Fjodor Dostojewski schreef: 'Leven zonder hoop is geen leven.' 'Wat zuurstof is voor de longen, is hoop voor de zin van het leven' schreef Emil Brunner.

Deze psalm eindigt hoopvol: 'Geprezen zij de HEER in eeuwigheid. Amen, amen' (v.53). De psalmdichter klampt zich vast aan de hoop ondanks zijn worsteling met zijn eigen omstandigheden.

• Hoop in tijden van ellende en wanhoop
  
  'Hoe lang nog, HEER?' (v.47a) is een retorische vraag. Het is een wanhoopskreet. Komt er ooit een eind aan deze ellende?
  

• Hoop ondanks dat het leven maar kort is en de dood onontkoombaar
  
  Het leven is zo kort: 'Gedenk mij en mijn vluchtig bestaan' (v.48a). Als de dood het einde is, is er geen zin, geen doel: '... waarvoor hebt U eigenlijk de mensen geschapen?' (v.48b, WV). Niemand kan zichzelf opwekken uit de dood: 'Leeft er iemand die de dood niet zal zien, die ontkomt aan de greep van het dodenrijk?' (v.49).

Maar de psalmdichter sluit de hoop op de opstanding niet uit. Hij weet dat de mens zichzelf niet kan redden. Hij wendt zich tot de Heer: 'Waar is uw liefde van vroeger, Heer, hebt u David geen trouw gezworen (...) uw gezalfde' (vv.50-52). Wat de psalmdichter slechts heel wazig zag, wordt in het Nieuwe Testament heel duidelijk en scherp.

Geloof geeft hoop, vreugde en vrede in ons leven. Twijfel berooft ons van vreugde en vrede. Geloof betekent vertrouwen op 'de God die hoop geeft'. Paulus bidt: 'Moge God, die ons hoop geeft, u in het geloof geheel en al vervullen met vreugde en vrede, zodat uw hoop overvloedig zal zijn door de kracht van de heilige Geest' (15:13).

God is de oorsprong van onze hoop. Jezus is de reden van onze hoop. De Heilige Geest is de bron van onze hoop. Deze hoop is geen ijdele hoop. Deze hoop is gebaseerd op alles wat God voor ons heeft gedaan en nog altijd voor ons doet.

Deze hoop is de drijvende kracht in ons dagelijks leven. Erwin McManus zegt hierover dat 'hoop ons optilt uit het puin van onze mislukkingen, onze pijn en onze angst, zodat we kunnen bereiken wat ooit onbereikbaar leek. Ons vermogen om te verdragen, door te zetten en te overwinnen wordt gevoed door dit schijnbaar onschadelijke verschijnsel dat hoop wordt genoemd.'

De hele wereld heeft zijn hoop in Jezus. Hij is de hoop voor Israël. Hij is ook onze hoop. Paulus citeert een aantal gedeelten uit het Oude Testament om dit te bewijzen en eindigt met de profetie van Jesaja over Jezus: 'Isaï zal een telg voortbrengen: hij die komt om over de heidenen te heersen; op hem zullen zij hun hoop vestigen' (v.12).

Paulus geeft ons inzicht in de verschillende aspecten van de hoop die Jezus de wereld vandaag te bieden heeft:

• Hoop op eenheid
  
  Paulus pleit ervoor dat we alles op alles zetten voor eenheid: 'Laten we daarom streven naar wat de vrede bevordert en naar wat opbouwend is voor elkaar' (14:19). Bewaak deze eenheid door rekening te houden met je broers en zussen in Christus en het hun niet onnodig moeilijk te maken (14:20-15:1). 'Laat ieder van ons zich richten op het belang van de ander, op wat goed en opbouwend voor hem is' (v.2).
  
  Volg het voorbeeld van Jezus: 'Ook Christus zocht niet zijn eigen belang' (v.3a). Probeer net als Jezus te doen wat God wil, niet wat jijzelf wilt of wat een ander wil. Er zijn mensen die het anderen naar de zin proberen te maken en die daarbij tegen hun eigen geweten ingaan. Paulus probeerde het mensen naar de zin te maken, maar alleen als hij hiermee niet tegen Gods wil inging (Galaten 1:10, 1 Korintiërs 10:33).
  

• Hoop in de Schriften
  
  De Bijbel is bedoeld om ons hoop te geven. 'Alles wat vroeger is geschreven, is geschreven om ons te onderwijzen, opdat wij door te volharden en door troost te putten uit de Schriften zouden blijven hopen' (Romeinen 15:4). De Schriften zijn de bron van onze kennis over Jezus en de hoop die Hij belichaamt. Je kunt hoopvol blijven als je regelmatig de Bijbel bestudeert.

Deze hoop vervult je 'geheel en al met vreugde en vrede' door je geloof (v.13). Ik vind wat Corrie ten Boom hierover zegt zo treffend: 'Vreugde en vrede betekenen dat je door het leven gaat met een glimlach op je gezicht en een lege koffer.'

Onze hoop is in Jezus, de Koning, die terug zal komen en zijn koninkrijk voor eeuwig zal vestigen. Als we lezen over de koningen in het Oude Testament, is het belangrijk dat we in ons achterhoofd houden dat zij, ook in hun beste momenten, slechts een zwakke voorafschaduwing zijn van de ultieme koning, Jezus.

In de ogen van de schrijver van Kronieken was David de ideale koning: 'U [was] degene die de troepen van Israël aanvoerde. De HEER, uw God, heeft u beloofd: 'Jij zult mijn volk Israël weiden; jij zult vorst over mijn volk Israël zijn' ' (11:2). 'Zij zalfden hem tot koning van Israël, zoals de HEER bij monde van Samuel had voorzegd' (v.3c). 'In de loop der tijd werd David steeds machtiger, want de HEER van de hemelse machten stond hem terzijde' (v.9).

David deed dit niet allemaal alleen. Hij had een team nodig. Hij had een groep van dertig helden om zich heen, onder wie 'het beroemde drietal'. Ik ben zo dankbaar voor de helden en heldinnen die Pippa en mij steunen en bemoedigen in ons leiderschap. Zonder dit team van geweldige mensen om ons heen zouden we nooit kunnen doen wat we doen.

Amasai was de leider van de dertig legerleiders van David. 'De geest van de Heer kwam in Amasai, en hij zei: 'David, zoon van Isaï, wij zijn gekomen om u te helpen. Wij hebben goede bedoelingen. Het zal goed gaan met u en met de mensen die u helpen' ' (12:19, BGT). Dit moet enorm bemoedigend voor David zijn geweest.

In deze schriften zien we een rechtstreekse vergelijking van het koninkrijk van Israël met het koninkrijk van God (zie 1 Kronieken 28:5; 1 Kronieken 29:23; 2 Kronieken 13:8). Er bestond geen twijfel over de continuïteit van het koningschap, omdat God erover waakte.

En toch was er geen koning op het moment dat het boek Kronieken werd geschreven. (Dit was honderden jaren later.) De schrijver schrijft over het verleden in de hoop dat er in de toekomst een koning als David zal opstaan. Dit was Israëls hoop: een toekomstige koning. Die koning was Jezus. Hij was de gezalfde, de Christus (Psalm 89:52).

Nu is onze hoop gevestigd op de terugkomst van Jezus. In de woorden van bisschop Lesslie Newbigin: 'De horizon voor de christen is 'Hij zal terugkomen' en 'we zien uit naar de komst van de Heer'. Dat kan morgen zijn of elk ander moment, maar dat is de horizon. Die horizon is voor mij fundamenteel, die maakt het mogelijk om hoopvol te zijn en geeft het leven zin.'