Ik heb zelf wel eens ervaren dat angst je kan verlammen. David vreesde voor zijn leven (v.7). Hij kwam tot de ontdekking dat de beste remedie tegen angst is om op God te vertrouwen (vv.6,11).

David was gevangengenomen door de Filistijnen in Gat. Dat moet verschrikkelijk en heel beangstigend zijn geweest. Hij werd 'tegen de grond getrapt' en 'de hele dag in het nauw gebracht' en 'getergd' (v.2-3, HB). Toch bleef hij ondanks alles op God vertrouwen: 'Juist als alles mij angst aanjaagt, stel ik op U mijn vertrouwen. Op U, mijn God. Ik prijs Uw woord. Ik vertrouw op God en ken geen angst' (vv.4-5, HB).

Soms komen we onder vuur te liggen. Dat kan een geestelijke aanval zijn, maar we kunnen ook worden belaagd door andere mensen, op het werk, in de buurt of verder weg.

Waar je ook bang voor bent, stel net als David je vertrouwen op God: 'Op God vertrouw ik, angst ken ik niet' (v.12a).

Deze psalm eindigt met woorden van overwinning en verlossing: 'Want U hebt mijn ziel gered' (v.14a, HSV). David dankt God voor zijn redding: 'God, ik heb u offers beloofd, offers om u te danken. Want u redt mij van de dood, u zorgt dat ik niet sterf. U beschermt mij, God. Ik mag leven in uw licht' (v.13-14, BGT).

Elke christen heeft een getuigenis. De doeltreffendste manier om de boodschap van Jezus te verspreiden is door mensen jouw eigen verhaal te vertellen. Als dat ze aanspreekt, kun je net als de vrouw in dit verhaal zeggen: 'Kom mee...' (v.29a).

Een groot aantal inwoners van een stad raakte ervan overtuigd dat Jezus 'werkelijk de redder van de wereld is' (v.42). De Samaritaanse vrouw was volkomen veranderd door haar ontmoeting met Jezus. Ze begon meteen te vertellen over haar Redder. Ze ging terug naar de stad en zei tegen de mensen: 'Kom mee! Er is iemand die alles van mij weet. Dat moet de messias zijn!' (v.29, BGT).

Een getuigenis heeft heel veel zeggingskracht. Deze vrouw had geen theologische achtergrond en wist niets van de christelijke leer. Ze was zelf niet helemaal overtuigd van Jezus. Ze zegt niet vol overtuiging: “Jezus is de Messias!” Ze zegt: 'Misschien is het de Christus wel!' (v.29b, GNB). Toch heeft God haar op een prachtige manier gebruikt om het evangelie te verkondigen.

In dat opzicht lijkt haar verhaal op veel van de verhalen die we bij Alpha horen. Mensen zijn zelf niet helemaal zeker van wat ze hebben meegemaakt, maar ze spreken met overtuiging aan het einde van de cursus als ze hun getuigenis geven en nemen vaak hun vrienden mee naar de volgende cursus.

Ze weten alleen dat Jezus Zichzelf op de een of andere manier aan hen heeft laten zien. Ze hebben het gevoel 'verlost' te zijn van de zinloosheid en leegte in hun leven. Ze hebben een nieuwe bron ontdekt van water dat eeuwig leven geeft. Ze zeggen tegen hun vrienden: 'Kom mee...' (v.29a).

'In die stad kwamen veel Samaritanen tot geloof in hem door het getuigenis van de vrouw' (v.39). Jezus had haar leven veranderd. Het levende water stroomde uit haar, net zoals Jezus had beloofd. De mensen stonden versteld van de verandering in de vrouw. Ze gingen mee, zagen het met eigen ogen en hoorden het met eigen oren en 'kwamen tot geloof door wat hij zei' (v.41).

'Ze zeiden tegen de vrouw: 'Wij geloven nu niet meer om wat jij gezegd hebt, maar we hebben hem zelf gehoord en we weten dat hij werkelijk de redder van de wereld is' ' (v.42). Het onderwijs van Jezus en de getuigenissen over Jezus zijn allebei een sterke aanwijzing dat Hij de Redder van de wereld is.

