Geef het stokje door

24 juni - dag 175

Toen ik op eenentwintigjarige leeftijd de universiteit verliet, verhuisde ik naar Londen en zocht ik een kerk om me bij aan te sluiten. Ik bezocht Holy Trinity Brompton (HTB) en hoorde Sandy Millar spreken. Naderhand vroeg ik of ik hem kon ontmoeten. Kort daarna werd ik lid van de kerk en ging ik steeds meer leren van deze buitengewone leider, vriend en rolmodel.

Na een aantal jaren lid te zijn geweest van de gemeente, ging ik een priesteropleiding volgen in de Kerk van Engeland, en tien jaar na onze eerste ontmoeting keerde ik terug naar HTB als assistent-predikant van Sandy Millar. Ik werkte negentien jaar in die rol totdat hij in 2005 het stokje aan mij doorgaf en ik hem opvolgde als predikant van HTB. Nog steeds is Sandy mijn rolmodel, vriend en inspirator.

Er zijn steeds mensen in mijn leven geweest van wie ik kon leren en anderen aan wie ik het geleerde kon doorgeven. Net als estafettelopers hebben we allemaal de verantwoordelijkheid om het stokje door te geven.

Vertel je verhaal

Jij hebt een verhaal te vertellen. Elke familie heeft verhalen. Elke gemeente heeft haar eigen verhalen over wat God heeft gedaan. Elke christen heeft een eigen verhaal, een getuigenis. We hebben allemaal toegang tot het geweldige verhaal over wat God heeft gedaan in Christus. We moeten onze verhalen aan onze kinderen vertellen (v.6).

Deze psalm geeft een korte geschiedenis van het volk van God tot aan koning David en benadrukt hoe belangrijk het is om dit verhaal door te geven aan de volgende generatie. We zien de tegenstelling tussen de zonden van Israël en Gods goedheid. Jezus citeert deze psalm in Mattheüs 13:35.

De psalmdichter zegt: 'Wij zullen ze niet verbergen voor hun kinderen,
maar aan de volgende generatie de loffelijke daden van de HEERE vertellen, Zijn kracht en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft.(…) om ze hun kinderen bekend te maken, opdat de volgende generatie ze zal kennen (…) en zij opstaan en ze weer aan hun kinderen vertellen;
zodat zij hun hoop op God stellen' (Psalm 78:4-7a).

Juan Carlos Ortiz vertelt over een oude vrouw die hij had ontmoet in zijn vaderland Argentinië. Deze vrouw bracht hem in contact met een jong meisje, een van haar achterkleinkinderen. De oude vrouw vertelde dat zij zes kinderen had en zesendertig kleinkinderen. Haar familie was zeer groot en enkele van haar kleinkinderen waren hoogopgeleide professionals. Carlos vroeg haar: "Hoe hebt u zo'n grote familie opgevoed, zo goed gevoed, gekleed en opgeleid?" Zij antwoordde: "Dat heb ik niet gedaan. Ik heb er maar zes opgevoed. En die hebben elk hun zes kinderen opgevoed."

Elke generatie heeft de verantwoordelijkheid om de volgende generatie te vertellen over Gods goedheid en om ze te waarschuwen voor de puinhoop die we van ons leven maken als we God de rug toekeren.

Leid op

Paulus begreep dat hij de volgende generatie moest opleiden. Hij vond Timotheüs, 'van wie een goed getuigenis gegeven werd' (v.2). Timotheüs werd opgeleid, getraind en onderwezen door Paulus. Paulus was Timotheüs' mentor. Ze zijn een geweldig voorbeeld van wat we allemaal zouden moeten doen. Zoek een Paulus om van te leren en een Timotheüs om de kennis aan door te geven.

Net als velen, zou ik zeggen dat alle belangrijke beslissingen die ik heb genomen zijn geïnspireerd en gestimuleerd door iemand vlakbij me, en niet als ik werd toegesproken in een groep van duizend mensen. Preken kunnen ongewijfeld veel invloed hebben, maar wij overschatten vaak hoeveel invloed ze echt hebben op de toehoorders. In mijn leven waren 'gesprekken aan tafel' veel belangrijker voor mijn persoonlijke groei. Dit bleek ook te gelden voor Timotheüs.

Het was dankzij Paulus dat Timotheüs christen was geworden en ze werden heel goede vrienden. Paulus was ouder dan Timotheüs en hij beschreef hun vriendschap als die tussen een vader en zijn zoon (Filippenzen 2:22). Paulus noemde Timotheüs ‘mijn geliefde en trouwe zoon’ (1 Korinthe 4:17).

Ze maakten samen veel mee. Ze reisden van stad naar stad (Handelingen 16:4). Ze zaten zelfs samen gevangen. Tijdens dit alles leerde Timotheüs van Paulus door naar hem te kijken en werd hij opgeleid tot zijn opvolger.

De hoop dat de 'Timotheüssen' naar ons kijken is niet genoeg. We moeten onze jongeren op posten zetten waar ze de mogelijkheid krijgen om leiding te geven. Paulus gaf Timotheüs echte verantwoordelijkheid. Hij kon hem vertrouwen omdat hij hem zo goed kende.

Paulus betrok Timotheüs vanaf het begin bij het werk. Ze namen samen beslissingen (v.4). Door hun gezamenlijke werk 'werden de gemeenten in hun geloof versterkt en kwamen er dagelijks meer mensen bij' (v.5, HB).

