Corrie ten Boom zegt: 'Piekeren lost de problemen van morgen niet op, maar kost je vandaag je energie.' David looft God 'die dag aan dag onze lasten draagt' (v.20, WV). Dit kunnen allerlei lasten zijn. Een van de lasten die God elke dag voor ons draagt, is het gewicht van zorgen, stress en angst.

In zijn boek 'Affluenza' wijst de Britse psycholoog Oliver James erop dat 'bijna een kwart van de Britten lijdt aan ernstige emotionele klachten, zoals depressie en angststoornissen en nog eens een kwart op de rand hiervan balanceert. Grofweg kunnen we dus stellen dat het met bijna de helft van de bevolking niet goed gaat (...) uit recent onderzoek blijkt dat mensen met een inkomen boven 60.000 euro vatbaarder zijn voor depressies en angststoornissen dan mensen die minder verdienen.' In Nederland is de situatie vergelijkbaar.

Elke dag mag je je zorgen en angsten bij God brengen. Dat helpt! Hij draagt dag aan dag je lasten (v.20, WV).

Ze vroegen aan de grote apostel Petrus: 'Ben jij soms ook een leerling van hem?' 'Nee,' ontkende Petrus, 'ik niet.' (v.25b). Dit is zijn tweede verloochening. Ze vroegen het Petrus nog een derde keer en weer ontkende hij dat hij Jezus kende (v.26). Op dat moment kraaide de haan (v.27) zoals Jezus had gezegd.

Petrus besefte dat hij Jezus in de steek had gelaten, net zoals we dat allemaal met enige regelmaat beseffen. Het gevoel tekort te schieten kan een zware last zijn.

Maar dit gedeelte is niet het einde van het verhaal van Petrus. Na zijn opstanding ging Jezus naar Petrus toe en herstelde zijn band met hem. Hij vergaf hem zijn tekortkomingen en gaf hem een nieuwe opdracht (21:15-25). Bij Jezus is een mislukking nooit het einde.

Hoewel Petrus Hem in de steek had gelaten, nam Jezus de last van zijn tekortkoming op Zich. Hij vergaf hem, herstelde zijn band met hem en gebruikte hem meer dan wie dan voor zijn zaak.



Een van de vele dingen waar Jezus mee te kampen kreeg was een oneerlijk proces. Een van de basisprincipes van een rechtvaardig rechtssysteem is dat de aanklager de aanklacht tegen de verdachte moet bewijzen. Bij hem berust de bewijslast. Elk rechtvaardig rechtssysteem moet het vooroordeel negeren dat een persoon schuldig is omdat hij terechtstaat.

Als Pilatus vraagt: 'Waarvan beschuldigt u deze man?', antwoorden ze: 'Als hij geen misdadiger was, zouden we hem niet aan u uitgeleverd hebben' (v.30). Met deze woorden probeerden Jezus' aanklagers ten onrechte de bewijslast om te keren.

Pilatus ontneemt Jezus ook ten onrechte het zwijgrecht. Hij vraagt: 'Wat hebt u gedaan?' (v.35c). Hij probeert Jezus Zichzelf te laten veroordelen door Hem een uitspraak te ontlokken. Jezus zegt dat Hij 'naar de wereld [is] gekomen om van de waarheid te getuigen' (v.37b). Pilatus vraagt: 'Maar wat is waarheid?' (v.38a).

Het lijkt wel alsof Pilatus betwijfelt dat er zoiets als 'waarheid' (dat wil zeggen absolute waarheid) bestaat. Iets wat we ook zien in onze postmoderne samenleving. Maar Pilatus staat oog in oog met de Waarheid zelf, Jezus Christus, die een oneerlijk proces heeft doorstaan, en, nog veel erger, de oneerlijke straf in de vorm van zijn kruisdood voor jou en mij heeft gedragen.



In weerwil van dit oneerlijke proces komt Pilatus tot de conclusie dat hij geen schuld in Hem kan vinden (v.38b). Jezus is volkomen onschuldig. Pilatus wil Hem vrijlaten, maar de menigte schreeuwt: ' 'Hem niet, maar Barabbas!' Barabbas was een misdadiger' (v.40). Jezus is onschuldig, maar wordt veroordeeld tot de kruisdood. Barrabas is schuldig, maar wordt vrijgelaten.

