Je stamboom - dag 207

26 juli - dag 207

Mijn vader heeft me nooit iets verteld over zijn leven voordat hij naar Engeland was gekomen en met mijn moeder trouwde. Ik wist bijna niets over zijn achtergrond. Een paar jaar geleden nam het Joods museum in Berlijn contact met me op. Ze deden onderzoek naar de familie Gumbel. Ze stuurden me een kopie van mijn stamboom. Ik ontdekte dat mijn betovergrootvader Abraham Gumbel heette. Mijn overgrootvader heette Isaac en zijn broer Mozes.

Mijn vader was Joods. Hij haalde zijn bevoegdheid als advocaat en werd meester in de rechten aan de Universiteit van Tübingen in 1927. Later las hij Hitlers Mein Kampf en wist wat er waarschijnlijk zou gebeuren met mensen zoals hij die bekendstonden als Israëlitisch. Hij ging naar Engeland en haalde de bevoegdheid om ook in Engeland als advocaat te kunnen werken. Uiteindelijk kwamen ook zijn zus en ouders naar Engeland. Een groot deel van de rest van mijn familie van mijn vaders kant is vermoord in Dachau, Riga en andere concentratiekampen van de nazi's.

De manier waarop het Joodse volk door de eeuwen heen is behandeld is complex en bij tijd en wijle tragisch. Soms zijn zelfs delen van de Bijbel verkeerd geïnterpreteerd of verkeerd gebruikt als wapen om het Joodse volk te vervolgen.

Het volk van God in het Oude Testament was het volk Israël. Het volk van God in het Nieuwe Testament zijn alle mensen die hun vertrouwen stellen op Jezus Christus. We hebben een gezamenlijke geschiedenis en dezelfde stamboom. We vereren dezelfde God en Paulus vertelt ons dat we allemaal op dezelfde manier worden gered.

Jouw God is de God van Israël

De Heer die wij vereren, is de Heilige van Israël. 'Want ons schild is van de HEERE, onze koning van de Heilige van Israël' (v.19).

De psalmdichter zegt over de Heer: 'Gerechtigheid en recht zijn het fundament van Uw troon, goedertierenheid en trouw gaan voor Uw aangezicht uit' (v.15). Gods keuze voor het volk van Israël betekent niet dat Hij onrechtvaardig is. Hij is een God van liefde en trouw. Hij houdt van alle mensen. De basis van zijn troon is recht en gerechtigheid. Hij handelt altijd goed en zal nooit onrechtvaardig zijn voor andere volken.

Het was Gods bedoeling dat alle volken gezegend zouden worden door zijn keuze voor Israël (zie Genesis 12:3). Dit is nu mogelijk dankzij Jezus. Ook jij kunt leven in een goede relatie met God en de zegen ervaren waarover deze psalm spreekt: 'Welzalig het volk (…) zij wandelen, HEERE, in het licht van Uw aangezicht. Zij verheugen zich de hele dag in Uw Naam en worden door Uw gerechtigheid verheven. Want U bent het sieraad van hun kracht' (vv.16-18). '... uw trouw geeft hun weer nieuwe kracht' (v.18, BGT).

Jouw redding begon bij Israël

Gods reddingsplan begon bij Israël. Zijn plannen voor Israël (de Joden) en de rest (de niet-Joden) zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Wat betekent dit nu voor jou?

God had een plan 'om de rijkdom van Zijn heerlijkheid bekend te maken over de voorwerpen van Zijn ontferming, die Hij van tevoren bereid heeft tot heerlijkheid (…) Hen heeft Hij ook geroepen, namelijk ons, niet alleen uit de Joden, maar ook uit de heidenen.' (9:23-24). Zijn reddingsplan omvat meer dan alleen het volk Israël.

Redding is gebaseerd op:

geloof, niet je goede werken, niet je afkomst
genade, niet wat je verdient

Paulus citeert hierbij de woorden van Hosea. God had gezegd dat Hij mensen die 'Niet-Mijn-volk' zijn – dat wil zeggen de niet-Joden – 'Mijn volk', 'Geliefde' en 'kinderen van de levende God' zou noemen (vv.25-26).

Het is zo'n onvoorstelbaar voorrecht om te horen bij het volk van God, om geliefd te zijn door God, om zijn kinderen te worden genoemd. Dat we het voorwerp van zijn barmhartigheid zijn, voorbestemd om in zijn majesteit te delen zodat zijn overweldigende majesteit bekend wordt (vv. 23-24, NBV).

Onder het nieuwe verbond wordt niemand uitgesloten. Iedereen kan worden gered. God heeft door Jezus rechtvaardiging door geloof mogelijk gemaakt (v.30).

