Moeilijkheden hebben niet het laatste woord

10 juni - dag 161

George Matheson werd geboren in Glasgow en was de oudste van acht kinderen. Als kind kon hij al slecht zien en op zijn twintigste was hij volledig blind. Toen zijn verloofde hoorde dat hij langzaam maar zeker blind werd en dat de dokters er niets aan konden doen, zei ze tegen hem dat ze haar leven niet kon delen met een blinde man. Hij bleef zijn hele leven ongetrouwd.

Een van zijn zussen steunde hem bij zijn dienst aan God en de wereld. Ze leerde Grieks, Latijn en Hebreeuws om hem te helpen bij zijn studie. Ondanks zijn blindheid had Matheson een prachtige carrière bij de Glasgow Academy, de Universiteit van Glasgow en het seminarie van de Church of Scotland.

Op zijn veertigste gebeurde er iets ingrijpends. Zijn zus trouwde. Dit betekende niet alleen dat hij haar gezelschap moest missen, maar bracht ook zijn eigen verdriet weer naar boven. Tijdens dit grote verdriet schreef hij aan de vooravond van het huwelijk van zijn zus een van de meest geliefde gezangen van de christelijk kerk: 'O love that wilt not let me go' (O liefde die me niet loslaat). Hij schreef het lied in vijf minuten en veranderde er niets meer aan. Hij schreef: 'Het overkwam me als een ochtendgloren van boven.'

O vreugde die mij zoekt in pijn,
Mijn hart kan voor u niet gesloten zijn;
Ik kijk naar de regenboog tijdens de regen,
en weet: de belofte is een zegen,
Morgen zullen er geen tranen meer zijn.

Moeilijkheden horen bij het leven. Jezus had moeilijkheden en dat gold ook voor de apostelen, David en de andere mensen van God. Maar zoals Matheson het zo mooi tot uitdrukking brengt in zijn gezang, hebben moeilijkheden niet het laatste woord.

Nieuw leven na veel moeilijkheden

God belooft je geen makkelijke weg. Soms is het leven heel moeilijk. De psalmdichter heeft 'veel benauwdheden en ellende' gezien (v.20). Hij had veel en grote moeilijkheden, problemen en zorgen gekend. Hij laat ons zien hoe je op deze omstandigheden kunt reageren.

Blijf vertrouwen
Het is gemakkelijk om op God te vertrouwen als alles goed gaat. De uitdaging is om te blijven vertrouwen als het moeilijk is. Blijf geloven in Gods goedheid: 'Uw gerechtigheid, o God, reikt tot in de hoogte, want U hebt grote dingen gedaan.

O God, wie is aan U gelijk?' (v.19).
Blijf hopen
Je moeilijkheden duren niet voor eeuwig. Ook in zorgelijke tijden is er hoop: 'U zult mij weer levend maken en mij weer optrekken uit de diepe wateren van de aarde. U zult mijn aanzien vergroten en mij omringen met Uw troost' (vv.20b-21). God gebruikt je problemen ten goede. Hij vormt er je karakter door. Daardoor zal iedereen respect voor je hebben (v.21a, BGT). Hij troost je zodat je andere mensen moed kunt geven (2 Korinthe 1:4).
Blijf lofprijzen
Blijf God prijzen ondanks je problemen: 'Ook ik zal U loven met de luit en Uw trouw prijzen, mijn God; ik zal voor U psalmen zingen met de harp, Heilige van Israël! Mijn lippen zullen vrolijk zingen, wanneer ik psalmen voor U zal zingen, mijn ziel, die U verlost hebt.' (Psalm 71:22-23). Gods aanwezigheid tijdens het lofprijzen geeft vrede en troost, vooral in moeilijke tijden.

Gered uit alle moeilijkheden

Soms hebben we de neiging om het leven van de eerste gemeente te idealiseren; alsof het de perfecte gemeente was en er geen problemen waren. Naast het idyllische beeld van de gemeente in Handelingen 2 moeten we ook Handelingen 6 lezen. Ook moeten we alle moeilijkheden van Paulus in zijn brieven niet vergeten. In dit gedeelte zien we dat ook de eerste gemeente problemen kende. Je moet niet verbaasd zijn als je het volgende tegenkomt in de kerk van vandaag:

Klachten
Goede leiders voelen aan welke strijd ze moeten aangaan. Ze gaan niet elke strijd aan, maar nemen wel hun verantwoordelijkheid. De apostelen kregen te maken met een terechte klacht dat 'hun weduwen bij het dagelijkse dienstbetoon over het hoofd gezien werden' (Handelingen 6:1). Ze moesten zich echter concentreren op hun belangrijkste taak: 'het gebed en (...) de bediening van het Woord' (v.4). De oplossing was: delegeren (zoals wel vaker).

