Volgens de psalmdichter is de wereld verdeeld in 'onrechtvaardigen' (v.8) en 'rechtvaardigen' (v.13). Onrechtvaardigen zijn onverstandige 'dommen' en 'dwazen' die het 'niet kunnen vatten' (v.7). Zij zijn Gods 'vijanden' (v.10). Er komt een dag dat zij worden gescheiden van de rechtvaardigen, maar ze zullen ook onderling verdeeld raken. Ze zullen worden 'verstrooid' en 'te gronde gaan' (v.10). De 'rechtvaardigen' daarentegen, hebben een veilige toekomst (vv.12-15).

De onrechtvaardigen 'gedijen' en 'bloeien' (v.8) en de 'rechtvaardigen groeien' (vv.12-13). Toch is er verschil. Voor de 'onrechtvaardige' is de bloei maar van korte duur. Hij zal voor altijd worden 'verdelgd' (v.8). Hij is als het gras. Maar de rechtvaardige groeit voor eeuwig. Hij is 'als een palm, als een ceder van de Libanon' (v.13). 'Zij dragen nog vrucht als ze oud zijn en blijven krachtig en fris' (v.15).

Het verschil tussen succes in de wereld (macht, roem, rijkdom en dergelijke) en het succes van een oprechte volgeling van Jezus die heilig leeft, is als het verschil tussen gras, dat maar een paar dagen leeft, en een palmboom, die de eeuwen trotseert.

Paulus' brief aan de Korintiërs is als een dubbele boterham met beleg ertussen. Hij begint met lofprijzing en liefde. Hij eindigt met genade en liefde. Daartussen noemt hij een aantal zaken waar de gemeente mee aan de slag moet.

Dit is een goede manier van aanpak bij het onder ogen zien van problemen in een persoon of kerkgemeenschap. Begin en eindig met bemoediging en een positieve noot en deins er niet voor terug om de problemen te benoemen.

Een van de problemen die Paulus aankaart is verdeeldheid in de gemeente. Hij zegt dat ze 'van de wereld' (v.1) zijn, dat ze hun eigen leven leiden en hun eigen zin doen (v.1b, HB) en zo 'ongeestelijk' zijn. In bepaalde opzichten waren ze de 'geestelijkste' van alle gemeenten aan wie Paulus heeft geschreven. Het ontbrak hun 'aan geen enkele gave van de Geest' (1:7). Maar ze waren 'ongeestelijk' omdat ze een verkeerde houding en instelling hadden die tot verdeeldheid leidden.

Hij noemt drie verkeerde houdingen. Dit zijn valkuilen voor alle christenen, maar vooral voor christelijke leiders.

• Jaloezie
  
  Hij schrijft: 'Wanneer u afgunstig en verdeeld bent, dan bent u toch gebonden aan de wereld?' (3:3). Het is verleidelijk om onszelf met anderen te vergelijken. Als we horen dat iemand anders een zegen heeft ontvangen, denken we vaak: “Wanneer ben ik aan de beurt?” Maar Joyce Meyer schrijft: 'We zouden anderen moeten zegenen en niet bang moeten zijn dat we tekortkomen. We moeten niet jaloers zijn op iemands uiterlijk, bezit, opleiding, sociale positie, huwelijkse staat, gaven en talenten, baan of op iets anders, want dat staat onze eigen zegen in de weg.'
  

• Opschepperij
  
  Paulus schrijft: 'Wees er niet trots op dat je een volgeling bent van een apostel' (v.21a, BGT). Opschepperij is de verleiding om onszelf met anderen te vergelijken en te denken dat we het zo slecht nog niet doen en onszelf op de borst te slaan. We moeten onze rol in Gods economie in het juiste perspectief zien. Ten eerste zijn we 'net als alle andere mensen' (v.4), ten tweede 'niet meer dan dienaren' (v.5) en ten derde is het 'niet belangrijk wie plant of wie begiet' (v.7). Daarom is er geen reden om op te scheppen (v.21).
  

• Ruzie
  
  Paulus schrijft dat hun onderlinge geruzie een andere reden is waarom hij hen beschouwt als 'van de wereld' en dus 'ongeestelijk'. We moeten zien te voorkomen dat we in verschillende kampen verdeeld raken waarbij de een zegt: 'Ik ben van Paulus' en een ander: 'Ik van Apollos' (v.4).