Jezus is de weg naar de redding. Voor sommigen is Hij een ‘struikelblok’, maar 'ieder die in Hem gelooft, zal niet beschaamd worden' (v.33b).

Paulus houdt van het volk Israël. Het is zijn volk. Hij wil graag dat het wordt gered. Hij bidt hartstochtelijk voor hun redding. 'Vrienden, het is mijn grootste wens dat de Joden gered zullen worden. Daarom bid ik voor hen tot God' (10:1, BGT).

Ze kunnen maar op een manier gered worden en dat is door geloof, door 'de gerechtigheid van God' (v.3). Deze gerechtigheid krijgen we door Christus. 'Want het einddoel van de wet is Christus, tot gerechtigheid voor ieder die gelooft' (v.4).

'Want het einddoel van de wet is Christus.' Dit is een ontzagwekkende, grensverleggende uitspraak die levens verandert en de geschiedenis bepaalt. Er is veel discussie geweest over wat Paulus hiermee precies bedoelt. Een paar dingen zijn echter wel duidelijk.

'Want het einddoel van de wet is Christus' betekent dat Christus de wet heeft vervuld. Jezus heeft gezegd dat Hij is gekomen om de wet te vervullen (Mattheüs 5:17). Het doel van de wet was dus om ons naar Jezus te leiden (Galaten 3:24). Nu Jezus is gekomen, heeft de wet zijn taak volbracht.

'Want het einddoel van de wet is Christus' betekent ook dat Christus aan de wet heeft voldaan. Jezus was de enige die zich ooit helemaal aan de wet heeft gehouden, en door het kruis mag jij delen in de opbrengst van zijn gehoorzaamheid.

'Want het einddoel van de wet is Christus' betekent ten derde dat Christus je heeft bevrijd van de last en het oordeel van de wet. We schieten steeds tekort en leven daardoor onder de donkere wolk van het oordeel. Dankzij Jezus worden '... wie in Christus Jezus zijn, (...) niet meer veroordeeld' (Romeinen 8:1, NBV).
Jezus heeft je bevrijd van het zoeken naar redding door de wet. Niemand kan door de wet worden gered. Niemand, behalve Jezus, heeft zich ooit aan de hele wet kunnen houden. 'Want het einddoel van de wet is Christus' betekent dat je niet meer zelf je eigen rechtvaardigheid hoeft na te jagen: maar je krijgt 'de gerechtigheid van God' (v.3).

Jouw geschiedenis is verbonden met Israël

In dit gedeelte zien we een stamboom. Dit is mijn stamboom. En die van jou.

Eugene Peterson schrijft dat dit verhaal begint met namen, honderden namen, lijsten met namen, bladzijden lang, namen van mensen. De heilige geschiedenis wordt niet gevormd door onpersoonlijke krachten of abstracte ideeën, nee, de geschiedenis wordt geweven op basis van namen van unieke mensen. Het boek Kronieken is een stevig argument tegen een onpersoonlijke godsdienst.

Je kunt een verhaal op verschillende manieren vertellen. De twee boeken van Kronieken gaan over dezelfde periode als de boeken Samuel en Koningen. De nieuwe schrijver, waarschijnlijk Ezra, schrijft ongeveer 100 jaar later en beschrijft de geschiedenis van Israël van Adam tot de terugkeer uit de ballingschap.

In deze hoofdstukken zien we dat de geschiedenis van Israël onze eigen geschiedenis is. Onze geschiedenis begint bij Adam (1:1), de eerste mens.

De kerk begint bij Abraham. 'Abraham verwekte Izak. De zonen van Izak waren Ezsau en Israël' (v.34). Israël en de gemeente van Jezus Christus hebben beide Abraham als vader.

In hoofdstuk 2 lezen we over de geschiedenis van Israël aan de hand van de zonen van Israël tot David (2:15). Ook nu is de geschiedenis van Israël onze geschiedenis. De kerk is begonnen toen God Abraham riep en is door de eeuwen heen blijven bestaan en bestaat ook nu nog.

Of de kerk populair is of niet, groot of klein, doet er niet zo veel toe. Mensen praten over de kerk als een fenomeen in de marge dat alleen uit is op grotere populariteit. De enige vraag die de media stellen is of de kerk populair is of niet.

Maar bisschop Lesslie Newbigin zei al dat dit absurd is. De kerk heeft machtige wereldrijken overleefd, grote filosofische stromingen, totalitaire regimes. Zaken die nu de publieke discussie bepalen zullen over twintig jaar in de vergetelheid zijn geraakt. Maar de kerk zal er nog zijn. Deze realiteit moet het middelpunt zijn van ons denken als christenen.