De apostelen pakten het probleem aan door een groep mensen aan te wijzen die voor het eten moest zorgen (v.3). Ze kozen mensen 'vol van de Heilige Geest en van wijsheid' (v.3). Zo konden zij zich focussen op hun taak 'en het Woord van God verbreidde zich en het aantal discipelen in Jeruzalem nam sterk toe' (v.7). Goede leiders delegeren en stellen anderen in staat hun door God gegeven talenten te benutten.
Opschudding
Een groep tegenstanders van de kerk bracht ‘het volk (…) in opschudding’ (v.12a) en 'lieten valse getuigen optreden' (v.13). Ze verdraaiden de woorden van Stefanus en zeiden: 'Deze man houdt niet op lasterlijke woorden te spreken tegen deze heilige plaats en tegen de wet' (v.13).
Angst voor verandering
Een deel van de weerstand kwam voort uit angst voor verandering. Ze zeiden: 'want wij hebben hem horen zeggen dat die Jezus de Nazarener deze plaats zal afbreken en de gebruiken zal veranderen die Mozes ons overgeleverd heeft' (v.14).

Ze bleken hun ogen niet van Stefanus te kunnen afhouden, wiens 'gezicht leek op dat van een engel' (v.15, NBV). Hij verdedigde zichzelf. Hij vertelde de geschiedenis van het volk van God en vooral de gedeelten die relevant waren voor zijn eigen situatie. Over Jozef zei hij: 'God was met hem en verloste hem uit al zijn verdrukkingen, en Hij gaf hem genade en wijsheid' (7:9-10), net als God duidelijk ook wijsheid gaf aan Stefanus (zie 6:10).

Voor Stefanus kwam de redding pas in het martelaarschap. Hij 'zag de heerlijkheid van God, en Jezus, staande aan de rechterhand van God' (7:55) en Stefanus werd voor eeuwig gered.

Verkwikt te midden van moeilijkheden

Davids eigen zoon Absalom keerde zich tegen hem en David kreeg te horen: 'Het hart van iedereen in Israël staat achter Absalom' (15:13). Dit moet hem diep hebben geraakt. David, een man van God, een koning van het volk van God en een voorbeeld van Christus (sterker nog, een voorouder van Christus) kreeg in zijn leven veel voor zijn kiezen. Als jij dit soort problemen tegenkomt in je leven, laat je dan niet verrassen en denk niet dat je iets verkeerd hebt gedaan. Sommige moeilijkheden zijn juist het gevolg van dingen die je goed doet.

Tranen
We zien hoe diep David getroffen is. Hij ‘ging al huilend de weg omhoog naar de Olijfberg op, zijn hoofd bedekt, en zelf ging hij barrevoets’ (v.30). Alle mensen die met hem meegingen huilden ook (v.30). 'Het hele land huilde met luide stem' (v.23a).
Teleurstelling
Niet alleen zijn eigen zoon, maar ook Mefiboseth was David ontrouw, hoewel David alles had gedaan om hem te helpen. Hij bleef in Jeruzalem omdat hij dacht dat het volk van Israël hem het koningschap van zijn grootvader zou teruggeven (16:3). Vooral ontrouw van mensen van wie we houden is heel teleurstellend.
Kritiek
Simi vloekte en tierde tegen David, gooide stenen en vervloekte hem. David zint niet op wraak. Hij kiest ervoor het over te laten aan God (vv.11-12).
Uitputting
David ‘met al het volk dat bij hem was, kwam vermoeid aan’ (v.14). Als we lezen wat David allemaal had doorstaan, begrijpen we dat hij echt uitgeput was.

Het leven van een christen is nooit zonder problemen, tranen, verdriet en teleurstelling. Maar wat het volk van God anders maakt, is hun band met God.

Ook al heeft hij het nog zo zwaar, David bidt: 'O HEERE, maak de raad van Achitofel toch tot dwaasheid.' (15:31). Zijn gebed wordt verhoord, maar niet zoals David had verwacht. Achitofel geeft goede raad, maar deze wordt in de wind geslagen. En zo verhoort God de strekking van het gebed (zie 17:14).

Toen hij uitgeput was, rustte David uit (16:14). 'Daar rustten ze uit en vonden ze nieuwe kracht' (v.14, NBV). Soms moet je even een pauze nemen en uitrusten om nieuwe kracht op te doen, en lichamelijk, geestelijk en emotioneel verkwikt te worden. We lezen niet hoe David dit precies deed. Maar als we mogen afgaan op de psalmen, weten we dat hij verkwikking vond in zijn intieme band met God.

David werd ongetwijfeld ook emotioneel verkwikt door de loyaliteit van zijn vrienden Zadok (15:24 ev.), Husai (v.37), Ziba (16:1-4) en Ithai, die tegen hem zei: 'op de plaats waar mijn heer de koning zal zijn, in dood of in leven, voorzeker, daar zal uw dienaar zijn.' (15:21b).