Al deze dingen komen voort uit een opgeblazen beeld van onze eigen belangrijkheid. Dit zijn 'ongeestelijke' houdingen. Dit soort houdingen komt maar al te vaak voor in de zondige mens en besmet de wereld en helaas ook de kerk.

We moeten inzien dat we allemaal uiteindelijk afhankelijk zijn van God. De ene plant een zaadje, de ander geeft het water, maar God laat het groeien (v.6). Planten en water geven is belangrijk, maar ook relatief eenvoudig. Alleen God kan het moeilijkste doen en planten, mensen en kerken laten groeien.

Er is wel een rol voor jou weggelegd. Ten eerste gebruikt God je om mensen tot geloof te brengen. Apollos en Paulus waren degenen die Korinte 'tot geloof hebben gebracht' (v.5). Ten tweede zal God je belonen. Degene die plant en degene die water geeft hebben ieder een doel en krijgen allebei loon naar werken. Ten derde ben je medewerker van God (v.9). God heeft ervoor gekozen om niet alles zelf te doen. Hij heeft ervoor gekozen om jou te gebruiken.

Het is een enorm voorrecht om door God te worden gebruikt. Je bent niet alleen Gods 'medewerker', maar ook Gods 'akker' en 'bouwwerk' (v.9). Mensen bouwen hun leven op een groot aantal dingen, bijvoorbeeld op geld, opleiding, functie, bezit en dergelijke, maar Jezus is het enige betrouwbare fundament (v.11).

Bovendien, zo vervolgt Paulus: 'Weet u niet dat u een tempel van God bent en dat de Geest van God in uw midden woont?' (v.16). Hij schrijft: 'Niemand van u moet zich daarom laten voorstaan op een ander mens, want álles is van u; (...) Maar u bent van Christus en Christus is van God' (vv.21–23).

Hier zien we het woord 'verdelen' in positieve zin. 'De nakomelingen van Aäron, ingedeeld in afdelingen' (24:1). 'David [deelde] de nakomelingen van Aäron in een dienstrooster in' (v.3). 'De familie van Eleazar [werd] naar zestien hoofden ingedeeld en de familie van Itamar naar acht' (v.4). 'Ze werden door loting ingedeeld' (v.5a). Er waren ook 'afdelingen van de poortwachters' (26:1,19). 'Net zoals hun verwanten deden ook de poortwachters, in afdelingen ingedeeld naar hun hoofdmannen, bij toerbeurt dienst bij de tempel van de HEER' (v.12).

Er staan een paar interessante namen op zijn lijst. Tussen de zangers zien we de namen van de psalmdichters 'Asaf' (Psalm 50 en 73-83), 'Jedutun' (Psalm 39; 62; 77) en 'Heman' (Psalm 88).

De Korachieten worden genoemd bij de poortwachters. Psalm 84 wordt toegeschreven aan de Korachieten en is dus waarschijnlijk geschreven door een poortwachter. Dit helpt ons te begrijpen wat hij bedoelde met de woorden: 'beter op de drempel van Gods huis dan wonen in de tenten der goddelozen' (Psalm 84:11). Dat was immers de plek voor de poortwachters.

Ook in het lichaam van Christus verdelen we de taken. Elk deel van het lichaam heeft een andere functie. Paulus schrijft: 'Want zoals het lichaam één is en veel leden heeft, en al de leden van dit ene lichaam, hoewel het er veel zijn, één lichaam zijn, zo is het ook met Christus. (...) God heeft het lichaam zo samengesteld, dat (...) er geen verdeeldheid in het lichaam zou zijn, maar de leden voor elkaar gelijke zorg zouden dragen' (1 Korintiërs 12:12,24-25, HSV).

Hij heeft het over een verdeling in de goede zin van het woord (met de verschillende delen van het lichaam die elk een eigen rol hebben) en hij probeert verdeling in de slechte zin te voorkomen (er mag geen verdeeldheid of onenigheid in het lichaam zijn).

Het is een grote eer om te mogen dienen in het huis van God, of we nu helpen met het parkeren van de auto's, mensen verwelkomen, koffie schenken of bidden. Iedereen is belangrijk en verdient respect omdat we dienen in het huis van God.