Timotheüs leerde over de leiding van de Heilige Geest. Toen ze naar Bitynië probeerden te gaan stond de Geest hun dat niet toe: 'Zij reisden verder door het gebied van Frygië en Galatië, omdat de Heilige Geest hun niet had toegestaan naar Asia te gaan en daar over Jezus Christus te spreken. Toen ze in Mysië kwamen, wilden zij doorreizen naar Bithynië, maar de Geest van Jezus hield hen tegen' (vv.6–7, HB). Dit is een belangrijke levensles. Ik kan me ten minste vijf keer herinneren dat ik het gevoel had dat ik een bepaalde kant op moest, maar dat de Geest het niet toeliet (v.7) dat het plan zou slagen. Als ik er nu op terugkijk, ben ik heel dankbaar dat de Geest die plannen heeft gedwarsboomd, want achteraf gezien waren het duidelijk geen goede plannen.

God leidde Timotheüs en Paulus een andere kant op: 'En Paulus kreeg 's nachts een visioen te zien: er stond een Macedonische man, die hem dringend vroeg: Kom over naar Macedonië en help ons! ' (v.9). Paulus begreep dat dit Gods leiding was en dat ze naar Macedonië moesten: 'Na die droom probeerden Paulus en zijn vrienden meteen naar Macedonië te gaan. Want ze begrepen dat God dat wilde. Hij had hen uitgekozen om daar het goede nieuws over Jezus te gaan vertellen' (v.10, BGT).

In Filippi zag Timotheüs dat Paulus op de eerste zaterdag dat ze daar waren naar de rivier ging, naar een groep vrouwen die zaten te bidden (v.13).

Toen Paulus vertelde over Jezus, kwam Lydia, een rijke koopvrouw, tot geloof. Ze nodigde Paulus en zijn metgezellen uit om bij haar te logeren. Het moet een heel bijzondere en geweldige ervaring voor hen zijn geweest toen ze zagen: 'de Heere opende haar hart, zodat zij acht gaf op wat door Paulus gesproken werd' (v.14).

De laatste brief die aan Paulus wordt toegeschreven is 2 Timotheüs. Aan het eind van zijn leven was het Paulus' belangrijkste doel om de volgende generatie te bemoedigen en uit te zenden. Laten we hier een voorbeeld aan nemen!

Onderwijs

Tenzij we lessen trekken uit de geschiedenis en die aan onze kinderen leren (Psalm 78:5-6), herhalen zij de fouten uit het verleden. In het boek Koningen wordt de geschiedenis van het volk van God beschreven, zodat de volgende generaties ervan kunnen leren.

Helaas zijn de lessen die we van dit gedeelte kunnen leren voornamelijk negatief; het verhaal over Jerobeam is angstaanjagend. Hij zadelde de volgende generatie op met een verschrikkelijke erfenis.

'Daarom pleegde de koning overleg en maakte twee gouden kalveren' (1 Koningen 12:28a). 'Overleg plegen' is niet genoeg als we de verkeerde mensen om raad vragen! In deze hoofdstukken wordt verslag gedaan van de zonden van het huis van Jerobeam 'waardoor het uitgeroeid en van de aardbodem weggevaagd zou worden' (13:34).

Jerobeams grootste zonde was dat hij een soort godsdienst en eredienst verzon die hem het beste uitkwam. Hij spoorde het volk aan om afgodsbeelden te vereren in plaats van God (12:28). Jerobeams godsdienst is een verzonnen godsdienst, die hij in het leven riep voor zijn eigen wensen en behoeften.

Wij vereren misschien geen gouden kalveren, maar hetzelfde gevaar ligt ook vandaag op de loer. In de woorden van paus Franciscus: 'De gevaarlijkste afgod zijn we zelf als we Gods plaats willen innemen.'

Dit was Jerobeams zonde en die had grote gevolgen voor de volgende generatie. Zijn zoon Abia werd ziek en stierf (hoofdstuk 14). Hij keek niet naar het goede voorbeeld van de eerdere generatie van David, die leefde met een onverdeeld hart en deed wat goed was in Gods ogen. Nee, hij spande de kroon en maakte het nog erger dan al zijn voorgangers (14:9a, GNB).

Jerobeam had weliswaar veel bereikt op het gebied van handel, politiek en krijgskunst (zie v.19), maar blijkbaar zijn deze successen van ondergeschikt belang. Zoals Jezus zei: 'Want wat zal het een mens baten als hij heel de wereld wint en aan zijn ziel schade lijdt?' (Markus 8:36). Waar het om gaat is een hechte relatie met de levende God.

Pippa's bijdrage

Psalm 78:4-6

'Wij zullen ze niet verbergen voor hun kinderen, maar aan de volgende generatie de loffelijke daden van de HEERE vertellen, Zijn kracht en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft (…) opdat de volgende generatie ze zal kennen, de kinderen die geboren zullen worden'

Het is een hele uitdaging om ons geloof door te geven aan de volgende generatie. Ik ben het jeugdwerk in onze kerk zo dankbaar. Zij hebben hun liefde uitgegoten over onze kinderen en over de kinderen van honderden anderen. Elk jaar zien we bij Focus (ons kerkkamp) dat het leven van de kinderen en anderen ingrijpend verandert gedurende de week. Ik vind het zo mooi om te zien wat God doet met de volgende generatie. En het potentieel van 'de kinderen die geboren zullen worden' is enorm - blijf voor hen allemaal bidden.