De symboliek is duidelijk. Jezus, de onschuldige, is gestorven aan het kruis, opdat wij, de zondaars, vrij zouden zijn. Hij heeft deze last van onze zonden gedragen.

Schuld is een afschuwelijke last. Een gast tijdens Alpha bij ons in de kerk omschreef het gevoel van schuld als 'een steen op de maag'. Maar schuld is meer dan alleen een lichamelijk gevoel. Het heeft verstrekkende emotionele en geestelijke gevolgen.

God heeft ons allemaal een moreel besef gegeven, een geweten. Vaak voelen we ons schuldig omdat we iets hebben gedaan waarvan we weten dat het verkeerd was. Maar ons geweten is niet perfect, we zijn tenslotte mensen van na de zondeval. Soms voelen we ons ten onrechte schuldig. We voelen ons schuldig over iets wat niet onze fout is. We moeten ons geweten laten vormen door het woord van God.

Er zijn ook gevallen dat we ons niet schuldig voelen terwijl dat wel zou moeten. In dat geval moet ons geweten worden wakker geschud door de Geest van God.

David kreeg de gelegenheid om Saul, die hem probeerde te vermoorden, uit de weg te ruimen (24:1-7). Maar David nam de gelegenheid niet te baat en sneed alleen een stuk van Sauls mantel af om te bewijzen dat hij hem had kunnen vermoorden als hij dat had gewild.

Toch kreeg David last van zijn geweten (v.6, HB). 'Hij voelde zich schuldig' (v.5, MSG). David had duidelijk een heel ontwikkeld geweten en voelde de last van schuld omdat hij 'Gods gezalfde' iets had aangedaan (v.7). Hij kon tegen Saul zeggen: 'Ziet u wel dat ik niets kwaads of verkeerds tegen u in de zin heb? Ik heb u niets misdaan' (v.12b).

Even lijkt het alsof ook Saul last heeft van zijn geweten. 'Toen barstte hij in tranen uit en zei: 'Jij staat meer in je recht dan ik, want jij hebt kwaad met goed vergolden' ' (vv.17c-18). Hoewel hij vervuld was van jaloezie had Saul toch een helder moment waarin hij zich schuldig voelde.

David voorkwam dat de last van schuld op zijn schouders zwaarder werd. Hij stond op het punt om de manier waarop Nabal hem en zijn mannen had behandeld te wreken. Maar Abigaïl kwam tussenbeide. Met een knap staaltje diplomatie en inzicht bracht ze David geschenken en zei: 'Mij treft alle schuld (...) de HEER heeft u ervan weerhouden om het recht in eigen hand te nemen en bloedschuld op u te laden' (25:24,26).

Daarna zei ze: 'U [David] zult niet gehinderd worden doordat u uw geweten hebt belast door het recht in eigen hand te nemen en onschuldig bloed te vergieten' (v.31a).

David besefte dat Abigaïl hem had gered van de last van schuld: 'En u dank ik voor uw verstandig optreden van zojuist, waarmee u hebt voorkomen dat ik het recht in eigen hand nam en me schuldig zou maken aan moord' (v.33). Abigaïls mensenkennis kunnen we allemaal gebruiken. Het is goed om diplomatiek en zorgvuldig onze woorden te kiezen als we onze vrienden advies geven om te voorkomen dat ze iets doen waardoor ze schuld op zich laden.

David zag ervan af om het recht in eigen hand te nemen. 'Tien dagen later trof de HEER Nabal zo zwaar dat hij bezweek' (v.38). 'Toen David hoorde dat Nabal dood was, zei hij: 'Geprezen zij de HEER; hij heeft het voor mij opgenomen tegen Nabal, die me zo beledigd heeft. Op die manier heeft hij mij ervan weerhouden iets verkeerds te doen en heeft hij toch Nabal zijn verdiende loon gegeven' ' (v.39). Uiteindelijk komt alles goed en trouwt David met Abigaïl die weduwe was geworden.

Of we nu last hebben van schuldgevoel of niet, we hebben allemaal last van echte schuld. Jezus is gestorven aan het kruis om onze schuld op zich te nemen.