God verandert je zwakheid in kracht

10 mei - dag 130

De grote christelijk leider John Stott sprak eens tijdens een studentenconventie in Sydney in Australië. Op de laatste avond van de conventie had hij bijna geen stem vanwege een keelontsteking.

Men haalde hem over om wel te spreken. Terwijl hij wachtte in een ruimte vlak bij de zaal vroeg hij fluisterend of iemand hem de verzen over de 'doorn in het vlees' uit 2 Korinthe 12 wilde voorlezen. Het gesprek tussen Jezus en de apostel Paulus kwam tot leven.

Stott (Paulus): “Ik smeek u om mij ervan te bevrijden.”
Jezus: “Mijn genade is voor u genoeg, want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht.”
Stott (Paulus): “Dan zal ik veel liever roemen in mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij komt wonen (...) Want wanneer ik zwak ben, dan ben ik machtig.”

Toen het tijd was voor de toespraak kon hij het evangelie alleen maar eentonig en met krakende stem voorlezen door de microfoon; hij was totaal niet in staat om zijn stem te moduleren of om op enige wijze zijn persoonlijkheid te gebruiken. Maar de hele tijd bad hij de Heer of Hij Christus' kracht in hem wilde volbrengen in zijn zwakheid.

Hij is daarna nog vaak terug geweest in Australië en iedere keer kwam er wel iemand naar hem toe met de woorden: “Weet u nog, die laatste dienst in de aula van de universiteit, toen u geen stem had? Die avond ben ik tot geloof in Christus gekomen.”

Als iemand die zich zeer bewust is van zijn eigen zwakheden, vind ik het een bemoedigende gedachte dat ik niet alleen ben als ik me zwak voel. Als je je vertrouwen op God stelt, verandert Hij je zwakheid in kracht.

Geloof en weerstand

God is je sterkte in moeilijke tijden. Geloof in God is geen garantie voor een eenvoudig leven. Eigenlijk is het precies omgekeerd. Je loopt hoogstwaarschijnlijk tegen allerlei weerstand aan.

Davids leven was in gevaar. Saul had zijn mannen opdracht gegeven om Davids huis in de gaten te houden en hem te vermoorden. Hij is omringd door 'vijanden, (...) tegenstanders, (...) misdadigers, (...) moordenaars (...) ze liggen op de loer, ze willen me aanvallen, bruten zijn het' (vv.1-4, GNB).

Maar ondanks dit alles bidt David: 'Red mij ...' (vv.2,3) en heeft hij het volste vertrouwen dat de Heer hem kan en zal helpen (v.11). Later in de psalm doet David twee keer een beroep op God: 'Mijn Sterkte' (vv.10,18, NBV).

Hij kan zeggen: 'Niet om mijn misdaad, niet om mijn zonde, HEER' (v.4b, NBV). David was niet volmaakt (zie bijvoorbeeld 2 Samuel 11). Maar soms heb je het niet moeilijk omdat je iets verkeerd doet, maar juist omdat je iets goed doet.

Vraag God om hulp als je persoonlijke problemen hebt. 'Verhef u om mij te helpen, zie naar mij om' (Psalm 59:5b, NBV). Je kunt God ook om hulp vragen bij een internationale crisis. De volgende zin is een gebed voor het volk (v.6a). Op welk vlak we ook op weerstand of tegenslag stuiten, we kunnen de Heer vragen om in te grijpen en Hem vragen om zijn hulp en redding.

Geloof en leegte

Jezus leerde de mensen dat het geloof centraal staat. Toen men Hem vroeg: 'Wat moeten wij doen, opdat wij de werken van God mogen verrichten?' antwoordde Jezus: 'Dit is het werk van God: dat u gelooft in Hem Die Hij gezonden heeft.' (vv.28-29).

We worden in de eerste plaats 'gelovigen' genoemd, niet 'presteerders'. We kunnen presteren door eerst te geloven.

Jezus zegt: 'Ik ben het Brood des levens' (v.35). Als we honger hebben, snakken we naar eten. Maar je hebt niet alleen lichamelijke, maar ook geestelijke behoeften en je kunt ook geestelijk honger hebben. Het brood waar Jezus het over heeft, is het vleesgeworden Woord, dat bij hen is als een vriend. Jezus biedt ons een persoonlijke, intieme band met Hem. Hij geeft zich helemaal aan ieder van ons.

Geloof in Jezus vult de leegte die je soms voelt en stilt je geestelijke honger naar een doel, naar eeuwigheid en vergeving.

Doel
Hoewel brood 'broodnodig' is, is dit niet genoeg. Materiële zaken alleen verzadigen niet. Geld, huizen, auto's, succes en zelfs menselijke relaties kunnen ons verlangen naar een doel voor ons leven niet vervullen.