Hij heeft gezegd: 'Mijn voedsel is: de wil doen van hem die mij gezonden heeft' (v.34). Jezus laat in zijn eigen leven zien dat onze geestelijke honger, ons gevoel van leegheid en zinloosheid, alleen kan worden gestild als we doen wat God wil. Niets geeft meer voldoening dan doen wat God wil op de plaats waar Hij je bedoeld heeft.

Jezus zegt: 'Kijk om je heen, dan zie je dat de velden rijp zijn voor de oogst!' (v.35b). Dit kwam tot vervulling met de komst van Jezus. De leerlingen zien dat de tijd is aangebroken, omdat mensen over de hele wereld deze boodschap van Jezus moeten horen.

Jezus zei: 'Ik stuur jullie erop uit om een oogst binnen te halen waarvoor je geen moeite hebt hoeven doen; dat hebben anderen gedaan en jullie maken hun werk af' (v.38). Dit is natuurlijk oorspronkelijk van toepassing op de komst van Jezus. Maar het wordt nu op een ander niveau op een heleboel andere manieren vervuld.

Ik heb bijvoorbeeld het gevoel dat we als kerk en met Alpha nu oogsten wat anderen hebben gezaaid. Jarenlang hebben mensen in onze kerk gebeden om het uitstorten van de Heilige Geest. Heel veel mensen hebben hard gewerkt om Alpha te ontwikkelen. Wij oogsten wat anderen hebben gezaaid. Nu moeten wij zaaien opdat anderen kunnen oogsten.

In dit gedeelte zien we een patroon dat steeds terugkomt in het boek Rechters:

• Ongehoorzaamheid
  
  'Toen (...) kwam er een volgende generatie, die niet vertrouwd was met de HEER en wat hij voor Israël had gedaan. (...) Ze keerden de HEER de rug toe (...) en begonnen achter andere goden aan te lopen die werden vereerd door de volken waartussen ze woonden' (2:10-12).
  

• Rampspoed
  
  God reageerde hierop door hun een ramp te laten overkomen, opdat ze weer bij Hem zouden terugkomen: 'Hij leverde hen uit aan roversbenden en aan de hen omringende vijanden' (v.14b).
  

• Nood
  
  Geen wonder dat het volk het 'zwaar te verduren' had (v.15b).
  

• Verlossing
  
  Toen ze het moeilijk hadden, smeekten ze de Heer om hulp en Hij stelde rechters aan 'om het volk te leiden en het te bevrijden' (v.16). Het woord voor 'rechter', shophet, had een brede betekenis in het Hebreeuws. Het kan ook vertaald worden als 'bestuurder' of 'verlosser', iemand die recht doet of orde op zaken stelt.

De eerste van deze verlossers is Otniël. Hij was 'gedreven door de geest van de HEER' (3:10a). Otniël was gezalfd door de Geest van God en dankzij deze zalving kon hij het volk verlossen en een veertig jaar durende periode van rust bewerkstelligen (v.11).

Maar weer verviel het volk in ongehoorzaamheid en volgde rampspoed (vv.12-14) en weer vroegen ze God om iemand die hen kon bevrijden (v.15).

God verloste het volk op een interessante, maar nogal onaangename manier (v.21). Ehud moet een heel dapper en moedig man zijn geweest. Hij begaf zich in zijn eentje op vijandelijk terrein met een zwaard verborgen onder zijn kleding. Dat was waanzinnig, maar hij wist dat God bij hem was. En hij slaagde in zijn opzet. En weer kreeg het volk rust. Deze keer voor een periode van tachtig jaar (v.30).

Soms gebruikt God mensen die niet bij het volk van God horen om zijn volk te bevrijden. Samgar was waarschijnlijk een Kanaäniet (zie 5:6). Hij 'doodde zeshonderd Filistijnen met een ossenprik. Zo bevrijdde ook hij Israël' (3:31).

Deze leiders brachten slechts tijdelijke rust 'zolang die rechter leefde' (2:18c).

Dit alles is slechts een nogal wazige en onvolkomen voorafschaduwing van het grote werk van Jezus, de Redder van de wereld. Jezus is de grote verlosser. Door zijn dood en opstanding heeft Hij ons verlost van de straf van de zonde. De Heer is je redder. De Heilige Geest woont nu in jou (Romeinen 8:9b). Hij geeft je kracht en wijsheid om orde op zaken te stellen en je leven zin en doel te geven.