Het is heel goed om plannen te maken. Maar we moeten hierbij wel enige bescheidenheid in acht nemen en inzien dat onze plannen alleen kunnen slagen als het de wil van de Heer is (zie Jacobus 4:13-15). In Spreuken staat: ‘Mensen maken plannen voor hun leven, maar de Heer bepaalt wat er gebeurt’ (16:9, BGT).

Soms stemmen we onze plannen af op Gods bedoelingen, maar het komt ook voor dat God onze plannen terzijde schuift; dat is in ieder geval mijn ervaring. We moeten altijd in ons achterhoofd houden dat we het misschien bij het verkeerde eind hebben en dat de Heer gelukkig uiteindelijk bepaalt wat er gebeurt.

God bereikt zijn doel vaak door goede leiders. Goede leiders motiveren anderen (v.10). Ze nemen hun beslissingen niet om bij het volk in een goed blaadje te komen: 'Rechtvaardigheid houdt hen op de troon' (v.12, GNB). Een goede leider verzamelt eerlijke mensen om zich heen: 'Een koning schept behagen in oprechte woorden, wie de waarheid spreekt, is hem dierbaar' (v.13). 'De vriendelijkheid van de koning geeft leven, zijn gunst is als een langverwachte regen' (v.15, HB).

Maak je je zorgen over de toekomst? Heb je problemen, word je tegengewerkt of zit je in een crisis? Worden er plannen tegen je beraamd?

In dit verhaal zien we een aantal tegenstrijdige plannen. Hoe verhouden deze zich tot Gods doelen?

• De menigte
  
  De menigte wil Paulus uit de weg ruimen (22:22). Ze maken het hem heel moeilijk, maar uiteindelijk slagen ze niet in hun opzet omdat hun plannen ingaan tegen Gods bedoeling.
  

• De tribuun
  
  De 'tribuun', een hoge militair, wil Paulus zweepslagen geven (v.24). Paulus wordt naar de martelkamer gebracht, maar ook dit plan mislukt omdat een Romeins burger niet mocht worden gegeseld zonder proces en de tribuun zich niet had gerealiseerd dat Paulus een Romeins burger was.
  

• Het hof
  
  De geestelijke leiders, het Sanhedrin, willen Paulus doden (23:12). Paulus wordt voorgeleid en in de beklaagdenbank gezet (22:30). Hij zegt dat hij onschuldig is: 'Ananias, de hogepriester, gaf degenen die naast hem stonden opdracht hem [Paulus] op zijn mond te slaan' (23:2). 'Daarop zei Paulus tegen hem: “God zal ú slaan, huichelaar!” ' (v.3a).
  
  Paulus slaagt erin om onenigheid te veroorzaken in het tribunaal (vv.7-8), dat deels bestond uit Farizeeën (die geloofden in de opstanding van de doden) en deels uit Sadduceeën (die hier niet in geloofden). Paulus besluit om ze tegen elkaar uit te spelen (v.6). Eigenlijk zegt Paulus: “Ik sta alleen maar terecht omdat ik een Farizeeër ben die gelooft in de opstanding uit de dood.”
  

• De crisis
  
  Tijdens dit alles probeerde Paulus zijn plannen af te stemmen op die van God. Hij werd geleid door God. De Geest gaf hem de ingeving om eerst naar Jeruzalem en daarna naar Rome te gaan (19:21). Toch belandde hij in de ene crisis na de andere.
  
  Paulus heeft zich vast afgevraagd of God toch andere plannen met hem had. Maar midden in deze crisis stond de Heer naast Paulus en zei tegen hem: 'Houd moed! Want zoals je in Jeruzalem getuigenis van mij hebt afgelegd, zo moet je ook in Rome van mij getuigen' (23:11).

Net als voor Paulus, bepaalt God ook jouw weg. Gods almacht maakt dat we ons geen zorgen hoeven te maken over het eindresultaat. God heeft alles in de hand, ook al zien we dat niet altijd even duidelijk.

Gods doel voor jou is dat je net als Paulus een getuige bent. Wees overal waar je gaat een getuige. En, als de gelegenheid zich voordoet, geef dan je eigen getuigenis. Ook al zeg je niets, je leven zelf is een getuigenis. Wacht niet tot alles goed gaat. Vaak heeft je getuigenis de meeste zeggingskracht als je het moeilijk hebt.

God bereikt zijn doel vaak door menselijke hulp.

De ellende van het volk van Samaria was bijna ondraaglijk: hongersnood en torenhoge voedselprijzen met kannibalisme als gevolg (2 Koningen 6:24-31). De koning van Israël gaf een wel heel zwak excuus om de vrouw die hem om hulp vroeg niet te helpen (v.26). Hij antwoordde: 'Als de HEER u niet helpt, hoe zou ik dat dan kunnen?' (v.27). Dit is de verkeerde reactie.

Het feit dat God almachtig is en een plan heeft, betekent niet dat de mens achterover kan gaan zitten. God bereikt zijn doel door mensen. Als je ziet dat iemand in nood is, is het jouw roeping om Gods handen te zijn en te helpen. Dat is wat Elisa deed. God gebruikte Elisa. Hij profeteerde: 'Luister naar deze boodschap van de Heer: Morgen om deze tijd is alle ellende voorbij' (7:1, BGT).

God gebruikte vier mannen met huidvraat die ontdekten waar al dit voedsel was. Terwijl ze aten en dronken zeiden ze tegen elkaar: 'Wat we doen is niet goed. Er is vandaag goed nieuws, en als we dat voor ons houden tot het licht wordt, raken we in de problemen' (v.9). De voedselprijzen daalden onmiddellijk. Alles wat Elisa had gezegd, bleek waar.

Onze planeet produceert genoeg voedsel voor iedereen, en toch lijdt een op de acht mensen op deze wereld honger. Als we alleen zorgen voor ons eigen eten en drinken doen we het niet goed (v.9). We moeten alles doen wat we kunnen om extreme armoede zo snel mogelijk uit te roeien.

Dit is ook een prachtig beeld van onze motivatie om anderen het goede nieuws over Jezus te vertellen. Deze mensen die stierven van de honger vonden een berg voedsel. Ze beseften dat God hen had verlost van hun vijanden. Ze hadden het goede nieuws voor zichzelf kunnen houden, maar dat zou het toppunt van egoïsme zijn geweest.

Toch kwamen ze in de verleiding. Wij weten van nog veel beter nieuws dan zij, namelijk het goede nieuws over Jezus en het evangelie. Houd het niet voor jezelf. Jij bent de menselijke hulp die verantwoordelijk is voor het uitvoeren van Gods plannen.

De mensen in de stad hadden gewoon thuis kunnen blijven in hun hopeloze toestand en hadden het goede nieuws kunnen afwijzen. De koning reageert in eerste instantie ook niet erg positief. Hij is bang dat het een valstrik is (v.12). Zo zijn er ook nu mensen die zich niet aangesproken voelen door het leven dat Jezus ieder mens aanbiedt, omdat ze bang zijn dat er een addertje onder het gras zit.

God bereikt zijn doel niet alleen met hulp van mensen, soms maakt Hij zijn plannen bekend aan zijn profeten. Elisa profeteerde ten tijde van een hongersnood dat er binnen 24 uur voldoende te eten zou zijn voor iedereen (v.1). Dat leek op dat moment volkomen onmogelijk (v.2), maar God redde zijn volk (v.6). Elisa's profetie kwam uit, 'zoals de HEER had voorzegd' (v.16). God liet Elisa ook weten wat er met de koning zou gebeuren (8:8,13,15).