Het brood dat deze honger stilt, is 'het brood des levens'. Dit is geen product dat we bij Jezus kunnen kopen. Hij is het geschenk en de gever. De woorden 'ik' en 'mij' komen 35 keer voor in dit gesprek. 'Ik ben het Brood des levens; wie tot Mij komt, zal beslist geen honger hebben, en wie in Mij gelooft, zal nooit meer dorst hebben.' (v.35).

Toch kun je, ook als je in Jezus gelooft, heel makkelijk verstrikt raken in materiële zaken of in de uiterlijkheden van religie. Maar alleen een relatie met Jezus kan onze geestelijke honger stillen.

De uitdrukkingen 'geloven in Hem', 'tot Mij komen', 'de Zoon zien', 'Mijn vlees eet en Mijn bloed drinkt' beschrijven een zeer hechte band met Jezus (vv. 29,35,40,53 e.v.).
Eeuwigheid
We gaan allemaal dood. De dood is de grote onbenoembare realiteit. Jezus zegt dat dit leven niet het einde is: 'Ik ben het levende brood, dat uit de hemel neergedaald is; als iemand van dit brood eet, zal hij leven in eeuwigheid. (...) Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag.' (vv.51,54).

Jezus belooft dat Hij je op de laatste dag uit de dood zal opwekken en dat je voor eeuwig zult leven. Je mag er volkomen zeker van zijn dat je band met Jezus ook na de dood blijft bestaan.

Dit eeuwige leven heeft een huidige en een toekomstige dimensie. Ze zeiden: 'Heere, geef ons altijd dat brood.' (v.34, GNB). Jezus zegt dat we het onmiddellijk kunnen krijgen (v.35 e.v.). En Hij is er ook duidelijk over dat het eeuwig zal duren (vv.50-51).
Vergeving
Vergeving is waar we het meest behoefte aan hebben. De atheïstische filosoof Marghanita Laski heeft gezegd: 'Waar ik jullie christenen het meest om benijd is jullie vergeving. Ik heb niemand die me kan vergeven.' We willen allemaal weten dat al onze fouten worden vergeven.

Jezus zei: 'En het brood dat Ik geven zal, is Mijn vlees, dat Ik geven zal voor het leven van de wereld.' (v.51b). Zijn bloed is vergoten ter vergeving van zonden. Telkens als je avondmaal viert, word je eraan herinnerd dat Jezus zijn leven heeft gegeven opdat jij vergeving kunt krijgen.

Hoe ontvang je dit brood? Jezus zegt: 'Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Wie in Mij gelooft, heeft eeuwig leven. Ik ben het Brood des levens.' (vv.47-48). Hoewel er in het evangelie van Johannes geen apart verslag wordt gedaan over de manier waarop Jezus het Heilig Avondmaal instelt, lezen we hier de leer van het avondmaal uiteengezet in de context van het geloof.

Het avondmaal is, onder andere, een zichtbaar teken dat ons helpt om Christus te ontvangen in geloof (vv.53–58). Het laat de vriendschap zien die Jezus met jou wil hebben en voedt deze. Het is zijn geschenk uit liefde en een teken van zijn verlangen om altijd in jou te wonen.

Geloof en onvolkomenheid

Terwijl we het vervolgverhaal lezen over het volk van God dat steeds zondigt, God te hulp roept en wordt bevrijd door de richters, stuiten we op een van de afschuwelijkste verhalen in de hele Bijbel.

Jefta wordt beschreven als een 'strijdbare held' (11:1). Zijn moeder was een hoer (v.1). Zijn halfbroers joegen hem weg (v.2). Hij verzamelde een groep avonturiers om zich heen (v.3). Hij werd een opmerkelijk leider. De Geest van de Heer kwam op hem (v.29a) en God gebruikte hem om de overwinning op de Ammonieten veilig te stellen; 'de HEERE gaf hen in zijn hand' (v.32).

Maar er is een voorval in zijn leven dat bijna ondraaglijk is om te lezen. Hij deed God de gelofte dat als God hem de overwinning zou geven, hij Hem zou offeren wat hem bij zijn thuiskomst als eerste tegemoet zou komen. Dat was zijn dochter, zijn enige kind. En het lijkt alsof hij zijn gelofte nakwam (vv.29-40).

Het is belangrijk om op te merken dat God hem nooit gevraagd heeft deze gelofte te doen. En Hij vroeg hem ook niet het offer daadwerkelijk te brengen. Sterker nog, het druiste in tegen alles wat in het Oude Testament staat. Daarin worden kinderoffers nadrukkelijk verboden. Jefta vraagt God helemaal niet naar wat Hij wil in deze situatie. Het lijkt erop dat zijn eigen trots hem ertoe beweegt om zijn reputatie belangrijker te vinden dan het leven van zijn dochter. Zo zien we dat zelfs geloofshelden hun fouten hebben.

Ondanks zijn zwakheid wordt hij in het boek Hebreeën genoemd als een van de geloofshelden die in zwakheid kracht ontvingen (Hebreeën 11:32-34).