalem' (v.12, BGT).

Dit is een van de redenen waarom ik zo graag op bezoek ga in de gevangenis. Er is hoop op verlossing voor iedereen. Dit heeft Jezus mogelijk gemaakt met zijn dood aan het kruis, waar 'liefde en rechtvaardigheid samenkomen, waar waarheid en genade elkaar ontmoeten' om John Eddison te citeren.